Το «Φαινόμενο Ρασομόν» στο θέατρο Radar – Συνέντευξη με τη συγγραφέα Αναστασία Παπαστάθη

12:13 17/4/2018 - Πηγή: ΕΡΤ

Το «Φαινόμενο Ρασομόν« της Αναστασίας Παπαστάθη, ένα θεατρικό έργο εμπνευσμένο από διηγήματα του Ριονοσουκέ Ακουτάγκαβα και από αρχαίους μύθους «περί αληθείας», παρουσιάζεται στο θέατρο Radar κάθε Παρασκευή και Σάββατο, στις 21:00, και κάθε Κυριακή στις 19:00.

Συνέντευξη στην Ασπασία Κακολύρη

Η συγγραφέας Αναστασία Παπαστάθη μιλάει στη «Ραδιοτηλεόραση» για το έργο που, αν και εκτυλίσσεται στον Μεσαίωνα της Δύσης, μοιάζει

τόσο επίκαιρο, αφού τα θέματα της αλήθειας και του ψεύδους, που πραγματεύεται, είναι διαχρονικά και εξακολουθούν να απασχολούν την ανθρώπινη ύπαρξη.

Μετά την επιτυχημένη πορεία της «Παρεξήγησης» του Α. Καμί, τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε το συγκεκριμένο έργο;

Με απασχολούν τα θέματα της αλήθειας και του ψεύδους και πώς αυτά επηρεάζουν τη ζωή μας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Στην «Παρεξήγηση» το έργο ξεκινάει μ’ ένα ψέμα και τελειώνει με μια καταστροφή. Ο γιος που ψεύδεται δολοφονείται από τη μητέρα του και την αδερφή του και στη συνέχεια οι ίδιες αυτοκτονούν. Στο «Φαινόμενο Ρασομόν» όλα αρχίζουν με μια καταστροφή, συγκεκριμένα με μια δολοφονία κι έναν βιασμό. Στο δικαστήριο, μάρτυρες και κατηγορούμενοι καταθέτουν ο καθένας μια διαφορετική ιστορία. Όλοι ισχυρίζονται ότι λένε την αλήθεια. Το ερώτημα είναι τι αντιλαμβάνεται ο καθένας ως αλήθεια και ποιοι παράγοντες επηρεάζουν στη διαμόρφωσή της ή κατά πόσον μπορεί ο καθένας να ακούσει την αλήθεια του άλλου. Εν ολίγοις, είχα πολλά θέματα ακόμα που ήθελα να ερευνήσω. Ο μεσαιωνικός θρύλος του Ρασομόν, έτσι όπως τον μετέγραψε ο Ρ. Ακουτάγκαβα και όπως τον γνώρισα από την ταινία του Α. Κουροσάβα, καθώς και αρχαίοι μύθοι «περί αληθείας», αποτέλεσαν τις πηγές έμπνευσής μου.

Πιστεύετε ότι το «Φαινόμενο Ρασομόν» αγγίζει τον σύγχρονο θεατή;

Σε μια εποχή που ο άνθρωπος δυσκολεύεται να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα, είτε αφορά στον πολιτικό λόγο είτε αφορά στον βομβαρδισμό πληροφοριών που δέχεται είτε στον ίδιο και στις σχέσεις του, νομίζω ότι το θέμα του έργου είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Το γεγονός ότι η υπόθεση εκτυλίσσεται στον Μεσαίωνα, κατά τη γνώμη μου, έχει το πλεονέκτημα της απόστασης, η οποία μας επιτρέπει να παρατηρούμε με καθαρότητα.

Ερμηνεύετε τον Μοναχό, έναν ανδρικό ρόλο. Πώς προέκυψε αυτή η επιλογή;

Ήταν ο μόνος ρόλος που θα μπορούσα να ερμηνεύσω και παράλληλα να σκηνοθετήσω. Εξάλλου, έτσι όπως είναι δομημένος ο χαρακτήρας του Μοναχού, δεν συνδέεται τόσο με το «άνδρας-γυναίκα», αλλά με τα νοήματα και τους προβληματισμούς του έργου.

Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η καλή συνεργασία;

Η συνεργασία μου με τους ηθοποιούς θεωρώ ότι είναι το πιο σημαντικό στοιχείο στη δουλειά μας. Συνυπάρχουμε για μεγάλο διάστημα, πολλές ώρες την ημέρα και στη διάρκεια των προβών και μετά στις παραστάσεις. Οι σχέσεις που αναπτύσσονται εκτός σκηνής δημιουργούν την προϋπόθεση ώστε να αναπτυχθούν και σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων ενός έργου. Αναφέρομαι στην εκτίμηση, στον σεβασμό του ενός προς τον άλλον, στην εμπιστοσύνη… Ό,τι συμβαίνει εκτός σκηνής αντανακλάται στη σκηνή.

Ποιοι είναι οι μελλοντικοί στόχοι σας;

Λειτουργώ κάπως αντίστροφα, κινητοποιούμαι όχι από τον στόχο, αλλά από μια ανάγκη που γεννιέται μέσα μου. Κάτι θέλω να εκφράσω και στη συνέχεια να το μοιραστώ. Ο μόνος τρόπος που γνωρίζω είναι το θέατρο. Και το θέατρο, όπως κάθε μορφή τέχνης, δεν ολοκληρώνεται χωρίς τον αποδέκτη-θεατή. Κατά συνέπεια, με ενδιαφέρει να αγγίξω τον θεατή, να ανοίξω διάλογο μαζί του. Αυτό ωφελεί και τις δυο πλευρές. Προσωπικά με βοηθάει να εξελίσσομαι.

«Φαινόμενο Ρασομόν« της Αναστασίας Παπαστάθη

Θεατρικό έργο εμπνευσμένο από διηγήματα του Ριονοσουκέ Ακουτάγκαβα και από αρχαίους μύθους «περί αληθείας«

Λίγα λόγια για το έργο

Στον Μεσαίωνα της Δύσης, μετά τη δίκη για τον φόνο ενός άνδρα, ένας Μοναχός, μια Περουκιέρισα κι ένας Ξυλοκόπος, για να προστατευτούν από την καταιγίδα που ξεσπάει, βρίσκουν καταφύγιο στα ερείπια της πόλης Ρασομόν.

Ο Μοναχός, με υπαρξιακή αγωνία αλλά και φιλοσοφική αναζήτηση, πιστεύει στη ζωή και στον άνθρωπο, αναζητά τον ιδανικό κόσμο, η επαφή του όμως με την πραγματικότητα τον απογοητεύει.

Η Περουκιέρισα δεν πιστεύει σε τίποτα και σε κανέναν. Δουλειά της είναι να φτιάχνει περούκες απ’ τα μαλλιά των πεθαμένων, ξυρίζοντας τα κεφάλια τους.

Τριγυρνάει μέσα στο δάσος και ψάχνει για πτώματα. Προκλητικά κυνική, νοιάζεται μόνο για τον εαυτό της…

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Αναστασία Παπαστάθη

Σκηνικά-Κοστούμια: Κυριακή Πανούτσου

Μουσική-ήχοι: Πάνος Φορτούνας

Επιμέλεια κίνησης: Αντώνης Κουτρουμπής

Φωτισμοί: Αναστασία Παπαστάθη

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Παυλοπούλου

Φωτογραφίες: Ιάσονας Κοκινάκης – Κατερίνα Αθανασάκη

Ερμηνεύουν με σειρά εμφάνισης οι ηθοποιοί:

Μοναχός: Αναστασία Παπαστάθη