Ποιον να στείλεις στο διάολο; Τον Σόιμπλε ή τον Βαρουφάκη;

Η κτηνώδης εμμονή του ΔΝΤ σε νέα μείωση όλων των συντάξεων με έχει κάνει να προβληματίζομαι, όχι πλέον για την επάρκεια των επιστημονικών εργαλείων του (αυτά έχουν καταρρακωθεί προ πολλού), αλλά για τις ίδιες τις προθέσεις του.

Αυτή τη φορά η κυβέρνηση δεν χτυπιέται σαν το ψάρι στη στεριά, όπως έκανε το πρώτο εξάμηνο του 2015, όταν ανοήτως πίστευε ότι θα επιβάλει τις απόψεις της επειδή δήθεν θα τρόμαζε τους δανειστές, απειλώντας με αποχώρηση από το ευρώ. Αυτή τη

φορά δεν είναι ο ευήθης και αυτολατρευόμενος Βαρουφάκης, που θεωρούσε πως θα αλλάξει την τροχιά των πλανητών με την επιστημοσύνη του -και, δυστυχώς, είχε καταφέρει να πείσει και τον Τσίπρα.

Σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας δεν προσπαθεί να επιβάλει αλλαγή όσων συμφώνησε για το ασφαλιστικό στο μνημόνιο. Εκείνο που ζητά είναι να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα κεφάλαια από αύξηση ασφαλιστικών εισφορών σε εργοδότες και εργαζόμενους. Εκείνο που θέλει να προστατεύσει είναι το περαιτέρω τσεκούρωμα των συντάξεων. Δεν είναι δίκαιο; Δεν είναι λογικό;

Η απάντηση του ΔΝΤ είναι ξερή και μονολεκτική: «όχι». Γιατί «όχι«; Διότι θα αυξηθεί η ανεργία, απαντούν εκείνοι που την εκτόξευσαν στο 30%, κάνοντας λάθος σε όλες τις προβλέψεις τους για την ύφεση.

Τρελαίνεσαι ή όχι; «Ας πρόσεχε ο Τσίπρας τι υπέγραφε το καλοκαίρι», μου έλεγε κορυφαίο στέλεχος της αντιπολίτευσης. «Ας μην έφτανε τα πράγματα στα άκρα με τα δημοψηφίσματα και τα άλλα καραγκιοζιλίκια. Τώρα θα πιει το πικρό ποτήρι ως το τέλος. Εμάς δεν κατηγορούσε ως γερμανοτσολιάδες; Τώρα θα τα πληρώσει όλα».

Καλώς ή κακώς, όμως, όλα αυτά συνέβησαν. Θα μείνουμε στη λογική «τα ΄θελαν και τα ΄παθαν»; Το ερώτημα είναι, τι γίνεται από εδώ και πέρα;

Εκτιμώ ότι πιθανότατα οι Γερμανοί θα βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό της κυβέρνησης για να υποχωρήσει στις αξιώσεις του ΔΝΤ. Η ιστορία των πέντε τελευταίων ετών διδάσκει πως στο τέλος γίνεται πάντα εκείνο που θέλει το Ταμείο. Με την «ευγενική» στήριξη του διδύμου Μέρκελ -Σόιμπλε, βέβαια, που το έφεραν στην Ευρώπη. Ας μην το ξεχνάμε… Και ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι οι Γερμανοί πολίτες διακατέχονται από αισθήματα πρωτοφανούς ανθελληνισμού, τα οποία φρόντισαν να καλλιεργήσουν η πολιτική τους ελίτ και τα ΜΜΕ.

ΥΓ Καταλήγω, όπως ξεκίνησα, και μοιράζομαι μαζί σας τη σκέψη ότι το ΔΝΤ και η Γερμανία θεωρούν-ακόμη και σήμερα- υψηλές τις συντάξεις των Ελλήνων και αναντίστοιχες της παραγωγής και του συνολικού πλούτου της χώρας. Ποιον να πρωτοστείλεις στο διάολο; Τον Σόιμπλε; Τον Τόμσεν; Ή μήπως τον Βαρουφάκη;