Το Βατερλό του κ.Αρβανιτόπουλου!

Πάνε τέσσερις μήνες, που άρχισα να λέω και να γράφω το ίδιο πράγμα με διαφορετικές λέξεις, καλούσα τον κ.υπουργό να κάνει διάλογο με τα Πανεπιστήμια για το θέμα της διαθεσιμότητας η οποία με τη μορφή της κινητικότητας θα έπρεπε να είναι προϊόν αξιολόγησης δομών και προσωπικού! Ο κ. υπουργός θεωρούσε ότι μπορούσε να τελειώσει με μια απλή ΚΥΑ που θα έδιωχνε 500 διοικητικούς υπαλλήλους από το Πανεπιστήμιο Αθηνών εν μια νυκτί χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.Αποτέλεσμα: κατάφερε αυτό που είχαμε αποφύγει το φθινόπωρο του 2012, να κλείσει δηλαδή τα αρχαιότερα Πανεπιστήμια της χώρας!Και το τραγικότερο: κατάφερε να εξασφαλίσει ότι θα παραμείνουν κλειστά και όταν θα «ανοίξουν» αφού δεν θα υπάρχει το ελάχιστο απαραίτητο προσωπικό για να τα λειτουργήσει!Συγχρόνως,τα καλά διοικητικά στελέχη θα είναι στη διαθεσιμότητα και δεν θα εργάζονται για το πανεπιστήμιο. Δηλαδή και το εξάμηνο χάνεται, και βγαίνουν αξιόλογα στελέχη εκτός των θέσεων ευθύνης αφού η διαπιστωτική πράξη βρίθει λαθών, και τα πανεπιστήμια βουλιάζουν, ιδίως το ΕΚΠΑ, σε βαθμό δύσκολα αναστρέψιμο. Με ένα σμπάρο 2 τρυγόνια αλλά εδώ τρίτωσε το κακό.Σήμερα, όμως, ο υπουργός έκανε εξαιρετικές προσπάθειες να σώσει την πολιτική του καριέρα η οποία είναι στο κόκκινο: έφερε στη Βουλή μια σειρά από τροπολογίες για την ανώτατη εκπαίδευση που δεν είχε συζητήσει βεβαίως (όπως το συνηθίζει, με κανένα όργανο πριν, είναι και το δικαίωμά του εξάλλου! ).Τακτοποίησε τους φοιτητές και τις φοιτήτριες ώστε να μην χρειάζονται παρακολούθηση μαθημάτων και να μπορούν να δίνουν εξετάσεις συνεχώς, τρείς φορές το χρόνο. Τακτοποίησε κάποιες εκκρεμότητες που είχε η Εκκλησία και τα Ιδιωτικά Εκπαιδευτήρια και κέντρα κατάρτισης.Αυτό που έγινε σήμερα στη Βουλή ήταν πλήρη απαξίωση του κοινοβουλευτικού έργου αφού η κατάθεση αυτών των τροπολογιών ήταν άσχετων με το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών. Αυτό, όμως, που ήταν απαράδεκτο ήταν η αιτιολογική έκθεση που δεν αιτιολογούσε το περιεχόμενο της τροπολογίας αλλά απλά αντέγραφε το κείμενό της («η αιτιολογία γιατί νομοθετούμε το ΑΒΓ είναι ότι νομοθετούμε το ΑΒΓ»).Διαιωνίζεται, έτσι, η υποτέλεια των πολιτών μέσα από ένα συγκεχυμένο και γεμάτο εξαιρέσεις θεσμικό πλαίσιο, το οποίο τροποποιεί ένα άλλο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο τροποποιεί ένα άλλο κ.λπ, με αποτέλεσμα να έρχεται προς ψήφιση ένα κείμενο εντελώς ακατανόητο στους βουλευτές ως προς τους στόχους.Ο υπουργός ελπίζει μ’ αυτό τον τρόπο να εξασφαλίζει την πολιτική του επιβίωση. Εγώ ελπίζω να τελειώσει σύντομα αυτό το κεφάλαιο για να μην συνεχιστεί το κακό!