Οι πόνοι της παιδικής ηλικίας που κουβαλά το πληγωμένο παιδί μέσα μου

Τι και αν έχουμε μεγαλώσει πια, το παιδί που ήμασταν κάποτε, είναι πάντα μέσα μας. Γεννιόμαστε με έναν χαρακτήρα και τα βιώματα που ζήσαμε και ο τρόπος με τον οποίο ανατραφήκαμε, το DNA και το περιβάλλον μας, συνετέλεσαν στο να γίνουμε αυτό που είμαστε σήμερα. Ο John Bradshow, είναι αυτός που μίλησε πρώτος για το πληγωμένο παιδί. Το πληγωμένο παιδί που κουβαλά τους πόνους που δεν μπόρεσε να εκφράσει στην παιδική του ηλικία. Πληγωμένο παιδί και σχέσεις, με συντρόφους, με συναδέλφους, με φίλους.

Το πληγωμένο παιδί κάνει σχέσεις και αντιδρά γιατί πια δεν είναι ένα παιδί που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Pexels

Κουβαλάμε τους πόνους που δεν μπορέσαμε να εκφράσουμε στην παιδική ηλικία και εξωτερικεύουμε μέσω των αντιδράσεων μας χωρίς να το συνειδητοποιούμε

JOHN BRADSHOW Πώς γίνεται αυτή η σύνδεση

Αυτά είναι βαθιά ψυχολογικά θέματα και απαιτούν γνώση για να τα αγγίξουμε και να τα εξηγήσουμε. Όσοι έχουμε βρεθεί στην πολυθρόνα του ψυχολόγου ακόμα και αν δεν καταλαβαίνουμε το γιατί, απαντάμε σε ερωτήσεις σχετικές με την παιδική μας ηλικία. Εκείνος καταλαβαίνει και βγάζει συμπεράσματα από τις απαντήσεις μας και όταν είμαστε και εμείς έτοιμοι μπορούμε να καταλάβουμε και έτσι να γίνει αυτό το πολυπόθητο ξεκαθάρισμα μέσσα μας.

Χρειάζεται πολύ δουλειά και αντικειμενικότητα για να καταλάβεις, χρειάζεται να κοιτάς το μέσα σου, σαν να είσαι ένας εξωτερικός παρατηρητής, όσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό, καθώς εσύ ξέρεις πολύ καλά το μέσα σου. Είναι η αλήθεια σου που γνωρίζεις μόνο εσύ, μπορεί κάποια πράγματα ακόμα να μην έχεις καταφέρει να τα παραδεχτεί, όχι γιατί θες να παίξεις κρυφτό και να σε ταλαιπωρείς, αλλά γιατί κάποια πράγματα κατοικούν στο υποσυνείδητό σου.

Πότε επιτέλους θα βάλεις ένα όριο στην παντοδυναμία των γονιών σου και γιατί χρειάζεσαι ακόμα αυτήν την εξαρτημένη σχέση;

Το πληγωμένο παιδί κάνει σχέσεις

Τι γίνεται όταν το πληγωμένο παιδί κάνει σχέσεις; Πώς αντιδρά κάθε φορά που νιώθει αδικημένο, πώς είναι όταν νιώθει οργή που καμιά φορά φοράει τα ρούχα της θλίψης (*Χόρχε Μπουκάι- Ιστορίες να σκεφτείς) , πώς είναι όταν καταπιέζονται τα συναισθήματα δυσάρεστα ή ευχάριστα.

Κάποιοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ψάχνουμε να βρούμε στις συντροφικές μας σχέσεις τους γονείς μας και άλλοι ότι αναπαράγουμε το μοντέλο πάνω με το οποίο μεγαλώσαμε. Δεν ξέρω ποιο είναι αλήθεια τελικά. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Σίγουρα όταν ξαφνικά μεγαλώνουμε και δεν είμαστε το ίδιο ανυπεράσπιστοι όπως όταν ήμασταν παιδιά, ίσως φτάνει η ώρα να υψώσουμε το ανάστημά μας στον σύντροφό μας. Μπορεί εκείνος λοιπόν να πληρώνει τα σπασμένα τόσων χρόνων.

Διαλέγοντας σύντροφο: Καμία σχέση που έχεις κάνει δεν είναι τυχαία!

Πότε θα γιατρευτεί αυτό το παιδί;

Δεν ξέρω πότε ο καθένας παίρνει τη δύναμη και το θάρρος να το γιατρέψει το πληγωμένο παιδί και σχέσεις που θα φτιάχνει να υγιής και λειτουργικές. Πότε σταματά κάποιος να κουβαλά όλων αυτόν τον πόνο που τον συντροφεύει σε όλη του τη ζωή. Πότε αφήνει κάτι και προχωρά παρακάτω.

Είναι δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις και όλοι όσοι συναντάμε έχουν κάτι να παλέψουν. Άλλοι ωριμάζουν πιο γρήγορα, άλλοι έχουν όλες τις συνθήκες ευνοϊκές στο μεγάλωμά τους και άλλοι λιγότερο. Το παιδί μέσα μας θα γιατρευτεί όταν το πάρουμε απόφαση να το γιατρέψουμε, όταν ζητήσουμε βοήθεια, όταν οι σχέσεις μας πια δεν είναι λειτουργικές.

Αυτό το άρθρο απευθύνεται σε όλα τα πληγωμένα παιδιά εκεί έξω που δεν μπορούν να αφήσουν τον πόνο που κουβαλάνε. Που ο πόνος τους αυτός μοιάζει με αποσκευή που κουβαλάνε σε όλη τους τη ζωή. Όσο την κρατάμε αυτήν την αποσκευή, τόσο πιο δύσκολο κάνουμε το ταξίδι της ζωής μας. Έχοντας μια γεμάτη αποσκευή δεν θα μπορέσουμε να πάμε μακριά, ή και να πάμε τελικά πόσο πολύ θα κουραστούμε φτάνοντας στον προορισμό μας, συγκριτικά με κάποιον που φτάνει άδειος από αποσκευές ή έχοντας μόνο τα απαραίτητα ( Δεν κάνω σύγκριση εδώ, κανένα ταξίδι δεν μοιάζει με άλλο και ο καθένας μας έχει τη δική του αποστολή και το δικό του σκοπό που ήρθε εδώ, εδώ το αναφέρω ως τρόπο σκέψης, και πόσο πιο εύκολο και απολαυστικό θα είναι το να απαλλαγούμε τελικά από όλα αυτά τα βάρη που κουβαλάμε σε όλη μας τη ζωή).

Μήπως τελικά είμαι και εγώ χειριστικός άνθρωπος;

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Οι πόνοι της παιδικής ηλικίας που κουβαλά το πληγωμένο παιδί μέσα μου εμφανίζεται στο iPop.