Ανοιχτό βιβλίο, καιρός για δύο

«Αύριο μεσημέρι;» με ρώτησε.
«Μπα, θα διαβάζω».
«Μεθαύριο τότε».
«Μεθαύριο δίνω, δε γίνεται».
«Κυριακή»;
«Κυριακή είναι που μαζεύω παλιά θέματα…»
«Τότε, λοιπόν, θα διαβάζουμε μαζί, μπας και σε δω ποτέ», είπε με αγανάκτηση.
«Τα στοιχειώδη σωματίδια χωρίζονται σε φερμιόνια και μποζόνια... Πως τα διαβάζεις αυτά αλήθεια;»
«Γιατί εσύ πως διαβάζεις… και του δείχνω την οθόνη του lap top που εκείνη τη στιγμή έδειχνε κάτι αλαμπουρνέζικα διαγράμματα και σχήματα εξωγήινα.»
Και μετά μου χαμογέλασε και είπε: «Θα φτιάξω λίγο χυμό από πορτοκάλι, θέλεις;»
«Ναι παρακαλώ, και μια τεράστια σοκολάτα μαζί!»
Έχει πλάκα να διαβάζεις με κάποιον τελικά. Δεν το είχα ξαναδοκιμάσει. Ήταν πολύ πιο παραγωγικό και η ύλη έβγαινε απίστευτα γρήγορα. Επιπλέον… είχα και χυμό!
Κάναμε βάρδιες στο lap top για να τσεκάρουμε τις ασκήσεις μας. Κάθε φορά που ξεχνιόμουν μου πετούσε ένα σελιδοδείκτη στο κεφάλι λέγοντας: « Τα φερμιόνιά σου σε χρειάζονται!» και ‘γω μετά τον κοιτούσα με ένοχο βλέμμα μισογελώντας και ξεκινούσα τη σελίδα απ την αρχή.
Το καλύτερο της υπόθεσης ήταν ότι κάποια μαθήματά μας ταίριαζαν. Εγώ φυσικό, ο άλλος πολυτεχνείο, κάπου ανάμεσα σε αντιστάσεις καλώδια και πυκνωτές πιάσαμε τους εαυτούς μας να συζητάμε συμπεράσματα και ιδέες, να βοηθάμε ο ένας τον άλλο και να περνάμε την περίοδο εξεταστικής πιο ανώδυνα και χαρούμενα.
«Σήμερα θα ‘ρθει και ο Θάνος με την κοπέλα του, θα γίνουμε πολλοί», είπε.
Κι έτσι έγινε, γίναμε τέσσερις και μετά πέντε. Ύστερα πηγαίναμε βιβλιοθήκη όλοι μαζί. Γνωρίσαμε και άλλη μια κοπέλα εκεί. Ανταλλάξαμε και τηλέφωνα και μετά διαβάζαμε σε ένα συνοικιακό καφέ κοντά στο σπίτι μου. Σιγά σιγά τα μαθήματα λιγόστευαν και φτάναμε στο τέλος.
Ήμουν σίγουρη πως κάναμε καλή δουλειά και θα γράφαμε καλά. Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από αυτό της συλλογικής επιτυχίας. Άλλο να λες πέρασα και άλλο περάσαμε. Άλλο είναι τα κατάφερα και άλλο είναι να ξέρεις ότι βοήθησες και βοηθήθηκες. ‘Άλλο να λες ένα μάθημα λιγότερο έχω άλλο να λες ένα μάθημα λιγότερο και για τους δυο μας.

Διαβάστε σε ντουέτο λοιπόν και θα με θυμηθείτε.
Καλή επιτυχία και καλά αποτεέσματα!

της Χριστίνας Ντεχόλα