Τα συναισθήματά σου δεν είσαι εσύ! Ο απόλυτος οδηγός διαχείρισής τους για ενηλίκους

Η καθημερινότητα συχνά είναι σκληρή. Ο παράλογος εργοδότης, ο συνοδηγός στον δρόμο που κορνάρει με μανία, ο σύντροφος που είχε μια κακή μέρα, τα ξεσπάσματα από τους αγνώστους ακόμα και στα social. Πώς να ελέγξω τα συναισθήματα μου όμως και να μην γίνομαι έρμαιο των αρνητικών συναισθημάτων μου, κάθε φορά που φοβάμαι, θυμώνω, αδικούμαι, απογοητεύομαι, νιώθω ένα κουρέλι. Πώς να μην διώχνω κάθε συναίσθημα που έρχεται αλλά να το αγκαλιάζω, να το κατανοώ, να το αφήσω να περάσει και να προχωράω κανονικά τη μέρα μου ούσα λειτουργική.

Πώς να ελέγξω τα συναισθήματα μου και να μην είμαι έρμαιο τους

Έρχεται

ο εργοδότης σου και χωρίς λόγο σου κάνει μια σκηνή αλλά δεν μπορείς να πεις τίποτα. Σκέφτεσαι ότι αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος θα είχες απαντήσει ανάλογα, θα εξέφραζες το συναίσθημά σου, θα μιλούσες. Δεν θα το κατάπινες αμάσητο, επειδή απλώς υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι στο τέλους του μήνα έχεις να πληρώσεις το ρεύμα και το ενοίκιο.

Ο οδηγός που σου κορνάρει με θυμό να κάνεις πιο γρήγορα, να πεταχτείς από το στοπ που περιμένετε καρτερικά γιατί βιάζεται, ο καθένας που βρίσκει την ευκαιρία να βγει από το στενό και να σου πάρει την προτεραιότητα με το έτσι θέλω.

Ο πελάτης που έχει πάντα δίκιο; Πού τον πας αυτόν; Που μπαίνει μέσα με ύφος τουλάχιστον Μαρίας Αντουανέτας θεωρώντας ότι του ανήκει το σύμπαν και απαιτεί! Ο άνθρωπος που απαιτεί πρέπει να μπει στη θέση του. Το τι θέλεις εσύ δεν προτεραιότητα για κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό σου. Αν θες κάτι μάθε να το ζητάς με ωραίο τρόπο και όχι με το έτσι θέλω.

Ο σύντροφος που είχε μια κακή μέρα και θα ξεσπάσει σε σένα. Δεν είναι μόνο η σωματική βία και αυτό πρέπει κάποτε να το καταλάβουμε. Και η μια κουβέντα παραπάνω είναι βία λεκτική. Όλοι κάνουμε λάθη καλό είναι όμως να βρίσκουμε στην πράξη την άκρη στη διαχείριση των δικών μας συναισθηματών και να μην φερόμαστε στους γύρω σαν να είναι σάκος του μποξ.

Τι είναι τα συναισθήματα με δύο ξεκάθαρα παραδείγματαΦαντάσου την εξάτμιση ενός αυτοκινήτου να είναι βουλωμένη με ένα μπαλάκι του τένις. Να προσπαθείς να βάλεις μπρος τη μηχανή και η έξοδος να είναι φραγμένη. Νομίζω κανείς δεν θέλει να είναι μπροστά σε αυτήν την έκρηξη. Είναι σαν να έρχεται ένα συναίσθημα και εσύ να επιμένεις να το μπουκώνεις, να το καταπίνεις χωρίς να του επιτρέπεις να εκτονωθεί.Κάθε συναίσθημα ας υποθέσουμε ότι έχει ένα χρώμα. Όπως στην ταινία με τα συναισθήματα « Τα μυαλά που κουβαλάς» που ξεκαθαρίζει με πολύ ωραίο τρόπο τι είναι τα συναισθήματα και αξίζει να την δεις είτε είσαι παιδί ή είτε ενήλικας, θα καταλάβεις την βάση των συναισθημάτων. Φαντάσου λοιπόν ότι έχεις έναν κουβά με νερό και κάθε φορά που θυμώνεις για παράδειγμα βάζεις κόκκινο χρώμα στον κουβά σου, κάθε φορά που είσαι λυπημένος βάζεις μπλε, κάθε φορά που φοβάσαι βάζεις μοβ κλπ. Ο κουβάς συνεχίζει να γεμίζει με χρώματα τα οποία έχουν ανακατευτεί και πια δεν ξεχωρίζεις τίποτα παρά ένα μαύρο. Κάποια στιγμή το περιεχόμενο ξεχειλίζει και πέφτει έξω από τον κουβά και κάνει χάλια τα πάντα. Εκεί λοιπόν είναι που έρχεται η έκρηξη. Που όλα τα συναισθήματα που αποσιώπησες βγαίνουν στην επιφάνεια και δεν ξέρεις ποιον θα πάρει η μπάλα. @drjuliesmith

♬ original sound – Dr Julie | Psychologist

Άδικο και για σένα και για τους ανθρώπους που θα είναι μπροστά σου εκείνη τη στιγμή που μπορεί να μην φταίνε και καθόλου. Όταν δεν είσαι παιδί πια, όταν δεν είσαι καν 25 ετών, που κάπου εκεί ωριμάζει εντελώς ο εγκέφαλος και είναι έτοιμος να κατανοήσεις και να διαχειριστεί τα συναισθήματα, δεν έχεις καμία δικαιολογία.

Τα συναισθήματά σου δεν είσαι εσύ

Μεγαλώσαμε με εντελώς εσφαλμένες απόψεις σχετικά με τα συναισθήματα. Οι άντρες δεν κλαίνε, μην κλαις, μην μιλάς, είσαι νευρικός, είσαι… ένας σωρός από ταμπέλες που σε καθορίζουν από παιδί και φτάνεις ξαφνικά στα 30 να μην μπορείς να βρεις την άκρη σου, να χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου, να γίνεσαι έρμαιο των συναισθημάτων.

ΖΗΣΤΟ

Μόνο μια είναι η οδός για τη διαχείριση των συναισθημάτων και αυτή είναι όταν έρθει το συναίσθημα, να μην το κουκουλώσεις, να μην το κρύψεις κάτω από το χαλάκι. Να το ζήσεις. Δώσε όνομα στο κάθε συναίσθημα, πάρε μια ανάσα και αποδέξου ότι αυτή τη στιγμή νιώθεις θυμό, λύπη, απογοήτευση, ή οτιδήποτε άλλο.

Αν το πεις με το όνομά του, αν το εξηγήσεις εκείνη τη στιγμή, αν πάρεις τρεις τέσσερις φρέσκιες ανάσες, θα το εξηγήσεις, θα το καταλάβεις και ίσως καταφέρεις να το αγκαλιάσεις. Μην εύχεσαι να μην έρχονται τα συναισθήματα, τα συναισθήματα θα έρθουν ούτως ή άλλως. Το θέμα είναι να βρεις επιτέλους τον μηχανισμό να είσαι ένας λειτουργικός άνθρωπος ζώντας με αυτά.

Ζήτα βοήθεια αν είσαι ένας ενήλικας που κάθε φορά που γίνονται πράγματα εσύ δεν μπορείς να βρεις την άκρη και σε κάνουν ό,τι θέλουν τα συναισθήματά σου, θυμώνεις, γίνεσαι έξαλλος και μετά νιώθεις τύψεις, απογοητεύεσαι από τη συμπεριφορά τους.

BTW, πράγματα θα γίνονται πάντα, οπότε δεν μπορείς να «προφυλαχτείς» από αυτό, παρά μόνο να βρεις τον τρόπο να τα καταφέρεις και μετά από αυτό.

Άγχος στο παιδί: Πώς να το βοηθήσω να το διαχειριστεί

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Τα συναισθήματά σου δεν είσαι εσύ! Ο απόλυτος οδηγός διαχείρισής τους για ενηλίκους εμφανίζεται στο iPop.