Αληθινή ιστορία: Δεν ήξερα ποιος από τους δύο μου λέει την αλήθεια; Ο γονιός που πίστευε σε μένα ή εκείνος που έλεγε ότι είμαι άχρηστος

Πόσα πολλά λάθη στην ανατροφή των παιδιών γίνονται καθημερινά. Και σήμερα που είμαστε τόσο διαβασμένοι οι γονείς αλλά και στο παρελθόν, την εποχή που μεγαλώναμε εμείς. Σήμερα θα σου μιλήσω για την αληθινή ιστορία ενός ανθρώπου που έφτασε στα 40+ και ήταν τόσο μπερδεμένος μέσα του που δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν, ποιος ήταν και χρειαζόταν βοήθεια ειδικού για να κάνει την αυτογνωσία του και να ξεφύγει επιτέλους από όλα αυτά που πίστευαν οι σημαντικοί άλλοι για εκείνον.

Τα λάθη στην ανατροφή των παιδιών που κοστίζουν στο αύριο

Ο Γ. είναι εκεί γύρω στα 40. Επιτυχημένος στη δουλειά

του, με ένα διαζύγιο να βαραίνει τις πλάτες τους και δύο παιδιά που βλέπει μόνο τα Σαββατοκύριακα και στις διακοπές. Παλεύει και αγωνίζεται πάντα να αποδείξει ότι δεν είναι η ταμπέλα που του φόρεσε ο πατέρας του και να επιβεβαιώσει την πεποίθησή της μάνας του. Στην εικόνα το έχει καταφέρει, όσοι τον βλέπουν τον θαυμάζουν για την επαγγελματική του πορεία και για την επιτυχία που έχει στον κλάδο του, όμως το μέσα είναι συνεχώς σε μια πάλη.

«Είσαι χοντρός και ανόητος»

Η ταμπέλα που του είχε φορέσει ο πατέρας του από μικρό παιδί και εύχεται να πετάξει κάποτε από πάνω του. Δύο λέξεις που χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά του ανθρώπου, οποιασδήποτε ηλικίας. Από την άλλη, η μάνα προσπαθώντας να ακυρώσει τον πατέρα του, για να μην πληγωθεί το παιδί του έλεγε: «Είσαι υπέροχος, μπορείς να καταφέρεις τα πάντα, πιστεύω σε εσένα».

Όσο και αν ήθελε να το σώσει η μητέρα, ο Γ. επιμένει να ακούει την ταμπέλα που του έβαλε ο πατέρας του. Μπερδεμένος από μικρό παιδί ψάχνει να βρει τι ακριβώς είναι τελικά; Είναι υπέροχος ή ανόητος; Και πώς γίνεται ένας ανόητος να μπορεί ταυτόχρονα να καταφέρει τα πάντα και να είναι και υπέροχος;

Βάζεις ταμπέλες στο παιδί; Γιατί πρέπει να το σταματήσεις και όλα αυτά που θα χάσεις αν το συνεχίσεις

PexelsΤι συνέβη τελικά όταν μεγάλωσε;

Μεγαλωμένος σε ένα τέτοιο περιβάλλον, εντελώς μη λειτουργικό, κατάφερε με πείσμα να προσπαθεί συνεχώς να αποδείξει στον πατέρα του ότι δεν είναι όλα αυτά που πίστευε εκείνος. Έγινε ένας από τους καλύτερους με μοναδική του ανάγκη την αποδοχή του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωής του, που δεν ήρθε ποτέ. Ακόμα και τώρα που έφτασε εκεί που έφτασε ο πατέρας του, δεν τον έχει αποδεχτεί. Υποστηρίζει ότι τα έλεγε όλα αυτά για να τον πεισμώσει και χάρη σε εκείνον κατάφερε τα πάντα.

Τώρα πια όμως, μετά από ώρες προσωπικής ανάπτυξης και βοήθειας κατάλαβε ότι δεν χρειάζεται να τον αποδεχτεί κανένας άλλος, παρά μόνο ο ίδιος τον εαυτό του και μάλιστα χωρίς καμία απόδειξη επιτυχίας. Να τον αποδεχθεί ο ίδιος ο Γ. και να τον αγαπήσει επιτέλους όπως είναι.

Εν κατακλείδι

Κρατάμε το μέλλον αυτού του κόσμου στα χέρια μας, το λέω συνεχώς και σε μένα για να μην το ξεχάσω. Όλοι εμείς οι σημερινοί γονείς έχουμε την τιμή να αναθρέφουμε τους αυριανούς ανθρώπους που θα ζουν στον πλανήτη. Θα προοδεύουν, θα εργάζονται, θα δημιουργούν. Είναι στο χέρι μας, να στρώσουμε σωστά τις βάσεις που θα πατήσουν.

Από την άλλη, ό,τι ζούμε, ό,τι έρχεται στη ζωή μας, έρχεται είτε για μάθημα είτε για ευλογία. Ο πατέρας του Γ. ήταν προφανώς το μάθημα και η μάνα του η ευλογία. Δεν ξέρουμε πώς θα ήταν σήμερα αν δεν είχε αυτόν τον πατέρα να τον σαμποτάρει, ή να τον πεισμώνει όπως υποστηρίζει ο ίδιος. Μπορεί να είχε πάει πολύ ψηλά, ακόμα ψηλότερα ή να μην είχε κάνει τίποτα. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν το ξέρουμε αυτό.

Όσο κουρασμένος και αν είσαι, όσο και αν παλεύεις κάθε μέρα ανάμεσα σε δουλειές και άλλες εκκρεμότητες, η ανατροφή των παιδιών μας, είναι το μόνο που έχει την πραγματική σημασία. Δεν θέλουμε να μας πουν τα λάθη μας, θέλουμε να είμαστε τέλειοι γονείς το οποίο είναι μια ουτοπία.

Δεν υπάρχει τέλειος γονιός και αυτό είναι κάτι με το οποίο πρέπει να συμβιβαστούμε. Υπάρχει όμως το «Κάνω το καλύτερο που μπορώ» και αν δω ότι ξεφεύγει η κατάσταση, ζητάω βοήθεια για να το χειριστώ σωστά. Όχι να φορτώσω στο παιδί μου για πάντα τη δική μου ανικανότητα να κάνω τη μοναδική «δουλειά» που είχα να κάνω.

Οι λέξεις, η βία, το ότι ήμουν ο λόγος να είναι πάντα η μάνα μου κουρασμένη γράφει μέσα στις ψυχές των ανθρώπων για όλη τους τη ζωή και μόνο με ώρες ψυχοθεραπείας κάποτε ίσως επουλωθούν αυτά τα τραύματα. Το βάρος αυτό είναι πολύ δυσβάσταχτο για να το σηκώσει ένα παιδί που δεν φταίει σε τίποτα.

Τα είδη γονιών που κανείς δεν αντέχει! Πόσο μάλλον τα ίδια τους τα παιδιά

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Αληθινή ιστορία: Δεν ήξερα ποιος από τους δύο μου λέει την αλήθεια; Ο γονιός που πίστευε σε μένα ή εκείνος που έλεγε ότι είμαι άχρηστος εμφανίζεται στο iPop.