Τι είχε ο Μάρκο Σίλβα που δεν είχε ο Δέλλας…

Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την διαφορά εμπειρίας ανάμεσα στον υπομονετικό Πορτογάλο και τον ανυπόμονο Ελληνα που έκανε τη διαφορά και μετέτρεψε το ντέρμπι σε περίπατο του Ολυμπιακού.

Στον πρώτο του καιρό στην Ελλάδα ο Μάρκο Σίλβα έχει ήδη αρχίσει να δείχνει ότι έχει το χάρισμα να μιλά δημόσια όσο καλά κοουτσάρει. Μιλά ειλικρινά, με λόγο που προδίδει ότι κάνει βαθιά και καθαρή ανάγνωση του παιχνιδιού που μελετά,

και μεταφέρει τις πραγματικές διαπιστώσεις και όχι τις ψευδαισθήσεις του ή τα συμπεράσματα μιας μεροληπτικής αντίληψης για αυτό που παρακολουθεί. Δεν προσπαθεί να σε πείσει ότι είδες κάτι άλλο από αυτό που είδες. Δεν εθελοτυφλεί. Γι” αυτό και προοδεύει, και μαζί του προοδεύει και εξελίσσεται ο Ολυμπιακός που δημιουργεί.

Ο προπονητής του Ολυμπιακού είδε το βράδυ του Σαββάτου την ομάδα του να δυσκολεύεται για περίπου 60′ λεπτά παιχνιδιού. Γι” αυτό πανηγύρισε στο 28’ο λεπτό, όταν είδε τον Μποτία να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα του Μπαρόχα, επειδή αυτό δεν ήταν ένα γκολ ρουτίνας σε ένα ματς ρουτίνας, αλλά ένα καίριο χτύπημα σε έναν αντίπαλο που έβαζε δύσκολα στον Ολυμπιακό με τον τρόπο που επέλεξε να αγωνιστεί. Γι” αυτό χαρακτήρισε την ΑΕΚ καλύτερη στο πρώτο ημίχρονο.

Για περίπου 60′ λεπτά το σχέδιο του αντιπάλου του λειτουργούσε αποτελεσματικά και έβαζε στον Ολυμπιακό προβλήματα που δεν είχε αντιμετωπίσει πολλές φορές στις προηγούμενες φορές του σε ελληνικό τερέν, τα οποία οι ποδοσφαιριστές του δυσκολεύονταν να λύσουν. Η πίεση της ΑΕΚ ψηλά, η συντονισμένη επιθετική άμυνά της δυσκόλευε πολύ την ανάπτυξη του Ολυμπιακού και προβλημάτιζε τον προπονητή. Ο Μάρκο Σίλβα όμως δεν έχασε την υπομονή και την επιμονή του. Επέμεινε να φωνάζει στον τερματοφύλακα και τους κεντρικούς αμυντικούς του να αποφεύγουν τις μεγάλες ψηλές μπαλιές που εξουδετέρωναν εύκολα οι αντίπαλοι, απαίτησε από τους πλάγιους μπακ και τους κεντρικούς χαφ να κινηθούν, να ξεμαρκαριστούν και να δώσουν επιλογές στους στόπερ για την ορθή ανάπτυξη του παιχνιδιού με την μπάλα κάτω, επιχείρησε να εκμεταλλευτεί το πλάτος για να βρουν οι παίκτες του χώρους αλλά και να κουράσει τους αντιπάλους του. Και περίμενε.

Στο ίδιο διάστημα ο Τραϊανός Δέλλας έβλεπε την ομάδα του να αμύνεται αποτελεσματικά, αλλά να δυσκολεύεται να δημιουργήσει ευκαιρίες και – κυρίως – να τις τελειώσει σωστά. Η υπομονή του όμως εξαντλήθηκε πολύ νωρίς, στο 64′. Ο Δέλλας βιάστηκε να προκαλέσει την τύχη του, κάνοντας την ομάδα του πιο επιθετική με την είσοδο του Μπουονανότε και την οπισθοχώρηση του Μάνταλου στη θέση που είχε ο Σιμόες ως κεντρικός μέσος. Εκανε στο 64′, στο 1-0 μια αλλαγή που συνήθως επιχειρείται από έναν προπονητή είτε στο 2-0 είτε στο 85′ αν το ματς έχει μείνει στο 1-0. Εχασε την υπομονή του και βιάστηκε να νικήσει επειδή πίστεψε ότι η ομαδική ανασταλτική συμπεριφορά θα μπορούσε να κρύψει την αδυναμία του Μάνταλου να δώσει “αμυντικά” στην ΑΕΚ όσα της έδινε ο Σιμόες. Ο Σίλβα είδε το ρίσκο, διάβασε την ευκαιρία, διαχειρίστηκε τη νέα κατάσταση παιχνιδιού και έστρωσε το χαλί για την παρέλαση του Ολυμπιακού στο τελευταίο 25’λεπτο χάρη στο σχέδιό του και στην ποιότητα των ποδοσφαιριστών που είτε βρήκε είτε επέλεξε μετά από την άφιξή του στον Πειραιά.

Πηγή: gazzetta.gr