Πόλεμος Βαρδινογιάννη -κυβέρνησης για τις τηλεοπτικές άδειες

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη προχώρησε σε ολομέτωπη επίθεση κατά της κυβέρνησης για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, καταθέτοντας (δια του Star) αγωγή σε βάρος του δημοσίου -και προσωπικά κατά των υπουργών Νίκου Παππά και Ευκλείδη Τσακαλώτου– με την οποία ζητεί αποζημίωση 32,4 εκατομ ευρώ για διαφυγόντα κέρδη.

Ο τηλεοπτικός σταθμός Star ζητεί να να αποκατασταθεί η ζημιά που υπέστη, επειδή στον διαγωνισμό για την αδειοδότηση των καναλιών δεν πήρε άδεια και, έτσι, έχασε το Survivor

Απαντώντας ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς επετέθη τόσο στο κανάλι (κατηγορώντας το ότι εκπέμπει επί 30 χρόνια χωρίς νόμιμη άδεια) όσο και στην αντιπολίτευση, από την οποία ζήτησε να πάρει θέση.

Αναλυτικά η ανακοίνωση του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής:

Το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, με αφορμή την αγωγή που κατέθεσε η εταιρεία Νέα Τηλεόραση ΑΕ (Star Channel) κατά του ελληνικού Δημοσίου, ζητώντας αποζημίωση 32,4 εκατ. ευρώ για «διαφυγόντα κέρδη», καλεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να λάβουν θέση. Να εξηγήσουν επιτέλους στον ελληνικό λαό με ποίου το συμφέρον συντάσσονται.

Μπορεί ένας τηλεοπτικός σταθμός, που επί σειρά ετών εκπέμπει χωρίς νόμιμη άδεια, να ζητά αποζημίωση για τη διεξαγωγή του πρώτου –μετά από 30 χρόνια- διαγωνισμού για χορήγηση τηλεοπτικών αδειών;

Μπορεί μια εταιρεία να ζητά αποζημίωση για την απώλεια, όπως διατείνεται, διαφημιστικών εσόδων από επιλογές που έκανε η ίδια; Από την ανταλλαγή προγράμματος «δράσης» με ένα άλλο σχετικό με «μαγειρική»; Ή από αυθαίρετες εκτιμήσεις περί απώλειας τηλεθέασης;

Μπορεί ένας ιδιωτικός οργανισμός να απαιτεί τη «μεταβίβαση» στο Δημόσιο (και κατ’ επέκταση στους πολίτες) εξόδων μισθοδοσίας υπαλλήλων ή προετοιμασίας του για τη συμμετοχή σε διαδικασία, η οποία προβλέπεται από Νόμο που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων;

Μπορεί ένας τηλεοπτικός σταθμός, αξιοποιώντας την ευθύνη των προηγούμενων κυβερνήσεων που δεν προχώρησαν σε αδειοδότηση των καναλιών, να απαιτεί τη «διατήρηση» της ανομίας στο τηλεοπτικό τοπίο;

Μπορεί μια ιδιωτική εταιρεία να παρερμηνεύει μια απόφαση Ανώτατου Δικαστηρίου, αφήνοντας να εννοηθεί πως κατέπεσε στο σύνολό του ένας Νόμος (4339/2015), ο οποίος προβλέπει ελάχιστο αριθμό 400 εργαζομένων ανά σταθμό; Και επί αυτής της ηθελημένης παρερμηνείας να δρομολογεί απολύσεις δεκάδων εργαζομένων;

Τα κόμματα, που ως το 2015 είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας και της εφαρμογής του Νόμου και των αποφάσεων του ΣτΕ για διεξαγωγή διαγωνισμού αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών, οφείλουν να τοποθετηθούν επί της άποψης ότι οι ιδιοκτησίες των σταθμών βρίσκονταν εδώ και δεκαετίες σε «καθεστώς ομηρίας και ανασφάλειας».
Όπως και τι μπορεί να σημαίνει αυτό και πώς ακριβώς αξιοποιήθηκε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κατά τα χρόνια της διακυβέρνησής τους.

Η απάντηση της Κυβέρνησης σε όλα τα παραπάνω είναι σαφής: Στις πρακτικές που επιλέχθηκαν δεν υποκύπτουμε. Ο διαγωνισμός για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών θα γίνει κανονικά. Πρέπει να γίνει πολύ σύντομα. Και το τίμημα οφείλει να είναι υψηλό, ανάλογο αυτού που πέτυχε ο πρώτος διαγωνισμός. Για τη δε τήρηση των νόμων δεν τίθεται αμφισβήτηση.

Τώρα είναι η ώρα των ξεκάθαρων απαντήσεων.