Η ιστορία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής στους μαθητές του 3ου δημοτικού σχολείου Κομοτηνής

Μία ιστορία είπε χθες, όπως συνηθίζει κάθε χρόνο στην τελετή αγιασμού των σχολείων ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ.κ. Παντελεήμων. Η ιστορία απευθυνόταν στους μαθητές και έχει ως εξής:

Ενα χωριό κάποτε βρισκόταν στους πρόποδες ενός μεγάλου βουνού. Οι άνθρωποι ανέβαιναν στο βουνό, έκοβαν ξύλα για να ζεσταθούν τον χειμώνα, βότανα και κυνηγούσαν τις καθημερινές τους ανάγκες. Στην άκρη όμως αυτού του βουνού ζούσε ένας ερημίτης. Όταν το χωριό είχε προβλήματα εξέλεγαν

κάποιον κάτοικο για να πάει να βρει τον ερημίτη, να του πει τι πρόβλημα είχαν και εκείνος να τους δώσει την λύση.

Όμως τον ερημίτη τον έβρισκε αυτός που είχε καθαρό νου και καρδιά. Στο χωριό όμως υπήρχε και ένας τεμπέλης και μια φορά που το χωριό είχε πάλι πρόβλημα και βάλανε τα ονόματά τους στην κληρωτίδα, εκλέχτηκε να πάει αυτός. Εκείνος από την πλευρά του, έφερε του κόσμου τις δυσκολίες, όχι δεν πάω, όχι δεν θα βρω τον δρόμο, όχι είμαι κουρασμένος, οι χωριανοί όμως του είπαν ότι αυτό ισχύει στο χωριό και όποιος εκλέγεται εκείνος πηγαίνει.

Τότε εκείνος τους λέει: θα πάω για να τον κοροϊδέψω και σκέφτηκε, θα πάρω μαζί μου ένα κλουβί με ένα καναρίνι και όταν θα βρεθώ μπροστά σε αυτόν τον σοφό άνθρωπο θα πιάσω το καναρίνι με το χέρι μου και θα το βάλω πίσω από την πλάτη μου ρωτώντας τον ερημίτη αν αυτό το πουλί που κρατάω στο χέρι μου είναι ζωντανό ή πεθαμένο. Αν δει ότι είναι ζωντανό θα το σφίξω στην χούφτα μου να πεθάνει και θα του πω πως είναι πεθαμένο. Αν μου πει ότι είναι πεθαμένο θα ανοίξω την χούφτα μου, θα δει ότι είναι ζωντανό και θα φύγει.

Έτσι λοιπόν μετά από πολύ κόπο ο τεμπέλης βρέθηκε μπροστά σε αυτόν τον σοφό άνθρωπο και έκανε αυτό που είπε. Του είπε αυτό το πουλί που έχω είναι ζωντανό ή πεθαμένο; Ο σοφός αφού τον είδε μέσα στα μάτια και διερεύνησε την καρδιά του ξέρετε τι απάντησε; Ότι η ζωή αυτού του πουλιού είναι στα δικά σου χέρια.

Ο τεμπέλης από την ώρα που άκουσε αυτό τον λόγο δεν ξανακατέβηκε στο χωριό γιατί κατάλαβε πόσο σοφός ήταν αυτός ο άνθρωπος και έγινε ο πιο καλός του μαθητής.

Ετσι λοιπόν, συνέχισε ο σεβασμιότατος, εγώ σας λέω ότι η ζωή σας είναι στα χέρια σας, στα χέρια των γονιών σας, των δασκάλων σας και πάνω από όλα η ζωή σας είναι στα χέρια του Θεού. Γι αυτό λοιπόν μη φοβηθείτε να ανεβείτε στο βουνό, μη φοβηθείτε να ψάξετε τους σοφούς ανθρώπους που θα τους βρείτε ανάμεσά μας και αν θέλετε προσπαθήστε να τους κοροϊδέψετε. Αλλά όμως και οι σοφοί, οι δάσκαλοι, οι γονείς, οι παππούδες, όλοι μας ας κάνουμε τα παιδιά μας μαθητές μας και τα παιδιά μας δεν θα φύγουν ποτέ από κοντά μας.

Αυτός ο αγώνας στο σχολείο, είναι αγώνας όλων μας και πρέπει όλοι να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα και την ζωή των παιδιών μας, αν θέλουμε ένα καλύτερο αύριο.

Καλή σχολική χρονιά και ο Θεός μαζί σας, κατέληξε ο Σεβασμιότατος και καταχειροκροτήθηκε από παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς.

—