Χριστούγεννα Αλλιώς…

Έξω από τη χιονισμένη καμινάδα του γωνιακού σπιτιού, μύριζε Χριστούγεννα. Το γιορτινό τραπέζι με συγγενείς, φίλους και έρωτες μεγάλους, είχε στηθεί από νωρίς. Αγκαλιές κάτω από γκι, χαμόγελα και γέλια μπροστά από το στολισμένο δέντρο, φιλιά για καλή χρονιά και οι καθιερωμένες χριστουγεννιάτικες ιστορίες του παππού που τις ακούς κάθε χρόνο με το ίδιο ενδιαφέρον. Ξαφνικά τα φώτα σβήνουν! Οκτώ, επτά, έξι (σκέψου γρήγορα μια ευχή για τον καινούριο χρόνο) πέντε, τέσσερα (χαμογέλα στον διπλανό σου) τρία, δύο (η ανάσα κόβεται), ένα… «Οοοο Καλή χρονιά’ , (ανάβουν τα φώτα) «Και του χρόνου πάλι όλοι μαζί’.Ίσως κάπως έτσι να είναι το ιδανικό σκηνικό για τις γιορτινές συγκεντρώσεις στο σπίτι. Όσο κλισέ και να σου φαντάζει το σενάριο αυτό, μάθε ότι και φέτος πολλοί δεν θα έχουν την ίδια τύχη με εσένα. Βρήκαμε πέντε άτομα, από τα χιλιάδες εκεί έξω, τα οποία θα περάσουν τα Χριστούγεννα, πάνω από μια κατσαρόλα και έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Παρέα στην αλλαγή του χρόνου θα τους κρατήσει ένα μικρόφωνο, ένα πιστόλι και ένα νυστέρι χειρουργείου. Ναι! Αυτοί οι πέντε για ακόμη μια χρονιά θα περάσουν αλλιώς τις ημέρες των Χριστουγέννων με βασική προτεραιότητά τους την ασφάλεια, την υγεία αλλά και την ψυχαγωγία σου. Ένας γνωστός σεφ, λοιπόν, από το Sani Resort της Χαλκιδικής, μια Θεσσαλονικιά που εργάζεται σε τηλεφωνικό κέντρο εξυπηρέτησης πελατών, ένας αστυνομικός από την Αθήνα, μια νοσηλεύτρια στην Καβάλα και ο Σταμάτης Κραουνάκης, μιλούν αποκλειστικά στο iq magazine και αποκαλύπτουν τα δικά τους… Χριστούγεννα Αλλιώς. Γιώργος Κούλης, 33 ετών, μάγειραςΌταν εσύ, κάθε 31 του Δεκέμβρη, κοιτάς το ρολόι σου βαριεστημένα περιμένοντας να πάει δώδεκα τα μεσάνυχτα, κάποιος εκεί έξω το κοιτά με φόβο. «Την πρωτοχρονιά στην κουζίνα για το μόνο λόγο που βλέπεις την ώρα είναι για να βγάλεις το πιάτο τη σωστή στιγμή», μας λέει ο Γιώργος. Τον ρωτήσαμε τι σκέφτεται όταν αλλάζει ο χρόνος και απάντησε πως «Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς τίποτα. Είσαι ένας και πρέπει να ευχαριστήσεις 1.000 άτομα. Αυτό είναι τεράστια ευθύνη» και συνεχίζει «Γύρω στις πέντε, όταν σχολάσεις, θα κάτσεις να ξεκουραστείς παρέα με ένα ποτό και θα πεις στον εαυτό σου ένα καλή χρονιά με μία δόση ειρωνείας». Από περιέργεια ζητάμε να μάθουμε για τη συμπεριφορά των πελατών τέτοιες μέρες: «Τις γιορτές οι περισσότεροι είναι έξω. Θα πέσεις πάνω σε παρέα που βγαίνει μόνο κάθε Χριστούγεννα, έχοντας τρομερές απαιτήσεις και θα συναντήσεις και αυτόν που ξέρει να γλεντά και να περιμένει. Και τις δύο αυτές κατηγορίες ανθρώπων οφείλεις να τις εξυπηρετήσεις το ίδιο γιατί αυτοί είναι η διαφήμιση σου». Σε ένα σύντομο απολογισμό της καριέρας του, ο Γιώργος, δηλώνει ότι μετά από τόσα χρόνια το μυαλό έχει ωριμάσει αλλά το σώμα έχει καταστραφεί. Έτσι, προσπαθεί να μη δουλεύει τέτοιες μέρες, γιατί, όπως μας είπε, «Από τη γυναίκα μου υπάρχει τεράστια κατανόηση. Από τα παιδιά μου όμως, δεν ξέρω τι κατανόηση θα συναντήσω».Ραφαηλία Μπάρτζα, 23 ετών, τηλεφωνήτρια τεχνικής υπηρεσίας.Η απορία μας με το επάγγελμα της Ραφαηλίας επικεντρώνεται στο ποιος θα πάρει τηλέφωνο τέτοιες μέρες για να ζητήσει τεχνική υποστήριξη. «Κοιτάξτε», μας είπε, «ουσιαστική αναγκαιότητα με την έννοια του κατ’ επείγοντος συνήθως δεν υπάρχει, αλλά τέτοιες μέρες όλοι μιλούν με τους δικούς τους για ευχές. Τα περασμένα Χριστούγεννα, για παράδειγμα, βοηθήσαμε πολλούς γονείς να μιλήσουμε μέσω Skype, με τα παιδιά τους που ζουν στο εξωτερικό, ενώ μας συγκίνησαν ιδιαίτερα και κάποιοι ηλικιωμένοι οι οποίοι μέσα στη μοναξιά τους ήθελαν να σιγουρέψουν ότι το τηλέφωνο λειτουργεί κανονικά και δε θα έχαναν τις ευχές από αγαπημένα τους πρόσωπα». Χαλαρή, ήρεμη και με απόλυτη ψυχραιμία η Ραφαηλία μας περιγράφει πώς ακριβώς αντέδρασε όταν έμαθε ότι δουλεύει Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά: «Φρίκαρα! Με έπιασαν τα κλάματα! Προφασίστηκα ασθένεια! Δεν μπορούσα να ηρεμήσω! Έφυγα νωρίτερα!» Θέλαμε να μάθουμε περισσότερα και τη ρωτήσαμε για τη βάρδια της την Πρωτοχρονιά. Πως τα κατάφερε; «Δεν τα κατάφερα με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο. Έκανα υπομονή και κάποια στιγμή πέρασε η ώρα και εξαφανίστηκα. Τέτοιες μέρες τα μεγάλα στελέχη λείπουν και όλοι ήμασταν πιο χαλαροί. Μιλούσαμε με το διπλανό μας, βγαίναμε διάλλειμα όποτε θέλαμε θάβοντας τους ρουφιάνους και τους γλείφτες της δουλειάς και άλλα τέτοια χαρούμενα». Κώστας, αστυνομικόςΤο να είσαι αστυνομικός είναι έτσι κι αλλιώς εκ φύσεως κάτι επικίνδυνο. Το να έχεις, όμως, υπηρεσία την ημέρα των Χριστουγέννων, εκτός από επικίνδυνο μήπως είναι και λίγο παλούκι; Βρήκαμε τον Κώστα, ΜΑΤ-ατζής στην Αθήνα και μας βοήθησε να καταλάβουμε καλύτερα: «Η αλήθεια είναι πως είναι στενάχωρο να δουλεύεις στις γιορτές, αλλά τι να κάνουμε. Είναι κάτι που το περιμένω και έχω προετοιμαστεί καιρό πριν ξέροντας πως είναι πολύ πιθανό να συμβεί. Όπως λέμε μεταξύ μας το έγκλημα δεν ξεκουράζεται ποτέ. Εξάλλου, μπαίνοντας στο σώμα ήξερα πως είναι κάτι που θα έπρεπε να θυσιάζω συχνά». Ζητάμε να μάθουμε εάν τον ενοχλεί το γεγονός του ότι δεν εκτιμάται, ειδικά τέτοιες μέρες, η δουλειά του αστυνομικού από τους πολίτες τους οποίους βέβαια η ίδια προστατεύει . Ορίστε τι μας απάντησε: « Υπάρχουν φορές που νιώθω αδικημένος αλλά στο επάγγελμα αυτό δε χωράει εγωισμός. Εκτιμάται ή όχι εμείς πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας όσο καλύτερα μπορούμε. Έχουμε δώσει και εμείς δικαιώματα για αρνητικά σχόλια, δε λέω, αλλά έχουμε δείξει και πολλά καλά στοιχεία που δεν αναγνωρίζονται. Πάντως μας κάνει πολύ χαρούμενος όταν στις γιορτές οι πολίτες είναι ευδιάθετοι και μας χαιρετούν δίνοντας μας ευχές». Αλήθεια, το πνεύμα των Χριστουγέννων αγγίζει τους αστυνομικούς; Είναι πιο χαλαροί τις ημέρες των Χριστουγέννων στα πρόστιμα και τις παραβάσεις; «Ναι. Τέτοιες μέρες είμαστε λίγο πιο ελαστικοί, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δε θα κάνουμε σωστά τη δουλειά μας». Νένα Φαρίνα, 39 ετών, ΝοσηλεύτριαΟύτε για τον εχθρό σου μην ευχηθείς να περάσει μέσα σε νοσοκομείο τις γιορτές, είτε ως επισκέπτης είτε ως ασθενής. Εμείς βρήκαμε τη Νένα, νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο της Καβάλας και μέσα από τη 19χρονη εμπειρία της, προσπάθησε να μας δώσει να καταλάβουμε γιατί είναι τυχεροί όλοι όσοι περνούν τα Χριστούγεννα στο σπίτι τους. «Η χριστουγεννιάτικη βάρδια», λέει η Νένα, «στην αρχή δείχνει δύσκολη και απογοητευτική, ίσως γιατί εκείνη την ημέρα σου κοστίζει λίγο περισσότερο που αφήνεις την οικογένεια σου, αλλά στο τέλος συνειδητοποιείς ότι δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Άσε δε που στις αργίες υπάρχουν ελάχιστοι ασθενείς και λιγότερο προσωπικό που αυτόματα σημαίνει και μικρότερο συνωστισμό». Θέλαμε να μάθουμε και για τους ασθενείς που νοσηλεύονται τέτοιες μέρες. Και μάθαμε: «Η αντίδραση των ασθενών δε διαφέρει πολύ και από τη δική μας. Τα βάζουν κυρίως με τη τύχη τους αλλά στο τέλος το αποδέχονται γιατί συνειδητοποιούν ότι πραγματικά θα πρέπει να παρατείνουν οπωσδήποτε τη νοσηλεία τους και στην περίοδο των εορτών. Πάντως να ξέρετε ότι η κάθε αντίδραση ποικίλει. Διαφορετική αντίδραση αντιμετωπίζεις από έναν πολυτραυματία και άλλη από έναν καρκινοπαθή. Ανάμεσα στους γιατρούς όμως και στους ασθενείς υπάρχουν και οι συγγενείς των τελευταίων. Αλήθεια, επηρεάζονται και τα δικά τους Χριστούγεννα; «Οι συγγενείς από τη μια προσπαθούν να περιποιηθούν τον άνθρωπο τους και από την άλλη προσπαθούν να τακτοποιήσουν τις υπόλοιπες εκκρεμότητες που αφήνουν πίσω. Παλιότερα υπήρχαν και συγγενείς που παρακαλούσαν τους γιατρούς για την παράταση της νοσηλείας των δικών τους , ιδιαίτερα όταν αυτοί ήταν ηλικιωμένοι, λόγω διακοπών. Αυτό ευτυχώς δεν παρατηρείται πια». Για το τέλος, ζητήσαμε από τη Νένα να θυμηθεί ποια ήταν η πιο ευχάριστη και η πιο άβολη στιγμή της στο νοσοκομείο την Περίοδο των Χριστουγέννων. «Η καλύτερη παραμονή Πρωτοχρονιάς; Βέβαια έχουν περάσει δεκαπέντε περίπου χρόνια από τότε. Όταν άλλαζα τον χρόνο για πρώτη φορά στο νοσοκομείο, τα συναισθήματά μου, ήταν τα χειρότερα. Νεοδιόριστη, να σκέφτομαι την οικογένειά μου και τους φίλους μου, οι οποίοι, μου έκαναν έκπληξη και ήρθαν όλοι μαζί, για λίγο, να υποδεχτούμε μαζί τον καινούριο χρόνο. Η χαρά απερίγραπτη.... Η πιο άβολη παραμονή Πρωτοχρονιάς; Πριν από δέκα περίπου χρόνια όταν παραλάβαμε ένα αγόρι 17 χρονών περίπου, από ατύχημα γύρω στις 23:30 και μέχρι να το ανατάξουμε, ήρθαν οι πρώτες πρωινές ώρες. Τί κι αν οι ευχές για καλή χρονιά δόθηκαν με καθυστέρηση λίγων ωρών. Συνειδητοποιείς για άλλη μια φορά ότι η παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι μία νύχτα, σαν όλες τις άλλες και πως η πάλη για την ζωή δεν έχει διακοπές ή αργίες». Σταμάτης Κραουνάκης, μουσικοσυνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής, παραγωγός και συγγραφέας.Ένα επάγγελμα που δεν κοιτά Χριστούγεννα είναι και αυτό που φροντίζει για τη ψυχαγωγία μας. Αποφασίσαμε λοιπόν να μιλήσουμε με τον πλέον κατάλληλο στο είδος του για το πώς είναι να περνάς τις γιορτές δουλεύοντας. Κυρίες και κύριοι, ο Σταμάτης… -Χριστούγεννα στο "καμαρίνι". Πώς είναι να σε βρίσκει η αλλαγή του χρόνου μπροστά στον καθρέφτη, λίγο προτού βγεις στην σκηνή; Με έχει βρει πάντα πάνω στη σκηνή και συνήθως κάνουμε και την τούρτα γιατί έχω τα γενέθλια μου. Γενικά οι γιορτές με αφήνουν αδιάφορο. Θέλω να αράζω στα κενά και να ακούω μουσική...να βλέπω τους πολύ δικούς μου...να εκμεταλλεύομαι που λυσσάνε όλοι για να χουχουλιάζω για πάρτη μου.-Λένε, ότι η πρώτη φορά είναι και αυτή που...μένει! Μπορείς να θυμηθείς τη δική σου πρώτη φορά που έκανες Χριστούγεννα...δουλεύοντας;Άφραγκος σε μια μπουάτ στην πλακά για 2 παραστάσεις με τον Γιάννη Λογοθέτη και άλλους φίλους για ένα πρόγραμμα δυο ημερών...-Το ότι σε επιλέγουν πάρα πολλοί θεατές για τη διασκέδαση τους, είναι, έτσι και αλλιώς, από μόνο του...υπέροχο. Το να σε προτιμούν όμως συγκεκριμένα τέτοιες γιορτινές μέρες πως είναι; Σου δίνει περισσότερη χαρά-ικανοποίηση;...με γεμίζει άγχος. Συνήθως δε δουλεύουμε παραμονές αλλά πρόπερσι μου συνέβη να παίξω στα δυο ρεβεγιόν στη Σαλόνικα… είχα αγχωθεί… λίγο. Αλλά αποφάσισα να είμαι σαν οικοδεσπότης και το κάψαμε τελικά. Μετά πήρα δυο σάντουιτς, μια σοκολατίνα κι ένα γάλα από την Αριστοτέλους και τηλεφωνιόμουνα με την αγάπη μου μέχρι πρωίας από το ξενοδοχείο... κανονικά πράγματα.-Έχει τύχει ποτέ να αλλάζει ο χρόνος την ώρα που τραγουδάς-παίζεις; Πως αντιδράς; Μια φορά που πέτυχα αλλαγή χρόνου στη σκηνή είπαμε τα κάλαντα και το πάει ο παλιός ο χρόνος. Νομίζω ήμουνα με την Άλκηστη.-Μήπως τελικά το χειροκρότημα του κοινού είναι το φλουρί στην δική σου...βασιλόπιτα;Δε με ξετρελαίνει το χειροκρότημα, πολλές φορές δεν το ακούω κιόλας από την αδρεναλίνη. Στους Αχαρνείς ο Βουτσάς μου φώναζε "τα ακούς βρε; Εσένα χειροκροτάνε..." (γελάει) δεν χαμπάριαζα... άλλο με ευχαριστεί… που με χαιρετάνε στο δρόμοι οι οδηγοί, οι γυναίκες τα πιτσιρίκια... κι έχουν κάτι πάντα να μου πουν. Όσο για το φλουρί τελευταία το κερδίζω πάντα. Τα βάζω στα εικονίσματα πάνω σε ένα μετάλλιο που έχω από το θεατρικό μουσείο που απεικονίζει τον Δημήτρη Μητρόπουλο. Για τους περισσότερους είναι διακοπές και ξεκούραση. Οικογενειακές συγκεντρώσεις με πρόσωπα που αγαπάμε. Για άλλους όμως είναι δουλειά η οποία έχει να κάνει καθαρά με την πάρτη σου. Είτε φροντίζουν την υγεία σου, είτε τη διασκέδαση σου, θυμήσου φέτος να τους χαμογελάσεις λίγο περισσότερο από την τελευταία φορά. Πες τους και ένα «Χρόνια Πολλά», για σένα… δουλεύουν! Χρόνια Πολλά….

Του Ευθύμη Κάλφα