Το στοίχημα δεν είναι του Μπαμπινιώτ​η, είναι του Πανεπιστημ​ίου

Μπορεί τις παραδόσεις μας ως Έλληνες να τις έχουμε, επιεικώς, λησμονήσει, όμως στο υπουργείο Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων καταφέρνουμε να διατηρούμε … διά βίου την παράδοση να «καταβροχθίζουμε» προσωπικότητες που … ευτύχησαν να γίνουν υπουργοί!

Μετά τα τελευταία γεγονότα, μια αναδρομή στο παρελθόν αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Οι ατελείωτες μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, χωρίς να φέρνουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, «κόστισαν» στους μεταρρυθμιστές. Όμως, το πολιτικό κόστος είναι αμελητέο μπροστά στο κόστος διδάσκοντα και διδασκόμενου.

Παρακολούθησα τις ημέρες αυτές τον δάσκαλο

-υπουργό καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη να επιμένει –γιατί το πιστεύει– ότι «ο νόμος είναι νόμος και πρέπει να εφαρμοστεί». Να επιμένει –γιατί το πιστεύει– ότι «τίποτε δεν επιτυγχάνεται με τη βία», και ότι «ο οικονομικός αποκλεισμός των Πανεπιστημίων δεν προσφέρεται για συνεννόηση». Να επιμένει, τέλος, στο αυτονόητο ότι «ένας νόμος αν δεν εφαρμόζεται, δεν είναι νόμος», και ότι για την ομαλή και αποτελεσματική εφαρμογή του απαιτούνται ορισμένες τροποποιήσεις.

Σκέφθηκα, λοιπόν, ότι αν πράγματι και οι συνομιλητές του υπουργού στην κοινή προσπάθεια πιστεύουν τα ίδια, χωρίς κρυφή προσωπική φιλοδοξία ή πολιτική σκοπιμότητα, τότε το θετικό αποτέλεσμα είναι σίγουρο. Σε αντίθετη, όμως, περίπτωση το «κόστος» δεν θα βαρύνει μόνον τους συνδιαλεγόμενους αλλά τα ίδιο το Πανεπιστήμιο και την καθημερινά «λιθοβολούμενη» νέα γενιά αυτού του τόπου.

Μακάρι, το στοίχημα να κερδηθεί!