Τι φέρνει η απόφαση του Eurogroup για την Ελλάδα (άρθρο)

Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου

Η συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Eurogroup σήμανε την απεμπλοκή των διαπραγματεύσεων μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών και ανοίγει το δρόμο για να επιστρέψει η τρόικα στην Αθήνα.

Η συμφωνία προβλέπει ότι η Αθήνα θα πρέπει να νομοθετήσει «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» για το διάστημα μετά το 2018. Πρόκειται για τα μέτρα που ζητούσε

το ΔΝΤ, ήτοι μείωση του αφορολόγητου, σταδιακή μείωση των παλαιών συντάξεων (κατάργηση της προσωπικής διαφοράς) και απελευθέρωση της αγοράς εργασίας.

Από την άλλη πλευρά, όμως, η ελληνική κυβέρνηση κατοχύρωσε τη δυνατότητα να λαμβάνει μέτρα «αντι – λιτότητας», δηλαδή να επιστρέφει χρήματα στην αγορά και την κοινωνία, με μειώσεις φόρων και παροχή κοινωνικών επιδομάτων στους αδύναμους, εφόσον επιτυγχάνονται οι στόχοι του προϋπολογισμού.

Το σημείο – κλειδί της συμφωνίας είναι ότι παροχές αυτές θα αποφασίζονται έτσι το καθαρό αποτέλεσμα των φόρων και των περικοπών να αντισταθμίζεται με τις παροχές και να μην υπάρχει «πρόσθετη λιτότητα», όπως επισημάνθηκε κατά τη διάρκεια

Είναι σαφές ότι οι παροχές θα καθίστανται δυνατές, εφόσον επιτυγχάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι, ήτοι το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ έτσι ώστε να διανέμεται το περίσσευμα, η υπέρβαση του στόχου και να βγαίνει το «μηδενικό καθαρό αποτέλεσμα».

Είναι ασφαλώς θετικό ότι το Eurogroup έδωσε έμφαση στο τέλος της λιτότητας, έστω κι αν σε κάποιο βαθμό ίσως ενσωματώνουν και μια ρητορική η οποία υπακούει και σε πολιτικές σκοπιμότητες.

Το πραγματικό τεστ θα γίνει από τη στιγμή που θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών στην Αθήνα, θα τεθούν τα νούμερα στο τραπέζι και θα φανεί εάν και πώς μπορεί να υλοποιηθεί η συμφωνία.

Στο πεδίο αυτό, η Αθήνα έχει υπέρ της τις θετικές προβλέψεις της Κομισιόν για τις επιδόσεις της Ελλάδας οι οποίες δείχνουν ότι ο στόχος του 3,5% μπορεί να επιτευχθεί και επομένως δεν χρειάζονται πρόσθετα μέτρα.

Στον αντίποδα, όμως, υπάρχει η άποψη του ΔΝΤ, το οποίο εκτιμά ότι ο στόχος είναι ανέφικτος και ζητεί μέτρα που ισοδυναμούν με δύο μονάδες του ΑΕΠ, ήτοι περίπου 3,6 δισ. ευρώ.

Το ζήτημα είναι ότι το ΔΝΤ δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος διότι εκβιάζει την ευρωζώνη με αποχώρηση από το ελληνικό πρόβλημα, κάτι που οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν, γιαυτό άλλωστε συμφώνησαν στον Eurogroup να ληφθούν τα διαρθρωτικά μέτρα που ζητεί το Ταμείο.

Μένει να φανεί, στη συνάντηση της Άγκελα Μέρκελ με την Κριστίν Λαγκάρντ και τον Ζαν Κλόντ Γιούνκερ εάν θα καμφθεί η σκληρή στάση του ΔΝΤ ή εάν η πίεση θα πέσει στην ελληνική πλευρά.