Σωκρ. Μάλαμας: Η εντολή του λαού είναι ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ,αλλά τα κόμματα δεν ακούν

Συνέντευξη

Ο Σωκράτης Μάλαμας είναι μοναδικός. Και στα τραγούδια που γράφει, και στο πώς καταφέρνει να επικοινωνεί -ταυτόχρονα- με τους 20άρηδες και τους 50άρηδες, και στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη ζωή.

Σήμερα μιλάει πολιτικά και επισημαίνει ότι οι Έλληνες ζητούν επειγόντως συνεργασίες, αλλά τα κόμματα δεν ακούν. «Η εντολή» -λέει- «είναι η συννενόηση», διαφωνώντας έτσι με όσους μιλούν για κυβέρνηση της Αριστεράς.

Θεωρεί τον Αλέξη Τσίπρα «πιο συμπαθητικό απ’ τους άλλους», χαρακτηρίζει

τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο «συμπαθείς και φιλόδοξους σε ζόρικους καιρούς», ενώ για τον Παπανδρέου και τον Καραμανλή έχει ερώτημα: «γιατί βρε πουλάκι μου»;

Όσο για το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή, τονίζει ότι κάτι τέτοιο  θα προκαλέσει κοινωνικές εκρήξεις.

- Σε άκουσα πριν λίγες εβδομάδες στο «Σταυρό του Νότου». Από κάτω είδα πολλούς 20άρηδες και 30άρηδες. Μιλάς μαζί τους; Τι σου λένε για τη χώρα και το μέλλον τους;

Η τελευταία ερώτηση που μου έγινε , γραπτώς είναι η εξής: «Η βλακεία ,η εγωπάθεια , η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στην Ελλάδα, σε φέρνουν στην ανάγκη να ξεράσεις… Τι ψηφίζουμε Σωκράτη;»
Το παραπάνω είναι δείγμα ήπιο. Υπάρχουν νέοι που είναι εξαγριωμένοι και άλλοι που βρίσκονται σε διανοητικά αδιέξοδα. Πώς να μιλήσεις για το μέλλον όταν το παρόν σου καίει τα χέρια; Στα μάτια πολλών βλέπω ένα ποιήμα του Αλέξανδρου Παναγούλη γραμμένο στη φυλακή.

Θέλω να προσευχηθώ
Με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω
Θέλω να τιμωρήσω
Με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω
Θέλω να προσφέρω
Με την ίδια δύναμη που ήθελα στο ξεκίνημα
Θέλω να νικήσω
αφού δεν μπορώ να νικηθώ.

- Αν γινόσουν ξανά 20 χρονών και υπήρχε η σημερινή τεράστια ανεργία, θα έμενες στην Ελλάδα να ψάξεις για δουλειά ή θα ξενιτευόσουν;

Αρνούμαι κατηγορηματικά την πιθανότητα επανάληψης των νεανικών μου χρόνων, έστω και υποθετικά. Μην ξεχνάτε ότι ανήκω στη γενιά των παιδιών που μεγάλωσαν μέσα σε μια στρατοκρατούμενη κοινωνική δομή, με μια σειρά αρχών και υπηρεσιών που ξεπερνούσε κατά πολύ τα όρια της ηλιθιότητας και της βαρβαρότητας. Πιστέψτε με, όταν σας λέω ότι μια τραυματισμένη , εξουθενωμένη Δημοκρατία είναι προτιμότερη από μία «σωτήρια» τυραννία. Σε δύσκολες καταστάσεις θα έκανα τα πάντα για να ορθοποδήσω.

Οι Έλληνες ζητούν συνεργασίες αλλά τα κόμματα δεν ακούν

- Έχουμε ελπίδα ως Έλληνες στις εκλογές; Εσύ τι θα ψηφίσεις; Εχεις αποφασίσει;

Είναι η πρώτη φορά στην εκλογική ιστορία των Ελλήνων, όπου το αίτημα της κάλπης μπορεί να μεταφραστεί σαν έξυπνο, ευέλικτο, υπεύθυνο και συμπαθητικό. Πράγματι, οι Έλληνες ζητούν επειγόντως σύγκλιση, συνεννόηση, συνεργασία, ομοθυμία και δουλειά απ’ τις πολιτικές ομάδες. Μόνο που οι ομάδες αυτές, δηλαδή τα κόμματα, δεν ακούν ή παριστάνουν τους ανήξερους. Σαν να μην αφορά τους ίδιους η ψήφος όλων μας. Απ’ αυτή τη στάση τους μπορεί να προκύψει μια τραγική κωμωδία όπου ο χορός θα είμαστε πάλι εμείς και το καμμένο χαρ