Κ. Γαλιάτσος για τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία του ΕΤΕΑΝ

Τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία του Εθνικού Ταμείου Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης (ΕΤΕΑΝ), παρουσίασε ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΤΕΑΝ Κώστας Γαλιάτσος στην σημερινή εκδήλωση του παραρτήματος Κεντροδυτικής Θεσσαλίας του Τεχνικού Επιμελητηρίου.
Όπως ανέφερε ο κ. Γαλιάτσος, τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, έχουν πολύ μεγαλύτερη

αποτελεσματικότητα και παρουσιάζουν πολύ μεγαλύτερο βαθμό ευελιξίας σε σχέση με τα παλαιά. Εάν χρησιμοποιηθούν σωστά, μπορούν να προσφέρουν ανεκτίμητη βοήθεια στην ελληνική οικονομία, η οποία τα έχει πολύ μεγάλη ανάγκη.

Ανάπτυξη χωρίς χρηματοδότηση, δεν γίνεται, εξήγησε ο κ. Γαλιάτσος, ο οποίος πρόσθεσε ότι βασικός στόχος του ΕΤΕΑΝ είναι η χρηματοδότηση τομέων με τη μέγιστη προστιθέμενη αξία. «Μια χώρα με 25% ανεργία δεν είναι βιώσιμη ως χώρα. Το βασικό θέμα για την ανάπτυξη είναι η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας», υπογράμμισε ο πρόεδρος του ΕΤΕΑΝ, ο οποίος
παρουσίασε μία σημαντική διάσταση, που χαρακτηρίζει την αποτελεσματικότητα των νέων χρηματοδοτικών εργαλείων έναντι αυτών που υπήρχαν κατά τις προηγούμενες περιόδους και η οποία παρατίθεται ακολούθως.
Αναφέροντας ορισμένα παραδείγματα ο κ. Γαλιάτσος, επεσήμανε μεταξύ άλλων:
«Η πραγματικότητα με τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, είναι αρκετά πιο σύνθετη και αρκετά πιο ενδιαφέρουσα από χρηματοοικονομική άποψη. Για να κατανοήσουμε τον τρόπο λειτουργίας των νέων χρηματοδοτικών εργαλείων ας πάρουμε ως παράδειγμα τα νέα Ταμεία του ΕΤΕΑΝ, το Ταμείο Επιχειρηματικότητας ΙΙ (ΤΕΠΙΧ ΙΙ) και το Ταμείο Εξοικονομώ κατ’ Οίκον ΙΙ (ΤΕΞΟΙΚ ΙΙ). Το πρώτο από αυτά είναι ένα αμιγώς νέο χρηματοδοτικό εργαλείο, ενώ το δεύτερο είναι ένας συνδυασμός νέου και παλαιού.

Το ΤΕΠΙΧ ΙΙ, όπως και το ΤΕΠΙΧ Ι, αλλά όπως και όλα τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, παίρνει τη μορφή ενός Ταμείου (Fund) στο οποίο εισφέρονται οι διαθέσιμοι πόροι (για παράδειγμα 400 εκατ. €). Από εδώ και πέρα όμως αρχίζουν οι διαφορές σε σχέση με τα παλαιά εργαλεία: Στο Ταμείο συνεπενδύονται και άλλοι πρόσθετοι πόροι (για παράδειγμα από τις τράπεζες). Ας υποθέσουμε ότι οι τράπεζες εισφέρουν ισόποσα κεφάλαια. Στην περίπτωση αυτή, το Ταμείο διαθέτει διπλάσια κεφάλαια σε σχέση με ένα αντίστοιχο παλαιό χρηματοδοτικό μέσο. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα η σχέση συνεπένδυσης είναι 1:1 και ο συντελεστής μόχλευσης είναι 2 (δηλαδή τα κεφάλαια που τελικά φτάνουν στις επιχειρήσεις είναι διπλάσια σε σχέση με τα αρχικά). Αυτό σημαίνει ότι θα ήταν δυνατόν για την οικονομία να επιτευχθεί το μέγιστο ή ακόμα και μεγαλύτερο όφελος από αυτό που θα επετύγχανε το παλαιό χρηματοδοτικό μέσον, ακόμα και με ποσοστό απορροφητικότητας μικρότερο του 100%. Για παράδειγμα εάν το ποσοστό απορροφητικότητας των αρχικών κεφαλαίων είναι 80% (δηλαδή 320 εκατ. €), επειδή σε αυτούς προστίθενται και οι πόροι των τραπεζών (άλλα 320 εκατ. €) οι πόροι που τελικά φτάνουν στην οικονομία είναι 640 εκατ., δηλαδή ποσό πολύ υψηλότερο του μέγιστου ποσού που θα ήταν δυνατόν να επιτευχθεί με το παλαιό χρηματοδοτικό εργαλείο. Πώς επετεύχθη αυτό; Στο νέο χρηματοδοτικό εργαλείο ο συντελεστής μόχλευσης λειτουργεί πολλαπλασιαστικά στο ποσοστό απορροφητικότας. Οπότε: 80% (ποσοστό απορροφητικότητας) X 2 (συντελεστής μόχλευσης) = 160%. Με αυτόν τον τρόπο τελικά διατέθηκαν στην οικονομία το 160% των αρχικών κεφαλαίων. Αυτό σημαίνει ότι με τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία το ποσοστό απορροφητικότητας δεν παίζει κανένα ρόλο; Όχι. Απλώς σημαίνει ότι δεν παίζει τον μοναδικό ρόλο. Γιατί εάν στο προηγούμενο παράδειγμα το ποσοστό απορροφητικότητας ήταν 100%, τα κεφάλαια που θα κατέληγαν στην οικονομία θα ήταν τα διπλάσια σε σχέση με τα αρχικά, δηλαδή 800 εκατ. €, γιατί ο συντελεστής μόχλευσης (2) θα πολλαπλασιαζόταν με 100% και όχι με 80%.

Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι το μέγιστο όφελος από τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία είναι αυτό που προκύπτει από το συντελεστή μόχλευσης; Δηλαδή στο παράδειγμά μας το μέγιστο όφελος δεν μπορεί να υπερβεί το ποσόν των 800 εκατ. €; Όχι. Γιατί η δεύτερη μεγάλη διαφορά των νέων χρηματοδοτικών εργαλείων σε σχέση με τα παλαιά, είναι ότι αποτελούν δανειακά κεφάλαια και όχι επιδοτήσεις. Αυτό σημαίνει ότι τα κεφάλαια είναι επιστρεπτέα και κατά συνέπεια υπάρχει η δυνατότητα να ξαναδανειστούν, δηλαδή να ανακυκλωθούν. Εάν λοιπόν η χρονική διάρκεια του Ταμείου είναι 4 έτη και η χρονική διάρκεια των δανείων είναι ετήσια, ο συντελεστής ανακύκλωσης είναι 4, δηλαδή τα αρχικά κεφάλαια δανείζονται 4 φορές. Για να ευρεθεί το συνολικό όφελος για την οικονομία, θα πρέπει λοιπόν να πολλαπλασιαστούν το ποσοστό απορροφητικότητας, επί τον συντελεστή μόχλευσης, επί τον συντελεστή ανακύκλωσης, επί τα αρχικά κεφάλαια. Στο τελευταίο μας δηλαδή παράδειγμα: 100% X 2 X 4 = 800%. Κατά συνέπεια το συνολικό όφελος για την οικονομία θα είναι το οκταπλάσιο των αρχικών κεφαλαίων, δηλαδή 3,2 δισ. €.
Το τελικό συμπέρασμα για τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία είναι ότι η αποτελεσματικότητά τους είναι συνάρτηση τριών παραμέτρων και όχι μόνο μίας όπως στα παλαιά».