Θα γίνει Ντόριαν Γκρέυ ο Βενιζέλος;

Στην πολιτική, διαχρονικά, υπάρχει η έννοια του κάδρου. Του κάδρου της εξουσίας, της ηγεσίας, της διακυβέρνησης. Προφανώς, όμως, τα κάδρα δεν είναι άδεια. Γεμίζουν με πορτραίτα. Ένα από τα πιο διάσημα πορτραίτα παγκοσμίως είναι αυτό του Ντόριαν Γκρέυ, του ήρωα του Όσκαρ Ουάιλντ.

Ο Ντόριαν, είναι ένας νέος με αψεγάδιαστη ομορφιά, μεγάλες ικανότητες και άμωμη ψυχή. Την οποία επιλέγει να θυσιάσει για χάρη της αιώνιας

νεότητας. Οι επιλογές του και τα σημάδια της αλλοίωσης του χρόνου δεν θα επιβαρύνουν πλέον το καταπληκτικό πρόσωπό του, αλλά το πορτραίτο του. Και την ψυχή του. Έτσι θα μετατραπεί σταδιακά από ένα πλάσμα γεμάτο γοητεία σε μία όμορφη σκιά.

Μετεκλογικά ο Βαγγέλης Βενιζέλος θυσίασε την πορεία ανάκαμψης του ΠΑΣΟΚ για χάρη της κυβερνησιμότητας της χώρας. Κι ύστερα προσπάθησε, εφόσον μπήκε στο κάδρο της διακυβέρνησης, να δημιουργήσει ένα ιδιόμορφο πορτραίτο για το ΠΑΣΟΚ, ίδιο με αυτό του Ντόριαν. Σε διπλό επίπεδο. Ενδοκυβερνητικά και εσωκομματικά. Η επιλογή του να μην βάλει πολιτικά στελέχη στην κυβέρνηση, ήταν η αφορμή για τις εσωκομματικές ρήξεις που ακολούθησαν, με απρόβλεπτο μέχρι στιγμής το τέλος τους. Μετέχει ουσιαστικά με συγκατάβαση και όχι με συναίνεση στις επιλογές της νέας κυβέρνησης, ιδίως όταν αυτές έχουν πολιτικό κόστος. Όλο αυτό, όμως, του είναι πρόδηλα άβολο. Οι συχνές συγκρούσεις του με τον Στουρνάρα το αποδεικνύουν.

Επειδή φέρει την τραυματική εμπειρία των κυβερνήσεων Παπανδρέου -Παπαδήμου, φοβάται ότι η «επαναδιαπραγμάτευση» θα γίνει φιάσκο, όπως το «λεφτά υπάρχουν». Άρα, παρά τη νωπή εντολή, η νέα κυβέρνηση δεν θα έχει δημοκρατική νομιμοποίηση, αφού για άλλα ψηφίστηκε και άλλα κάνει. Μια κυβέρνηση  χωρίς πυξίδα και σχέδιο. Και μόνη αποστολή τη διατήρησή μας στην Ευρωζώνη. Κάτι, ήδη από τις πρώτες 100 μέρες της, αρκετά επισφαλές. Που ποδηγετείται από όλα, εκτός από τις προγραμματικές της δεσμεύσεις. Με την επαναδιαπραγμάτευση, που έγινε επιμήκυνση και μετά «αναμείνατε στο ακουστικό σας». Με την αποτυχημένη εφεδρεία να επανέρχεται και τον Στουρνάρα να διαμηνύει ότι τα νούμερα «δεν βγαίνουν…» και, άρα, αναγκαστικά θα αποτελειώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις.

Με την αγορά να ασφυκτυά από την συνεχώς αυξανόμενη έλλειψη ρευστότητας.

Με τον Γιούνκερ να δηλώνει ότι μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είναι διαχειρίσιμη, αλλά όχι και επιθυμητή (μέχρι το φθινόπωρο, όπως προσέθεσε με νόημα..).

Με τον Κολ να μετανιώνει που οι Γερμανοί συναίνεσαν κατ’αρχήν στην είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Και τις λέξεις να έχουν χάσει πια το νοήμα τους.

Ο «πάτος στο βαρέλι» που δεν μπήκε ποτέ, οι «κόκκινες γραμμές» που ποδοπατούνται ανερυθρίαστα, το «φως στο τούνελ», που μάλλον το έκοψε κι αυτό ο Φωτόπουλος…

Το φθινόπωρο θα υπάρχει η δικαιολογία ότι είχαν σφίξει οι ζέστες παντού. Άρα και στο Βορρά. Άρα η ανεπιθύμητη αποχώρηση από την Ευρωζώνη, μπορεί να γίνει επιβεβλημένη. Πάντα, με γνώμονα το συμφέρον των Ελλήνων…

Δυστυχώς το Πρόγραμμα δεν βγαί