Πρόεδρος του ΕΣΡ ο «χαρλεάς» Πολύδωρας ή ο κόουτς Αλέφαντος;

Τι «κεραμίδα» ήταν κι αυτή που τάραξε τη ραστώνη της αργίας της εθνικής επετείου?
Και τι μεγαλοπρεπές «όχι της αντιπολίτευσης («τύφλα νάχει» μπροστά του το «όχι» του Μεταξά) ήταν αυτό στην καταγέλαστη ιδέα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γιά πρόεδρο του ΕΣΡ τον Βύρωνα Πολύδωρα; Αναρωτιέμαι πάντως αν είναι συμβατό πολιτικά να μπορεί να γίνει πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης εν ενεργεία πρόεδρος πολιτικού κόμματος.

Μόλις δυόμισι χρόνια πριν τον Φεβρουάριο του 2014

Αναρωτιέμαι επίσης αν είναι συμβατό ηθικά να προτείνεται γι’ αυτή τη σημαντική θέση και σε αυτή τη συγκυρία που η κυβέρνηση «κρέμεται από μία κλωστή» ένας πολιτικός ο οποίος στις μόλις 24 ώρες που διετέλεσε πρόεδρος της βουλής διόρισε την κόρη του σε θέση στο γραφείο του στο κοινοβούλιο τον Αύγουστο του 2012, χωρίς ίχνος ντροπής.

Πώς μπορεί ένας νέος σε ηλικία και «αριστερός» όπως διατείνεται πρωθυπουργός να προτείνει στα σοβαρά – ενώ υπάρχουν τόσες εκατοντάδες σοβαροί προοδευτικοί άνθρωποι στην Ελλάδα – τον Βύρωνα Πολύδωρα γιά πρόεδρο του ΕΣΡ.

Έναν πολιτικό από το σκεβρωμένο ντουλάπι του πολιτικού συστήματος (στην πλειονοτητά του) που κατέστρεψε τη χώρα. Τον υπουργό «της ζαρντινιέρας» που μιλούσε σχεδόν πάντα στην αρχαΐζουσα. Που καιγόταν η Πελοπόννησος και μιλούσε γιά τον «στρατηγό άνεμο» και «ασύμμετρες απειλές».

Ο άνθρωπος που κάθε φορά που άνοιγε το στόμα του «σπάζαν τα τσιμέντα» όπως το ιστορικό «αγγαρεία κάνω, ποινή εκτίω» (εννοώντας τα καθήκοντα του υπουργού) και λατρεύει τις μηχανές Χάρλευ «έφαγε πόρτα» για το ΕΣΡ.

Ο πρόεδρος του αντιμνημονιακού κόμματος «ένωση γιά την πατρίδα και τον λαό» που ζήτησε συνεργασία της Νέας Δημοκρατίας – όσο ήταν ακόμη βουλευτής της – με τη Χρυσή Αυγή, ο πολιτικός που διατράνωσε ότι «το κράτος τιμωρεί τις άγαμες θυγατέρες των δημοσίων υπαλλήλων» όταν τους κόπηκε η σύνταξη, ο υποψήφιος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στις εσωκομματικές εκλογές του 1997 (νίκησε ο Κώστας Καραμανλής), ο «εριφιοτρόφος» όταν ήταν παιδί όπως έχει αποκαλύψει σε συνέντευξη (βοσκός εννοούσε) δεν θα είναι ο άνθρωπος που θα ξεκαθαρίσει το τηλεοπτικό τοπίο.

Ο κ. Πολύδωρας με την επική ατάκα «οι πλινθορίπτες και τζαμιοθρυμματιστές είναι παιδιά μας» (εννοώντας τους αναρχικούς που διέλυσαν το κέντρο πετώντας πέτρες και σπάζοντας βιτρίνες) δεν θα γράψε νέες σελίδες δόξας.

Η πρόταση γιά Πολύδωρα της κυβέρνησης μπορεί να συγκριθεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, μόνο με τη… φαεινή ιδέα του Γιώργου Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2011 να προτείνει γιά πρωθυπουργό της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας, ΛΑΟΣ τον Φίλιππο Πετσάλνικο! Δεν ξέρω ποιά είναι πιό εξωφρενική.

Γι’ αυτό σας λέω χίλιες φορές καλύτερα γιά πρόεδρος του ΕΣΡ ο Νίκος Αλέφαντος. Στο κάτω κάτω ο κόουτς έχει μεγαλύτερη τηλεοπτική εμπειρία από τον κ. Βύρωνα με το μπριλ κριμ στο μαλλί. Ο κυρ Νίκος (γιά τους φίλους του στα Εξάρχεια) είναι εν ενεργεία σχολιαστής γιά τα ελληνικά και παγκόσμια ποδοσφαιρικά πράγματα με ανάλυση σε «σουμπούτεο» παρακαλώ, στη δις εβδομαδιαίως εκπομπή «δοκάρι και μέσα» στον τηλεοπτικό σταθμό Αρτ. Ας σκεφτεί την πρόταση το επιτελείο του Μαξίμου, ο κ. Καρανίκας και οι άλλοι.

Στα σοβαρά τώρα, το πιό εύστοχο το είπε ο Σταύρος Θεοδωράκης «όταν ξεκινάς με Καμμένο θα τελειώσεις με Πολύδωρα». Πιό δραματικά θα μπορούσε να θυμηθεί κάποιος τον Τ. Σ. Έλλιοτ από το μακρινό 1951 «ώστε έτσι τελειώνει ο κόσμος, όχι με έναν εκκωφαντικό θόρυβο, αλλά με έναν λυγμό«…