Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά…

Έλειπαν μερικές νότες, ενώ άλλες ήταν λιγάκι ξόφαλτσες και κουτσές, όμως ήταν φανερό, το la vie en rose ξεπήδαγε μέσα απο τη φυσαρμόνικα του αγνώστου.

Ξημέρωμα στο Ζάππειο, μόνο ένα άπλυτο άγαλμα στεκόταν επίμονα κάπου παραδίπλα και άκουγε τον εραστή της μουσικής, ενώ έμοιαζε να χαίρεται τους ήχους απο το μικρό πνευστό. Υπήρχε και ένας κρυμμένος μετανάστης που το χνώτο του βρωμούσε πείνα, ενώ με τα μάτια έψαχνε κάποια διαφυγή μέσα στις πυκνές φυλλωσιές. Δεν σταματούσε να σκίζει πλαστικές σακούλες, να τις κάνει αδιάβροχο παντελόνι και

πανωφόρι. Ο δύστυχος βολοδέρνει παραπάνω από οκτώ χρόνια στη χώρα μας, δεν γνώριζει τι θα πει πατρίδα, ούτε αγάπα καμμιά σημαία. Μόνο από το Θεό του, λέει πως περιμένει μήνυμα ή έστω ένα ξώφαλτσο μικρό νεύμα.

Λίγο πιο κάτω άρχισαν να μαζεύονται οι παρελαύνοντες. Στρατός, αδελφές νοσοκόμες, ήρωες πολέμου, μουσικές μπάντες και αστυνομία. Ένα γυαλισμένο και σιδερωμένο πλήθος, όπως τα άρματα μάχης, που ήδη είχαν πάρει θέση και περίμεναν στην πύλη του Αδριανού.

Όσοι θαρραλέοι επισκέπτες είχαν αποφασίσει να αψηφήσουν το μούλιασμα στο νερό καμάρωναν κάτω από ομπρέλες τις περίεργες στολές των ειδικών δυνάμεων. Χαμόγελα, αγκαλιές με αναμνηστικές φωτογραφίες και λίγο ψηλότερο εθνικό φρόνημα, που ευτυχώς δεν είναι αποκλειστικό δικαίωμα κανενός.

Επιτέλους δίχως απαγορεύσεις, χωρίς κάγκελα, όπως πρέπει να είναι μια κανονική παρέλαση, με τους πολίτες λεύτερους να ανακατευτούν, να γίνουν μια χώρα με το στρατό, αφού γύρω από την εθνική συνείδηση, την πατρίδα, αλλά και από μια αξιοπρέπεια στριφογυρίζουν όλα.

Αρκεί μονάχα να είσαι λίγο χορτασμένος, και τότε κάπου θα σε πιάσουν, θα σε τουμπάρουν και θα χειροκροτήσεις κάτω από καθαρές σημαίες και εθνικά σύμβολα.
Αν όμως είσαι στη θέση της Ειρήνης, που τα πρωινά προσπαθεί να πουλήσει κουλούρια στην πλατεία Ελ. Βενιζέλου της Νέας Σμύρνης, πως καταλήγεις να μιλάς για τη πατρίδα, το κράτος και τους θεσμούς που το περιστοιχίζουν;

Η παρέλαση στη Ν. Σμύρνη ακυρώθηκε και η είσπραξη της Ειρήνης έφτασε το αστρονομικό ποσό των επτά ευρώ!
Η γυναίκα δεν το βάζει κάτω, διαθέτει χιούμορ, μεστό λόγο και πολιτική άποψη. Πάει ενάμιση χρόνος που είχε μια ιδέα και τη τσάκωσε από τα μαλλιά! Το παλεύει, και από τότε έχει για σύντροφο ένα πράσινο καροτσάκι, φορτωμένο με φρέσκα κουλούρια.

Δεν θα υπήρχε κανένα θέμα αν ο Δήμος της πόλης είχε κουβεντιάσει επίσημα το ζήτημα, και έπειτα από σύννομη διαδικασία κρίσεων αποφάσιζε να δώσει τη σχετική άδεια του μικροπωλητή.

Όμως οι κανόνες λένε άλλα! Όπως τονίζει ο Δήμαρχος Ν. Σμύρνης: «Με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου δεν επιτρέπεται να δοθούν άδειες μικροπωλητών γύρω από την πλατεία».
Κι έτσι η Ειρήνη παραμένει σταθερά παράνομη, αγνοεί τις απαγορευτικές συστάσεις και εξακολουθεί να στέκει στη πλατεία και να κυνηγά το μεροκάματο.

Δεν θα γνωρίζαμε την ιστορία, ούτε θα γράφαμε τίποτε αν δεν έπεφτε το πρόστιμο των 5.000 ευρώ! Αυτό είναι το ποσό που επιβάλλεται σε τέτοιου είδους αγορανομικές διατάξεις, επιδόθηκε από την αστυνομία και σήμερα καλείται να πληρώσει η Ειρήνη.

Εκείνη συνεχίζει να πουλάει κουλούρια, ενώ η δημοσιότητα έκανε τους περαστικούς πελάτες πρώτα να απορούν και έπειτα να δηλώνουν αλληλέγγυοι στον αγώνα της.
Όταν πεινάς τι είναι προτιμότερο: να παλέψεις για ένα μεροκάματο, να γίνεις ζητιάνος ή να καταλήξεις αυτόχειρας στα αζήτητα;

Και τότε πόσο μετρούν οι θεσμοί και οι πατρίδες;