Δραματικές στιγμές στο γυμναστήριο

Η διαπίστωση ήταν τρομερή. To καλοκαίρι ήρθε! Μόλις τελειώσει η εξεταστική θα ξεκινήσει και η έκθεση του σώματός μας σε δημόσια θέα!Στάθηκα ημίγυμνος στον καθρέφτη. Φρίκη! Η μπυροκοιλιά ξεπρόβαλε ντροπιαστικά από το μποξεράκι. Τα μπούτια κι η χοντροκωλαρίνα ήταν σαν αρτοκλίβανοι. Και, απ' την άλλη, οι μύες των χεριών ανύπαρκτοι. Η πλάτη καχεκτική. Το στήθος πλαδαρό.
Ήταν καιρός να πάω σε γυμναστήριο.
Παρά τα παρακαλετά, κανένας φίλος δεν βρέθηκε να με συνοδέψει στη δύσκολη τούτη απόφαση. Μόνος το τράβηξα όλο το κουπί!
Έφτασα, που λέτε, στο γυμναστήριο και κατευθύνθηκα στα αποδυτήρια. Απίθωσα κάτω το σάκο με τα sports drinks, τις μπάρες ενέργειας-μην με πιάσει καμιά λιγούρα- και τα αθλητικά, άλλαξα και όρμησα στην αίθουσα βασανιστηρίων... εεεε! στην αίθουσα με τα όργανα γυμναστικής.
Εκεί σοκαρίστηκα. Ο χώρος ήταν γεμάτος ντούκια που σήκωναν ογδόντα κιλά μονοκοπανιά στα όργανα, κάναν εκατόν πενήντα κάμψεις με ηθικό άκαμπτο ή κρεμόντουσαν από το μονόζυγο απόλυτα φυσικά, σαν να 'ταν η Τσίτα η μαϊμού!
Ξεροκατάπια και προχώρησα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα. Ειλικρινά, θα ήθελα να μην υπήρχα εκείνη την ώρα!
Ξεκίνησα με το διάδρομο γυμναστικής κι εκεί έζησα τις πιο οξύμωρες στιγμές της ζωής μου. Ως γνωστόν, πάνω από τους διαδρόμους υπάρχουν τηλεοράσεις. Εκεί που έτρεχα -ή, καλύτερα, σερνόμουν σε fast motion- να σου οι διαφημίσεις με ανθρώπους χαμογελαστούς να καταβροχθίζουν κάθε είδους βρώσιμο πειρασμό: τυριά, πατατάκια, κοτόπουλα, παγωτά, μπισκότα!
Απηυδισμένος, κάθιδρος και ασθμαίνων κατέβηκα από το διάδρομο και συνέχισα με το ελλειπτικό. Τι 'ναι αυτό! Κάλλιο να γίνω ακροβάτης σε σχοινί παρά να ισορροπώ σε αυτό το πράγμα!
Στη συνέχεια έκανα ένα γύρο (θανάτου) σε όλα τα μηχανήματα της αίθουσας. Έτσι, για να μην μείνει τίποτα αγύμναστο!
Μου 'πε ο γυμναστής: ''Αυτό είναι για δικέφαλο, το άλλο για τετρακέφαλο, το παραπέρα για πλάτη...''. Έλα, όμως, που σε κάθε άσκηση υπέφεραν εξίσου όλα τα μέρη του σώματός μου!
Την υπόλοιπη μέρα την πέρασα ανήμπορος να κουνηθώ και εκνευρισμένος με αυτόν τον κόπανο που πρώτος σκέφτηκε το ''νους υγιής εν σώματι υγιεί''.
Επειδή, όμως, μου αρέσουν τα happy end ας πω ότι σιγά σιγά αρχίζω και συνηθίζω τη μαζοχιστική οδύνη της γυμναστικής. Και ότι, ως συνήθως, τα παραφούσκωσα λίγο τα πράγματα. Ά, και ότι, με κάποια προσπάθεια ακόμα, η χοντροκωλαρίνα σύντομα θα γίνει από αρτοκλίβανος απλώς κλίβανος. Κάτι είναι και αυτό, δεν νομίζετε;
Κωστής Κοτσώνης