Girls Talk | Ω ΚΕΡΑΤΟ , Ω ΚΕΡΑΤΟ…

Μ’ αρέσεις πως μ’ αρέσεις! Δική μου η παραπάνω διασκευή του γνωστού Χριστουγεννιάτικου άσματος! Και σίγουρα δεν εννοώ το κέρατο του τάρανδου που σέρνει το έλκηθρο. Φαντάσου το παρακάτω άρθρο σαν μια ταινία μικρού μήκους που πρωταγωνιστείς εσύ ή το αγόρι σου, η κολλητή ή ακόμα η συμφοιτήτριά σου. Χριστουγεννιάτικη ή μη, η ταινία ξεκινά κάπως έτσι: Λοιπόν έχουμε και λέμε, έχεις βρεθεί σίγουρα μία φορά σε μια σχέση καλή, ήσυχη. Κανένα παράπονο δεν υπάρχει, κανένας λόγος χωρισμού, αυτό το παιδί είναι άγγελος, όλα όσα λαχταρούσες ποτέ. Είναι ο άνθρωπος που νόμισες πως δεν υπάρχει γιατί όσοι γνώριζες ως τώρα απλά σε απογοήτευαν με τη συμπεριφορά τους και τους αποκαλούσες… ξέρεις εκείνο που λέμε όλες… «Τι …. που είναι οι άντρες!»Ε ωραία όλα καλά. Έλα ντε που σου ‘χει καρφωθεί εσένα ο απέναντι που απλώνει ρούχα ημίγυμνος, ή το μπαρμάνι από τη Χαλκιδική το καλοκαίρι, ή ο τύπος που γνώρισες στο Erasmus party κάπου πέρσι τέτοιο καιρό, ο τύπος που δουλεύει υποδοχή στο στέκι σου, εκείνος ο φουσκωτός στο γυμναστήριο που μιλάτε κάθε φορά ανάμεσα στο διάδρομο και τα βάρη και πάει λέγοντας.Δε λέω ωραίο το φλερτ, σχεδόν απαραίτητο θα έλεγα. Δεν πειράζει… πολύ. OK, Tο αγόρι σου κάπου εδώ ίσως να θέλει να με σκοτώσει που βάζω τέτοιες ιδέες στο μυαλό σου. Όμως όσο αθώο κι αν είναι ένα φλερτ πρέπει να ξέρεις που σταματάει. Κάπου εδώ θα σου πω μια ιστορία.Είχα κι εγώ μια σχέση. Μια χαρά πήγαινε απ’ ό,τι θυμάμαι. Ε, λοιπόν, την είχα δει παιχνιδιάρα τότε, ήταν και ένα κατάξανθο μωρό που βρισκόμασταν μια φορά τη βδομάδα ( έχω με τους ασπρουλιάρηδες ένα κόλλημα), ένα ενδιαφέρον υπήρχε. Περνούσα καλά μαζί του αλλά όχι ότι ταιριάζαμε κιόλας. Μαύρο άσπρο, μέρα νύχτα μηδενική συνεννόηση σου λέω! Αλλά μόλις έκανε την παραπάνω κίνηση , «Όπα» του λέω «Πολύ φόρα πήρες».Με αυτά και με άλλα ποτέ δεν έγινε τίποτα. Αλλά καθόλου δεν με ενόχλησε αυτό. Το μόνο που ήθελα ήταν το φλερτ. Οπότε όταν πιάσεις τον εαυτό σου «ανήσυχο» δε πάει να πει ότι βαρέθηκες το αγόρι σου. Ζήσε το φλερτ αλλά δες αν αντέχεις τα παιχνίδια του. Γιατί αλλιώς… «Ω κέρατooo, Ω κέρατoooo, γλυκιά η απιστία!»

της Χριστίνας Ντεχόλα