Έρευνα: Όσοι μένουν κοντά σε χώρους άθλησης έχουν, πιθανόν, μικρότερο βάρος

Όπως αναφέρουν τα αποτελέσματα μιας νέας Βρετανικής έρευνας, μικρότερο πάχος, μικρότερη περιφέρεια μέσης και μικρότερη αναλογία λίπους στο σώμα τους έχουν, σε σχέση με εκείνους που ζουν μακριά από γυμναστήρια, γήπεδα ή κολυμβητήρια, όσοι διαθέτουν υποδομές άθλησης κοντά στη γειτονιά όπου μένουν, σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου από την εστία τους.

Μικρότερο δείκτη μάζας σώματος και πιο λεπτή μέση έχουν επίσης, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, όσοι μένουν μακριά από ταχυφαγεία (ή εστιατόρια που προσφέρουν «λιχουδιές» πλούσιες σε θερμίδες).

Όπως προκύπτει από την έρευνα- επικεφαλής της οποίας ήταν η Κέιτ Μέισον της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου– το αν θα είναι κανείς παχύσαρκος ή όχι εξαρτάται και από το πόσο κοντά ή μακριά βρίσκεται από την «πηγή» που προσφέρει γαστρονομικούς πειρασμούς (προφανώς όχι και τόσο υγιεινούς), καθώς επίσης και από το πόσο κοντά ή μακριά του βρίσκεται το γυμναστήριο ή άλλοι χώροι άθλησης στους οποίους μπορεί να ασκηθεί, προκειμένου να χάσει βάρος και να είναι, γενικότερα, σε φόρμα.

Οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 40.000 ανθρώπους ηλικίας 40 έως 70 ετών στη Βρετανία. Η μελέτη συσχέτισε τις μετρήσεις κάθε ατόμου (περιφέρεια μέσης, δείκτης μάζας σώματος, αναλογία λίπους) με το πόσο κοντά στο σπίτι του υπήρχαν ιδιωτικές και δημόσιες κλειστές ή υπαίθριες αθλητικές εγκαταστάσεις (όχι πάρκα) και φαστ φουντ.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπήρχε, κατά μέσο όρο, μια αθλητική εγκατάσταση οποιουδήποτε είδους σε απόσταση έως ενός χιλιομέτρου από το σπίτι ορισμένων, αλλά αυτό ίσχυε μόνο για τα δύο τρίτα των συμμετεχόντων, αφού για το άλλο ένα τρίτο οι αποστάσεις ήταν μεγαλύτερες. Ως προς τον άλλο παράγοντα της έρευνας, η μέση απόσταση ενός σπιτιού από κάποιο ταχυφαγείο υπολογίστηκε σε 1,1 χιλιόμετρο, ενώ για το ένα πέμπτο (19%) σε μισό χιλιόμετρο.

Αναλυτικότερα, από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι, όσοι είχαν πιο κοντινή και εύκολη πρόσβαση σε εγκαταστάσεις άθλησης, καθώς και περισσότερες επιλογές, είχαν κατά μέσο όρο μικρότερο βάρος σε σχέση με όσους δεν είχαν τις ίδιες δυνατότητες.

Επίσης προέκυψε ότι, όσοι μπορούσαν να επιλέξουν ανάμεσα σε τουλάχιστον έξι διαφορετικούς χώρους άσκησης σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου, είχαν κατά μέσο όρο μικρότερη περιφέρεια μέσης κατά 1,22 εκατοστά, μικρότερο δείκτη μάζας σώματος κατά 0,57 μονάδες και μικρότερη αναλογία λίπους κατά 0,8%. Αξιοσημείωτο είναι ακόμα ότι, η διαφορά ήταν πιο αισθητή μεταξύ των γυναικών και μεταξύ των ατόμων υψηλότερου εισοδήματος.

Ως προς το πόσο «επιρρεπείς» είναι κάποιοι στο να προσφέρουν στον εαυτό τους ένα νόστιμο, αλλά πλούσιο σε θερμίδες γεύμα από κάποιο ταχυφαγείο (και άρα να πάρουν περισσότερο βάρος), αποδείχθηκε ότι όσοι έμεναν τουλάχιστον δύο χιλιόμετρα μακριά από τέτοιο μαγαζί, είχαν κατά μέσο όρο μικρότερη περιφέρεια μέσης κατά 0,26 εκατοστά. Ως προς το φύλο, αυτό ήταν πιο αισθητό επίσης στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άντρες, οι οποίες ήταν τόσο λιγότερο υπέρβαρες, όσο πιο μακριά έμεναν από κάποιο εστιατόριο φαστ φουντ.

Η επικεφαλής της έρευνας, Κέιτ Μέισον προκειμένου να καταθέσει τις προτάσεις της ως προς την επίλυση των προβλημάτων της παχυσαρκίας και της ανθυγιεινής ζωής, αναφέρει: «Η σχεδίαση πόλεων με τρόπο που να διευκολύνει καλύτερα τους υγιεινούς τρόπους ζωής, πρέπει να αποτελέσει μέρος των ευρύτερων προγραμμάτων καταπολέμησης της παχυσαρκίας. Αυτό, μεταξύ άλλων, μπορεί να σημαίνει τον περιορισμό των νέων ταχυφαγείων σε μια γειτονιά και το πόσο κοντά βρίσκονται στα σπίτια. Από την άλλη, πρέπει να δοθούν κίνητρα για να ανοίξουν περισσότερες εγκαταστάσεις σωματικής άσκησης στις οικιστικές περιοχές που έχουν λίγες τέτοιες υποδομές, κάτι που μπορεί να περιλαμβάνει και την ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης για να ανοίξει τέτοιους χώρους».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ