Γιατί συνεχίζουμε να βάζουμε εμπόδια στον εαυτό μας; Ποιος είναι αυτός που κρατάει τα δεσμά;

Ερχόμαστε σε αυτή την γη εντελώς τυχαία. Σύμφωνα με τους ειδικούς είναι πιο πιθανό να πιάσεις το τζόκερ παρά να έρθεις σ’αυτόν τον κόσμο. Ερχόμαστε για έναν σκοπό! Είμαι βέβαιη, δεν μπορώ να δεχτώ ότι έκανα το πέρασμά μου για να πληρώσω φόρους, να ζήσω για λίγο, να φύγω και να ξεχαστώ μέσα στην απεραντότητα του σύμπαντος. Πώς θα τιμήσω την άφιξη μου; Πώς θα προσφέρω την αξία μου στον διπλανό μου. Συχνά τα εμπόδια που βάζουμε στον εαυτό μας, τα βάζουμε μόνοι μας. Όπως το παραμύθι του αλυσοδεμένου ελέφαντα! Ο ελέφαντας παραμένει

δέσμιος σε ένα μικρό πάσσαλο στο έδαφος γιατί αυτό τον είχαν μάθει να κάνει από μικρός. Τότε όσο και να αντιδρούσε δεν μπορούσε να σπάσει τα δεσμά. Μεγαλώνοντας φυσικά θα είχε την δύναμη να το κάνει, αλλά βλέποντας τον πάσσαλο, θυμάται ότι δεν μπορεί να το κάνει. Δεν προσπαθεί καν να απελευθερωθεί από τα δεσμά.

FreepikΠοιος είναι ο καπετάνιος του δικού μου καραβιού;

Ποιος είπε ότι η ζωή είναι εύκολη; Ότι όλοι ζούμε δρόμους σπαρμένους με ροδοπέταλα; Ο κάθε άνθρωπος που βλέπουμε και συναντάμε έχει να παλέψει με κάτι, με το παρελθόν του, με το μέλλον, με έναν πόνο που κουβαλά. Όλες αυτές οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε όλοι κατά τη διάρκεια της ζωής μας μας βοήθησαν να γίνουμε αυτό που είμαστε σήμερα. Στις περιπτώσεις που φτάνεις στον πάτο και το βλέπεις ότι δεν υπάρχει άλλη διαφυγή παρά να ξαναβγείς στην επιφάνεια δεν είναι το χειρότερο ότι έφτασες στον πάτο, αλλά το γεγονός ότι συνεχίζεις να κάθεσαι εκεί και δεν παίρνεις φόρα για να ξεφύγεις από αυτό.

Ο καπετάνιος του καραβιού μου είμαι εγώ! Θέλω να πάρω εγώ την ευθύνη για τη δική μου ζωή. Όπως και εσύ για τη δική σου. Ο καθένας μας έχει να παλέψει στο να τιμήσει το σκοπό της άφιξής του εδώ, δεν έχει χρόνο να χρονοτριβεί με τους άλλους γύρω του.

Εγκλωβισμένος σε πεποιθήσεις άλλων και ο ρόλος του θύματος

Είμαι κάθετα αντίθετη με τους ανθρώπους που έχουν φορέσει τον ρόλο του θύματος, που κλαίνε τη μοίρα τους, για όλα όσα δεν τους συνήβησαν ή τους συνέβησαν. Για την κακή τους τύχη, για το ότι μπορεί να γκρεμίστηκε ο κόσμος τους σαν πύργος από τραπουλόχαρτα και για τις καταστάσεις που βρέθηκαν. Για το ότι είναι φυλακισμένοι και δέσμιοι μέσα σε μια νοερή φυλακή την οποία έχουν φτιάξει μόνοι τους και έχουν καταπιεί το κλειδί.

Ο εγκέφαλός μας και το υποσυνείδητό μας θα πιστέψει ό,τι του πούμε. Η λέξεις που χρησιμοποιούμε έχουν δύναμη. Αν λες κάθε μέρα : «δεν μπορώ να το κάνω, είναι αδύνατον, είναι δύσκολο, είμαι ανίκανος, δεν έχω τους πόρους, δεν έχω δύναμη και άλλα» , αυτό το μήνυμα παίρνει και ο εγκέφαλός σου και επειδή δε θέλει να «ταλαιπωρεί» το πιστεύει και το κάνει πράξη.

Το ότι μεγαλώσαμε με συγκεκριμένες πεποιθήσεις, από γονείς και φροντιστές, δεν σημαίνει ότι αυτό είναι και η αλήθεια. Είναι απλά η γνώμη τους. Και επειδή συνήθως τα παιδιά, σε όποια ηλικία και αν είναι θέλουν να κάνουν περήφανους τους γονείς τους, ακολουθούν τις πεποιθήσεις όπως ο Μωυσής ακολούθησε τις θείες εντολές. Είναι απλώς η γνώμη των γονιών και των δασκάλων μας. Και κάποια στιγμή πρέπει να τους κατεβάσουμε από το βάθρο που τους είχαμε βάλει ως παιδιά και να αποδεχτούμε ότι δεν είναι τέλειοι, γιατί είναι άνθρωποι και οι άνθρωποι κάνουμε λάθη.

Ψάξε να βρεις τις δικές σου πεποιθήσεις, τα δικά σου πιστεύω χωρίς να ακούς από το βάθος τις φωνές της κοινωνίας. Είσαι ένας ελεύθερος άνθρωπος και είναι δικό σου δικαίωμα το να ζήσεις την ζωή που σου αξίζει.

Μήπως με σαμποτάρω;

Αυτοί που φοβούνται να πάρουν το τιμόνι στα χέρια τους

Φαντάσου τώρα το ιδανικό σενάριο. Αλήθεια κλείσε για δύο λεπτά τα μάτια και φαντάσου ότι ζεις την ιδανική ζωή σου. Ξυπνάς στο σπίτι τον ονείρων σου, οδηγάς το αυτοκίνητο που πάντα ονειρευόσουν, ξυπνάς δίπλα στον άνθρωπο που είναι ο άνθρωπος της ζωής σου και που τώρα δεν έχεις στη ζωή σου για τους λόγους που ξέρεις. Πώς σου φαίνεται αυτό το σενάριο; Το ξέρω, είναι τόσο όμορφο και ειδυλλιακό. Το μόνο που σε αποτρέπει από το να ξυπνήσεις στην πραγματικότητα σε αυτό το σενάριο είναι η δράση! Και την ευθύνη για να το κάνεις την έχεις μόνο εσύ.

Κανένας άλλος άνθρωπος δεν μπορεί να μας πιάσει από το χεράκι και να μας τραβήξει στο φως. Είναι ένα ταξίδι μοναχικό, ατομικό και επίπονο. Δεν το καταφέρνουν πολλοί γιατί δεν είναι εύκολο να ξύνεις πληγές και να παλεύεις. Δεν είναι εύκολο να επιλέξεις τον δύσκολο δρόμο. Το μυαλό σου πάντα θα σου λέει να μη το κάνεις γιατί θα προκαλέσει πόνο.

Ήταν πιο εύκολο για τον Λεωνίδα και τους 300 να παραδώσουν τα όπλα και φύγουν από τη μάχη. Όμως εκείνοι διάλεξαν να πολεμήσουν για εκείνον το σκοπό που προοριζόταν για εκείνους. Ήταν δική τους αυτή η ευθύνη και την πάλεψαν μέχρι θανάτου. Είναι ίσως άστοχη η παρομοίωση που χρησιμοποίησα κυρίως γιατί εμείς σήμερα δεν έχουμε να παλέψουμε για την ελευθερία μας ή την επιβίωση. Έχουμε μόνο να παλέψουμε για να κατακτήσουμε τον προσωπικό μας σκοπό. Να μην αφήσουμε τη ζωή να φύγει χωρίς να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας.

Ν’ αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω.

Νίκοσ καζαντζάκησΟι χίμαιρες

Ίσως πεις ότι κυνηγώ χίμαιρες, ίσως τελικά δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο, παρα μόνο αυτό που ζούμε τώρα. Ερχόμαστε μόνοι, ζούμε όπως όλοι οι άνθρωποι, και φεύγουμε μόνοι σκορπώντας πρόσκαιρη λύπη στους προσωρινούς μας συνοδοιπόρους μέχρι μια μέρα να ξεχαστούμε και εμείς. Και τα εμπόδια που βάζουμε στον εαυτό μας τα βάζουμε γιατί δεν μπορούμε να αντέξουμε την τόση ευτυχία που θα έρθει αν για λίγο υπερνικήσουμε την παρόρμηση να πάμε με το ρεύμα και να αποφύγουμε την απογοήτευση, την αποτυχία, τον πόνο. Και η ματαίωση των ονείρων μας;

Πώς αντέχεις να ζεις και να ξυπνάς σε ένα κόσμο που τα όνειρά σου κοιμούνται και με δική σου ευθύνη δεν ζεις την ζωή που σου αξίζει; …Μέχρι να ξυπνήσουμε σε έναν κόσμο που θα έχουμε κάνει πραγματικότητα τα όνειρά μας.

Μην αφήνεις τα κλειδιά της ευτυχίας σου σε κανέναν άλλο

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Γιατί συνεχίζουμε να βάζουμε εμπόδια στον εαυτό μας; Ποιος είναι αυτός που κρατάει τα δεσμά; εμφανίζεται στο iPop.