Πάτρα: Νέα συγκέντρωση αντιεξουσιαστών για τον Ζακ Κωστόπουλο

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου οργανώνουν σήμερα το μεσημέρι στην Εστία του Πανεπιστημίου, τα μέλη αντιεξουσιαστικής ομάδας στην Πάτρα.

Σε σχετική ανακοίνωση μεταξύ άλλων επισημαίνουν τα εξής: «Ο Ζακ είναι ένα ακόμα θύμα του ταξικού/κοινωνικού πολέμου που βιώνουμε.

… Σε αυτόν τον ταξικό πόλεμο, που ζούμε καθημερινά όλο και πιο έντονα, σημαντικό εργαλείο της κυριαρχίας είναι η καλλιέργεια του κοινωνικού κανιβαλισμού, της διάχυσης της βίας μεταξύ των καταπιεσμένων, κομμάτι του

οποίου είναι και η δολοφονία του Ζακ. Είναι ο τρόπος με τον οποίο δαιμονοποιείται η μη κανονικότητα ώστε διάφορες κοινωνικές ομάδες να αλληλοσπαραχθούν. Είναι μια σαφής εφαρμογή του “διαίρει και βασίλευε”. Είναι κομμάτι της διεθνούς άνοδου του συντηρητισμού και της ακροδεξιάς, όπως γίνεται προφανές κι από τη ρητορική τους. Οι μετανάστες φταίνε για την ανεργία, οι μετανάστες και οι γκέι φταίνε για την υπογεννητικότητα, οι μετανάστες, οι τσιγγάνοι και τα πρεζάκια φταίνε για την εγκληματικότητα, οι απεργίες φταίνε για την έλλειψη ανάπτυξης κλπ.

Με τον τρόπο αυτό το κράτος και το κεφάλαιο ορίζουν τον εσωτερικό εχθρό κι ενθαρρύνουν τους αυτόκλητους σερίφηδες, τους κάθε λογής ρουφιάνους, τους φασίστες με προβιά αγανακτισμένου πολίτη ή χωρίς, να συνδράμουν στο έργο του ελέγχου των από τα κάτω, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα γίνουν κι οι ίδιοι αφεντικά. Ας μη γελιόμαστε, σε αυτό τον πόλεμο κάποιοι έχουν πάρει θέση δίπλα στα αφεντικά και για αυτούς αρκεί ένα φαντασιακό προσωπικής ανέλιξης ή έστω η πεποίθηση μιας ευνοϊκής αντιμετώπισης από τους σύγχρονους άρχοντες. Με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύουν έμπρακτα πόσο πολύ θέλουν και πασχίζουν να ανήκουν στην κάστα των κυρίαρχων, των εξουσιαστών, των αφεντικών που δικαιούνται να έχουν και να ορίζουν, σε βάρος όσων “περισσεύουν”.

Όλα τα παραπάνω όπως και η “καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται» δεν είναι τίποτα άλλο από ιδεολογήματα που έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ και να συνδράμουν στην υπεράσπιση των κυρίαρχων συμφερόντων. Στο ζήτημα περί ναρκωτικών που είναι ένα από όσα προβλήθηκαν αυτές τις μέρες στο δημόσιο λόγο, πρέπει να σταθούμε πέρα από όλα τα άλλα και στον τρόπο με τον οποίο κράτος και νομοταγείς πολίτες αντιμετωπίζουν τους εμπόρους ναρκωτικών (ιδιαίτερα όταν τυχαίνει να είναι ευυπόληπτοι μεγαλέμποροι, πλούσιοι και ισχυροί, βλ. Μαρινάκης) που είναι εκ διαμέτρου αντίθετος με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους τοξικοεξαρτημένους, δηλαδή σαν μιάσματα που η ζωή τους δεν έχει αξία και δέρνονται, φυλακίζονται, βασανίζονται. Αντίστοιχα εκ διαμέτρου αντίθετος είναι ο τρόπος αντιμετώπισης κάθε ισχυρού σε αντιδιαστολή με καθένα/μία που βρίσκεται από τα κάτω.

Για άλλη μία φορά αναδεικνύεται η ταξικότητα της δικαιοσύνης. Όσοι ευθύνονται για την εκμετάλλευση, την καταστολή, τη φτωχοποίηση, μένουν στο απυρόβλητο, και δε θα μπορούσε να γίνεται και αλλιώς αφού αποτελούν μέρος του εθνικού κεφαλαίου, της εθνικής επιχειρηματικότητας, του κράτους, σάρκα από τη σάρκα του εξουσιαστικού κόσμου. Ιδιαίτερα για το ζήτημα των ναρκωτικών, το ίδιο το κράτος, οι μπάτσοι, το δικαστικό σύστημα τροφοδοτούν και συντηρούν κατά το δοκούν τη διακίνησή τους, με τις ανάλογες απολαβές. Επίσης, διαχρονικά σε ιδιαίτερα οξυμένες ριζοσπαστικές περιόδους, τα ναρκωτικά (ιδιαίτερα τα λεγόμενα “σκληρά”) έχουν χρησιμοποιηθεί για την καταστολή των κινημάτων.

Απέναντι στο ζόφο και τη βαρβαρότητα, τον φόβο και την απογοήτευση να αντιτάξουμε καθημερινά τον αγώνα για ένα άλλο κόσμο. Έναν κόσμο αλληλεγγύης και ελευθερίας. Έναν κόσμο απαλλαγμένο από ιεραρχία, εξουσία, κανιβαλισμό, εκμετάλλευση και εξαθλίωση. Έναν κόσμο που δε θα προωθεί ως λύσεις των κοινωνικών προβλημάτων τη ρουφιανιά, τη δολοφονία όσων διαφέρουν ή μας χαλάνε τη μόστρα και τον «εκδημοκρατισμό» της αστυνομίας. Και απέναντι σε αυτό το σύστημα που θέτει την αξία της ιδιοκτησίας πάνω από την ανθρώπινη ζωή, που αν δε μας σκοτώσει κι εμάς το σίγουρο είναι ότι θα προσπαθήσει να μας ξεπαστρέψει κοινωνικά και πνευματικά, θα απαντάμε πάντα ως εξής: η διάλυση του είναι η μόνη υπαρκτή λύση. Συλλογικοί κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες, ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο μέχρι την ολική απελευθέρωση, μέχρι το πέρασμα σε μια ελευθεριακή κοινωνία αλληλοβοήθειας και κοινοκτημοσύνης.

Φτώχεια, εξαθλίωση και κανιβαλισμός, αυτό είναι το κράτος και καπιταλισμός.

Ένας άλλος πόλεμος είναι εφικτός, ταξικός, κοινωνικός, αντικρατικός.

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Πάτρας / Κάθε Δευτέρα 19.00 στο Παράρτημα»

Δήμητρα Αναργύρου

www.ert.gr