Το εταιρικό Δελτίο Τύπου της χρονιάς αφορά μια… βάφτιση!

Λάβαμε λοιπόν εμείς όπως και άλλοι συνάδελφοι την είδηση πως «η κυρία (που δεν θα αναφέρουμε το όνομά της) γνωστής εταιρείας με έδρα μεγάλη επαρχιακή πόλη, βάπτισε τον γιο της στον Ιερό Ναό (που δεν θα αποκαλύψουμε)».

Κατ’ αρχάς λοιπόν, το γεγονός πως ο Ιερός Ναός είναι αντίγραφο ενός άλλου ναού πραγματικά δεν απασχολεί κάποιον. Ξεκινώντας, το Δελτίο Τύπου μας ενημερώνει πως το θεματικό χρώμα της βάπτισης σε απόχρωση κάποιων χρωμάτων είναι εμπνευσμένο από τους τρούλους της εκκλησίας! Όπου τόσο οι μπομπονιέρες με τα αρχικά του παππού, όσο τα λουλούδια και τα απολαυστικά

μακαρόν από την τιμημένη για τις μαγειρικές της δεξιότητες από την Γαλλική Πρεσβεία, εξαιρετική ζαχαροπλάστη, ήταν στην ίδια απόχρωση. Δεν υπάρχει κάτι που να λατρεύουμε περισσότερο από θεματικά βαφτίσια!

Έχοντας λοιπόν κάψει και απωλέσει ανεπιστρεπτί τα λίγα εγκεφαλικά κύτταρα που μας έχουν απομείνει, τολμήσαμε να συνεχίσουμε την ανάγνωση για να διαπιστώσουμε πως η περήφανη μητέρα, έδωσε στο παιδί το όνομα του παππού για να τιμήσει τον πατέρα της και αξιότιμο ιδρυτή (sic) της εταιρείας.
Και έπειτα κλείνει με το γεγονός πως ο μικρός φορούσε ένα «αξιολάτρευτο σύνολο» με αναφορά της εταιρείας και λοιπές λεπτομέρειες που ειλικρινά δεν χρειαζόμασταν. Ίσως να μην τις χρειάζεται κανείς εκτός από όσους αρέσκονται να περιαυτολογούν, αναμφίβολα το μωρό θα ήταν τρισχαριτωμένο ό,τι και αν φορούσε.

Αυτό το email μας προξένησε μια τεράστια απορία και μια έντονη ανάγκη να κατανοήσουμε το κεντρικό ζήτημα του δελτίου αυτού:
Είναι μήπως η μοναδική μητέρα που βάφτισε το παιδί της;
Ο Ιερός Ναός που είναι ακριβές αντίγραφο άλλου ναού;
Το γεγονός πως είναι ίσως το μοναδικό παιδί στην Ελλάδα που πήρε το όνομα του παππού του;
Η αναφορά της εταιρείας ως κάτι το «παρεμπιπτόντως» που με κάποιον τρόπο συμμετείχε στο μυστήριο;
Το γεγονός πως η μαμά που εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση, μάτσαρε τις μπομπονιέρες με το χρώμα του τρούλου;
Το γεγονός πως το παιδάκι -να είναι πάντα καλά και τυχερό- πήρε το όνομα του πατριάρχη και ιδρυτή, που ξεκίνησε από το απόλυτο μηδέν ως παιδί αγροτικής οικογένειας, έγινε πλασιέ, έφτιαξε την επιχείρηση, ώστε τα παιδιά του να ασχολούνται με τα καλύτερα μακαρόν από μια βραβευμένη ζαχαροπλάστη και τους τρούλους μιας εκκλησίας;

Ίσως κάποια δελτία σαν αυτό να εξηγούν γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να κρατήσει οικογενειακές επιχειρήσεις.
Γιατί ο ένας πεθαίνει στην δουλειά, ώστε ο επόμενος να παραγγέλνει βραβευμένα μακαρόν σε μια θεωρητικά σεμνή θρησκευτική τελετή και να τα ανάγει σε πρώτο θέμα συζήτησης.

*Από σεβασμό στην προσωπικότητα του παιδιού, αλλάξαμε τα στοιχεία ώστε να μην είναι αναγνωρίσιμο.