Όταν το ταξίδι φτάνει στο τέλος του και «Αρχίζω πλέον να είμαι εντάξει με τα πράγματα που μέχρι τώρα δεν μπορούσα να αποδεχτώ»

Η ζωή μας κάποιες φορές μοιάζει μ’ ένα ταξίδι. Ξεκινάς το ταξίδι και δεν ξέρεις ούτε πώς θα καταλήξει αλλά ούτε και ποιος άνθρωπος θα είσαι μετά από αυτό. Το θέμα είναι τι γίνεται όταν το ταξίδι δεν θες να το κάνεις. Όταν δεν θες να βουτήξεις σε βαθιά νερά και να κολυμπήσεις. Όταν το μόνο που θες είναι να είσαι η ζεστασιά του όμορφου σπιτιού σου και καθόλου δεν σε

ενδιαφέρει τι κρύβει το άγνωστο, το αδοκίμαστο, το μακρινό.

Πώς ξεκινά το ταξίδι;

Τη μια μέρα κάθεσαι στο σπίτι σου, έχοντας όλα όσα θεωρούνται βασικά για έναν άνθρωπο, έχεις μια στέγη για να καλυφθείς από το κρύο και τη ζέστη, έχεις ρούχα, έχεις φαγητό, έχεις έναν άνθρωπο να σε αγαπά, αλλά όλα αυτά μοιάζουν σαν να μην έχουν νόημα, νιώθεις ανολοκλήρωτος. Το χειρότερο είναι όταν ξυπνούν οι τύψεις που, ενώ έχεις όλα αυτά τα «δεδομένα», καθόλου δεδομένα δεν είναι και το ξέρεις, εντούτοις, νιώθεις κενός.

«Είσαι δυστυχισμένος, μικρέ μου φίλε. Δεν πειράζει, συμβαίνει σε όλους μας.

Το σημαντικό είναι που αντιλήφθηκες ότι κάτι δεν πάει καλά.

Δεν πρέπει τα προβλήματα να μας σταματούν, αποτελούν απλώς τον τρόπο με τον οποίο θέλει να μας πει η φύση ότι πρέπει να εξερευνήσουμε ένα διαφορετικό μονοπάτι».

Η αλλαγή

Η αλλαγή, ακόμα και αν δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσει, είναι χίλιες φορές καλύτερη από τη στασιμότητα. Ίσως έχεις ακούσει την παρομοίωση του μυαλού με έναν κήπο. Αν το αφήσεις στην τύχη του, θα γεμίσει ζιζάνια, όπως οι κήποι. Αν θες να φυτρώσουν λουλούδια, θα πρέπει να βοτανίζεις τα ζιζάνια γιατί τα λουλούδια δεν ανθίζουν όπου υπάρχουν ζιζάνια.

Η αλλαγή έρχεται μόνο αναλαμβάνοντας δράση. Δεν γίνεται αλλιώς. Το ότι το είδες ότι χρειάζεται αλλαγή είναι το πρώτο βήμα και το πρώτο βήμα είναι το πιο δύσκολο να το πάρεις. Δεν μπορείς να κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια και να περιμένεις να λάβεις άλλα αποτελέσματα από αυτά που είχες χθες. Διαφορετικά κλειδιά ανοίγουν τις πόρτες που δεν άνοιγαν μέχρι χθες, δοκίμασέ τα όλα.

Στο ταξίδι αυτό τι θα πάρεις μαζί σου;

Ξεκινώντας το ταξίδι σου και καθώς φτιάχνεις τις αποσκευές σου, ασφαλίζεις το σπίτι σου πριν φύγεις, πρέπει να σκεφτείς τι πραγματικά θα σου χρειαστεί περισσότερο στη διαδρομή σου. Αν η βαλίτσα σου είναι γεμάτη πράγματα και δυσλειτουργικές πεποιθήσεις, ίσως αυτοί είναι λόγοι που θα δυσκολευτείς ακόμα περισσότερο όσο θα ταξιδεύεις.

Ό,τι πραγματικά χρειαζόμαστε, το έχουμε πάντα μέσα μας. Τίποτα υλικό δεν μπορεί να ορίσει την αξία μας και το σημαντικό είναι να μην χάσουμε τον εαυτό μας τελικά πιστεύοντας ότι αυτή είναι η αξία μας.

Φόβος

Είναι τόσο φυσιολογικό να νιώθουμε φόβο κάποιες φορές. Ο φόβος είναι ένας μηχανισμός άμυνας για να μας προφυλάξει, όμως, αν ξεφύγουν τα όριά του, μπορεί να μας κόψει τα φτερά και να μας παραλύσει. Όταν είσαι στη φάση της αλλαγής, είναι πολύ πιθανό να θες να τα παρατήσεις. Αν είναι πολύ εύκολο το να κάνεις την αλλαγή, πιθανότατα δεν είναι σημαντική αυτή η αλλαγή που διάλεξες να κάνεις. Η μεγάλη αλλαγή απαιτεί και μεγάλη προσπάθεια.

Ο φόβος δεν θα σε εμποδίσει να πεθάνεις, αλλά ίσως σε εμποδίσει να ζήσεις.

Όταν δεν μπορείς πια να κάνεις πίσω

Μπαίνεις λοιπόν στη βάρκα, με όσες λιγότερες αποσκευές μπορείς για να μην σε καθυστερήσουν στο ταξίδι και ξεκινάς, μην γνωρίζοντας ούτε τη διαδρομή, αλλά ούτε και τον τερματισμό. Μπορεί να συναντήσεις στο ταξίδι αυτό κακοκαιρία, βροντές, καταιγίδες, αστραπές, μπορεί να χάσεις κάτι πολύτιμο από όσα είχες πάρεις μαζί σου, αλλά τίποτα δεν είναι τόσο σημαντικό όσο η ζωή σου.

«Το παρελθόν είναι σαν μια ιστορία που μας διηγείται πώς φτάσαμε εδώ όπου βρισκόμαστε-αλλά μπορείς ακόμα κι απ’ αυτή τη στιγμή να αρχίσεις να γράφεις μια νέα ιστορία»!

Οι συνοδοιπόροι

Στο ταξίδι αυτό θα έχεις λογικά κάποιον συνοδοιπόρο. Αυτός θα είναι εκεί να σε στηρίζει όταν θα θες να τα παρατήσεις, θα σου υπενθυμίζει ποιος είσαι, πόσο δρόμο έχεις κάνει, θα σε παρηγορήσει όταν χάσεις κάτι πολύτιμο, θα σε κάνει μια αγκαλιά και θα νιώσεις ξανά ότι κάποιος σ’ αγαπάει και ότι είναι πάντα δίπλα σου ακόμα και στις πιο μαύρες σου μέρες.

Θα σου θυμίσει ότι δεν είναι παντοτινό και ότι δεν είναι η κατάσταση η ίδια εκείνη που σε κάνει δυστυχισμένο αλλά ο τρόπος που τη βλέπεις. Θα σου πει ότι, όσο λιγότερο προσπαθείς να ελέγξεις τον κόσμο, τόσο περισσότερο ελεύθερος θα είσαι να τον χαζεύεις να ξεδιπλώνεται σ’ όλο το αδάμαστο μεγαλείο του.

Θα καταλάβεις ίσως τότε ότι η σοφία έρχεται μόνο όταν προσπαθήσεις. Κάνοντας δράσεις και προσπάθειες, μπορεί να κάνεις και λάθη, κανείς δεν σου εγγυάται ότι δεν θα κάνεις λάθος, άλλωστε το λάθος δεν είναι κακό, είναι η απόδειξη ότι προσπαθείς και ότι φυσικά είσαι ακόμα ζωντανός.

Το ταξίδι του πάντα και του δράκου

Το βιβλίο το Ταξίδι του Πάντα και του Δράκου, είναι μια πανέμορφη παραβολή που μιλάει για όλη αυτήν την διαδρομή που κάνουν οι δύο φίλοι. Για τις φορές που έχασαν τα σταθερά σε εκείνους σημεία, όπως το σπίτι τους, ή το πολύτιμο πορσελάνινο σερβίτσιο τσαγιού και όμως, συνέχισαν το ταξίδι τους μέχρι που τελικά έφτασαν παρέα σε έναν νέο κόσμο.

Όλος ο κόσμος της αυτοβελτίωσης και του ταξιδιού στο να αλλάξεις σε ό,τι σήμερα δεν είναι λειτουργικό για εσένα. Ένα βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει από καμία ενημερωμένη ηλικία. Διαβάζεται ευχάριστα, σαν ένα μικρό παραμυθάκι και από μικρούς και από μεγάλους.

«Δεν νομίζω ότι ο κόσμος θα είναι ποτέ έτσι όπως ακριβώς τον θέλω», κατέληξε ο Μικρός Δράκος, «και ορισμένα πράγματα δεν θα μπορέσω ποτέ να τα αλλάξω.

Αλλά νομίζω ότι ίσως να έχω αλλάξει εγώ, γιατί αρχίζω πλέον να είμαι εντάξει με τα πράγματα που μέχρι τώρα δεν μπορούσα να αποδεχτώ.

Το βιβλίο Το Ταξίδι του Πάντα και του Δράκου και το πρώτο βιβλίο της σειράς Το Μεγάλο Πάντα και ο Μικρός Δράκος κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στο eshop των εκδόσεων.

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Όταν το ταξίδι φτάνει στο τέλος του και «Αρχίζω πλέον να είμαι εντάξει με τα πράγματα που μέχρι τώρα δεν μπορούσα να αποδεχτώ» εμφανίζεται στο iPop.