Κομοτηνή: Ιδιωτική υπάλληλος στα χρόνια της Κρίσης

Την δύσκολη καθημερινότητά τους, ως εργαζόμενοι στον Ιδιωτικό Τομέα, περιγράφουν τυχεροί –άτυχοι εργαζόμενοι στην Κομοτηνή. «Το κακό είναι ότι δεν βρίσκεις δουλειά κι από εκεί ξεκινούν όλα τα δεινά» δηλώνει εργαζόμενη σε ζαχαροπλαστείο σημειώνοντας ότι δεν υπάρχουν δουλειές κι αυτό το γνωρίζουν οι εργοδότες και το εκμεταλλεύονται όσο μπορούν. «Ένας τρόπος να ψάξεις για δουλειά είναι τα ΚΕΚ. Πηγαίνεις βιογραφικό, συμπληρώνεις αιτήσεις και περιμένεις.

Εμένα δεν με ενημέρωσαν ποτέ! Ήμουν απλά τυχερή και βρήκα δουλειά. Είδα την αγγελία, άφησα βιογραφικό και ήμουν η τυχερή.»

Αφήνουν βιογραφικό και τηλέφωνα. Καλούν οι ίδιοι και ρωτούν για το αν η κενή θέση εξακολουθεί να είναι κενή και ελπίζουν. Χωρίς ποτέ να τους καλέσουν οι εργοδότες. «Αν βρεις δουλειά, αυτά που θα αντιμετωπίσεις στον εργασιακό χώρο, θα σ’ αναγκάσουν να ψάξεις ξανά, πολύ σύντομα για μια άλλη καινούργια. Έχω αλλάξει πολλές δουλειές » παραδέχεται σημειώνοντας πως οι εργοδότες, άλλα υπόσχονται κι άλλα γίνονται στην πορεία. «Δεν υπάρχει ρεπό, δεν ισχύει ωράριο, με αποτέλεσμα η αρχική συμφωνία να μην ισχύει. Αλλά όταν δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας ή θα μείνεις να υπομείνεις ή μένεις άνεργος ξανά.»

Προσελήφθη για να εργάζεται οκτώ ώρες. Φτάνει, όμως, να εργάζεται και 12-15 ώρες. Δεν πτοείται. «Είναι η εποχή που απαιτεί να είμαστε δυνατοί» σημειώνει και σπεύδει να προτρέψει τους ανέργους να δείξουν υπομονή και να έχουν την ελπίδα ότι θα βρουν δουλειά. «Υπομονή, όμως, και μάλιστα μεγάλη υπομονή θα πρέπει να δείξουν και αυτοί που ήδη εργάζονται.»
Φώτο:Αφίσα στους δρόμους της πόλης Φωτογράφος: Μαρία Νικολάου