Όταν ο προπονητής των παιδιών μας, είναι και ο προπονητής της ζωής τους

Τα απογεύματα των παιδιών μας είναι γεμάτα. Μετά το σχολείο, διάβασμα, ξένη γλώσσα, προπονήσεις, ξεκούραση. Στις τυπικές ελληνικές οικογένειες κάπως έτσι είναι το πρόγραμμα και αν έχεις παιδάκια αυτή τη στιγμή σίγουρα με καταλαβαίνεις. Σαν παιδί δεν έκανα ποτέ κάποιο άθλημα εκτός του χορού και αυτό όχι με μεγάλη συνέπεια. Δεν ήξερα πώς είναι να έχεις έναν προπονητή στη ζωή σου. Ο ρόλος του προπονητή στη ζωή των παιδιών μας είναι πολύ σημαντικός και είναι ένα λαχείο που δεν ξέρεις τι θα σου τύχει ούτε μπορείς να γνωρίζεις περισσότερα από πριν.

Πώς μπορεί το παιδί μου να αγαπήσει τον αθλητισμό και τι μπορώ να κάνω εγώ για να το βοηθήσω

Κάποια παιδιά ξέρουν από την αρχή ποιο άθλημα είναι αυτό που τους αρέσει. Άλλα δοκιμάζουν και μετά από μεγάλο κόπο το βρίσκουν. Ο προπονητής καμιά φορά παίζει και αυτός το ρόλο του για να αγαπήσει το παιδί μας ένα άθλημα. Είναι κάποιοι άνθρωποι που μοιάζουν να έχουν μέλι και τραβούν πάνω τους τους άλλους ανθρώπους χωρίς να προσπαθήσουν. Το πάθος που έχει ο προπονητής για το άθλημά του, μπορεί να είναι αυτό που θα εμπνεύσει τα παιδιά μας καμιά φορά.

Σήμερα θα μιλήσω για τον προπονητή του γιου μου στο ποδόσφαιρο. Δεν ξέρω πολλά από ποδόσφαιρο, αρνούμαι να μάθω τι είναι offside και corner. Είναι ένα άθλημα που δεν μου προσφέρει καμία απόλαυση το να το παρακολουθώ. Ωστόσο βλέπω συχνά τις προπονήσεις του με μεγάλο ενδιαφέρον.

Στη φάση της προπόνησης χθες, είχαν μια άσκηση με στόχο να μπει γκολ έξω από την μικρή περιοχή. Βλέπεις 11 μικρά ανθρωπάκια να τρέχουν με μια μπάλα στα πόδια και να παλεύουν να τη στείλουν στα δίχτυα. Ξαφνικά είναι ένας ωραίος τυπάκος, σαν να βλέπεις τον Μέσι στα 6 του, ή κάπως έτσι, που έχει αλωνίσει το γήπεδο στην κυριολεξία, απ’άκρη σε άκρη, έχει καταφέρει να αποφύγει τους αντιπάλους του, να κοντρολάρει την μπάλα και φτάνει έξω από την μικρή περιοχή αλλά το σουτ δεν πάει στα δίχτυα!

Ο προπονητής του είπε μπράβο, με πολύ μεγάλο ενθουσιασμό! Ένας από τους πιτσιρικάδες του λέει:« Μα κύριε δεν έβαλε γκολ γιατί λέτε μπράβο»; Και εκεί ακούω την πιο τέλεια απάντηση! «Γιατί ήταν μια εξαιρετική προσπάθεια! Μπράβο σου για την προσπάθειά σου και ας μην μπήκε το γκολ».

Χαίρομαι που το παιδί μου διαθέτει έτσι τον ελεύθερο χρόνο του. Χαίρομαι που είναι σε ένα περιβάλλον που δίνονται συγχαρητήρια στην προσπάθεια αλλά και στο γκολ. Γιατί δεν είναι το παν το να βάζουμε το γκολ. Αυτό που είδα χθες ήταν ένα σπουδαίο μάθημα και για τους μικρούς αθλητές μας αλλά και για εμάς τους γονείς που παρακουλουθούσαμε απ’έξω. Γιατί μπορεί να το ξεχνάμε ή καμιά φορά να ενθουσιαζόμαστε παραπάνω με τη νίκη.

Ξεχνάμε ότι καμία νίκη δεν έρχεται χωρίς προσπάθειες και λάθη. Και κάθε φορά που κάνουμε ένα λάθος και δεν τα παρατάμε γινόμαστε καλύτεροι. Οι επιτυχίες της ζωής μας δεν έρχονται ποτέ κατά τύχη.

Ο ρόλος του προπονητή στη ζωή του παιδιού μας είναι πολύ σημαντικός, σημαντικότερος από ό,τι φανταζόμαστε γιατί αυτές οι 3 ώρες την εβδομάδα, είναι μια επένδυση για τον άνθρωπο που πλάθεται, για τον άνθρωπο που μαθαίνει πώς να αντιμετωπίζει τις ματαιώσεις και τις απογοητεύσεις του. Μετά τους αγώνες, ακόμα και αν χάσει η ομάδα, δεν έχω δει ποτέ τον προπονητή να κάνει κριτική στα παιδιά στο παίξιμό τους. Αντίθετα στην πρώτη προπόνηση αλλάζει την στρατηγική και τα δυναμώνει στα κομμάτια που δεν πήγαιναν καλά στον αγώνα.

Αυτή η στρατηγική που ακολουθεί ο προπονητής, μου αρέσει πολύ σαν μέθοδος και σαν προσέγγιση. Μπορεί αν ρωτήσεις κάποιο μπαμπά ή κάποιον που του αρέσει περισσότερο το σπορ να σου πει ότι θα προτιμούσε κάποια άλλη προσέγγιση. Η κριτική είναι πολύ ευπρόσδεκτη όταν συμβαίνει σωστά, μάλιστα κάποιες φορές ίσως είναι αυτή μου μας ανοίγει ένα παραθυράκι στο να σκεφτούμε τα πράγματα διαφορετικά από ότι τα σκεπτόμαστε.

Τα παιδιά μας έρχονται στη ζωή ως Tabula rasa ( λευκό χαρτί ). Έχουν φυσικά τον χαρακτήρα τους αλλά πιάνονται από τις δικές μας αντιδράσεις και τις συμπεριφορές. Τις δικές μας και των δασκάλων και προπονητών τους. Εύχομαι να έχουμε καθαρό το μυαλό μας και να αντιδρούμε σοφά και να μην ξεχνούν ποιοι μας παρακολουθούν, είτε συνειδητά είτε χωρίς να το καταλαβαίνουμε, γιατί η ευθύνη είναι μεγάλη.

Πώς να υποστηρίξεις το παιδί σου να είναι ο εαυτός του-χωρίς να το αλλάξεις

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Όταν ο προπονητής των παιδιών μας, είναι και ο προπονητής της ζωής τους εμφανίζεται στο iPop.