Να τον μυρίζεις τον άνθρωπο σου

Του Ευθύμη Κάλφα
fb.com/efthimis.kalfas
twitter: efth_kalf

… να τον μυρίζεις τον άνθρωπο σου. Να είσαι σε θέση να λες και να εννοείς “Ξέρω πώς μυρίζει και όχι πώς μοιάζει” … Όσφρηση· μια από τις 5 αισθήσεις. Για κάποιους κοινή, για άλλους δεδομένη για μένα η πιο σημαντική. Είναι αυτή που σε κλάσματα δευτερολέπτου, μπορεί να σου φέρει στο μυαλό μια παιδική ανάμνηση, ένα περιστατικό που θέλεις να ξεχάσεις ή μια εικόνα που πρέπει να ξαναζήσεις. Ξέρεις, είναι ύπουλη η όσφρηση. Δεν παίρνει την άδεια σου για να μυρίσεις και δε ρωτά ποτέ αν είσαι έτοιμος να ξαναθυμηθείς όλα αυτά που πρόκειται να σου φέρει στο μυαλό. … μου έκαναν δώρο την Paco Rabanne Black xs l’exces. Και τη δοκίμασα. Και ταίριαξε πάνω μου. Και το άρωμα αυτό, ήταν ο λόγος για να ακούσω πρώτη φορά στη ζωή μου το υπέροχο “Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Η κολόνια σου είναι παντού στο μαξιλάρι. Μου ‘χεις κάνει κακό”. Και τελικά στη συνέχεια κατέληξα ότι μάλλον δεν ήμουν εγώ … Η κολόνια ήταν… Θα νιώσεις την αφή αν αγγίξεις κάτι. Αν δε θες να ακούσεις, θα κλείσεις απλά τα αυτιά σου. Θα γευτείς μόνο αν βάλεις κάτι στο στόμα σου και θα δεις μονάχα αν υπάρχει κάπου φως. Όμως με την όσφρηση φίλε μου πέρα δεν πρόκειται να τα βγάλεις! Όσο και να προσπαθήσεις, δε θα καταφέρεις ποτέ να την περιορίσεις. Και αν όμως καταφέρεις να κλείσεις τη μύτη σου και να σταματήσεις να μυρίζεις μάθε σίγουρα ότι αυτό κάποτε θα σε οδηγήσει στο θάνατο. … η αλήθεια είναι ότι γούσταρα που μου έλεγε ότι μυρίζω ωραία. Μάλλον όχι ωραία αλλά ιδιαίτερα. Ναι, έτσι μου έλεγε ότι μύριζα, ιδιαίτερα και χαρακτηριστικά. Και όσες φορές μου το έλεγε, τόση περισσότερη κολόνια έβαζα προτού συναντηθούμε. Κολόνια στα ρούχα, στο σώμα, στα σκουφιά, στα γάντια, στο κασκόλ, στα κλειδιά. Κολόνια σε εκείνα τα πρωινά στο κρεβάτι, με δημητριακά και γαλά. Αλήθεια, εσύ ξέρεις πώς μυρίζει ο άνθρωπος σου; Πως μυρίζουν τα μαλλιά, τα ρούχα και τα χέρια του; Αν σου δέσουν τα μάτια, και σου δώσουν να μυρίσεις 4 διαφορετικά σώματα, πιστεύεις ότι θα μπορέσεις να καταλάβεις που ακριβώς ανήκεις; Τι μυρωδιά έχει το Σάββατο το βράδυ και πώς ακριβώς μυρίζει τα πρωινά της Τετάρτης; Ξέρεις; … η αλήθεια είναι ότι και εγώ ο ίδιος την πάτησα με την Paco Rabanne. Δεν ξέρω τελικά τι ακριβώς μου αρέσει. Είναι αυτό που μυρίζει ή αυτά που μου θυμίζει. Και αν είναι αυτό που μυρίζει τότε γιατί μου θυμίζει; Και αν είναι μόνο αυτά που μου θυμίζει, τότε γιατί ταυτόχρονα…μυρίζει; … Πάντως ασυναίσθητα, μυρωδιές που μας έχουν αλλάξει τη ζωή καταλαμβάνουν αυτόματα ιδιαίτερη θέση στο δωμάτιο μας. Τις χρησιμοποιούμε πλέον μονάχα σε περιπτώσεις που αποφασίζουμε να τις δώσουμε διαφορετικό νόημα. Και εκείνο το σημείο είναι το πιο κομβικό. Που πηγαίνεις για κάτι καινούργιο, επιλέγοντας να μυρίζεις κάτι παλιό. Και ταυτόχρονα γνωρίζεις ότι στο ενδιάμεσο του, "ανοίγω καπάκι-πατάω το ψιτ-ψεκάζομαι" θα έρθουν πάλι στο μυαλό σου όλα όσα έζησες. Το ξέρεις. Το γνωρίζεις. Το θέλεις. Μπορεί και να το έχεις ανάγκη. Λέγεται τίμημα! … και όλα αυτά μέχρι σήμερα. Που μπήκα στο δωμάτιο και έψαξα για την ιδιαίτερη αυτή κολόνια στο ιδιαίτερο σημείο που τη βάζω. Και άνοιξα το μπουκάλι. Και είδα ότι τελείωσε. Και πάτησα για τελευταία φορά το ψιτ. Και μου ήρθαν όλα πάλι στο μυαλό. Και δε με πείραξε. Ούτε με στεναχώρησε. Απλά μου άρεσε που τελικά κάποτε, το μύρισα!