Τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Brexit και Bremain

του Δημήτρη Χριστόπουλου

To να οπισθοχωρεί κανείς ενώπιον των θέσεων του πολιτικού αντιπάλου προκειμένου να μειώσει την εκλογική του επιρροή είναι μια δοκιμασμένη συνταγή αποτυχίας, ανεξαρτήτως από το περιεχόμενο των θέσεων εκάστου.

Δεν έχει παρά να δει κανείς πώς η διαρκής ολίσθηση της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς προς θέσεις της άκρας δεξιάς σχετικά με τους μετανάστες και πρόσφυγες κάθε άλλο παρά απομονώνουν την άκρα δεξιά. Αντιθέτως, την επιβραβεύουν καθώς, όπως δείχνουν τα ποσοστά της, στην ΕΕ, οι λαοί θα προτιμήσουν

το αυθεντικό πολιτικό μήνυμα του άκρου παρά το καλλωπισμένο καθώς πρέπει μήνυμα του κέντρου που ουσιαστικά όμως θέλει να πει το ίδιο πράγμα.

Η οπισθοχώρηση των δυνάμεων του «ναι» στη Μεγάλη Βρετανία στο ζήτημα της ελεύθερης μετακίνησης των εργαζομένων στην ΕΕ είναι πρωτίστως πολιτικά λάθος για τους ίδιους τους εμπνευστές της, διότι δείχνει ότι και οι ίδιοι δεν έχουν θετική πολιτική πίστη στο σχέδιο της παραμονής της χώρας στην ΕΕ: απλώς φοβούνται ενώπιον της εξόδου.

Αυτό όμως είναι ελάχιστα πειστικό. Οι λαοί θέλουν πολιτικά σχέδια με πάθος και όχι συγκατάβαση ή αμηχανία. Πέραν αυτού, ωστόσο, το σχέδιο αυτό είναι μια κρίσιμη αναδίπλωση σε βάρος των θεμελιωδών ελευθεριών του ευρωπαϊκού δικαίου που δείχνει ότι σιγά-σιγά το πουλόβερ του ευρωπαϊκού κεκτημένου στο χώρο της ελεύθερης κυκλοφορίας αρχίζει και ξηλώνεται.

Αυτό δείχνει ότι το πολιτικό σχέδιο «Ευρώπη» δεν θα λύσει το πρόβλημά του, ούτε μετά από ένα πιθανό «ναι» στο βρετανικό δημοψήφισμα.

Ο Δημήτρης Χριστόπουλος είναι Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και Βοηθός Καθηγητή του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου