Όταν η Τεχνολογία «υπηρετεί» τη Γνώση

Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος τα μαζικά ανοικτά διαδικτυακά μαθήματα των Πανεπιστημίων με φοιτητές από όλο τον κόσμο. Η επιτυχία των προγραμμάτων ενισχύει την ιδέα για επέκταση της διαδικτυακής γνώσης στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Η εξοικονόμηση χρημάτων, που εξασφαλίζεται με τον τρόπο αυτό της Εκπαίδευσης, είναι πολύ σημαντικός παράγοντας σε μια εποχή πρωτόγνωρης λιτότητας.

Όμως, εξίσου σημαντική είναι η δυνατότητα της δωρεάν πρόσβασης στη γνώση, ιδιαίτερα στην Ελλάδα,

όπου η δωρεάν Παιδεία, κάποτε κατοχυρωμένο αγαθό, σήμερα προβληματίζει την Πολιτεία, και τα δίδακτρα στα Πανεπιστήμια -όχι μόνον για τις μεταπτυχιακές αλλά και για τις προπτυχιακές σπουδές- μοιάζουν αναπόφευκτα. Και είναι κοινός τόπος ότι η λιτότητα δεν βλάπτει την εκπαίδευση των πλουσίων αλλά αποκλειστικά και μόνον των πτωχών και ανήμπορων!

Σε ένα πολύ ενδιαφέρον σχετικό άρθρο διάβαζα ότι ένας Καλιφορνέζος, απόφοιτος αμερικανικού Πανεπιστημίου, του οποίου έγινε ο ίδιος πρόεδρος, γνωρίζοντας τι σημαίνει φτώχεια, καθώς από μικρός δούλευε σε μπαρ για να συντηρήσει τη μητέρα του και για να σπουδάσει, πήρε τη γενναία απόφαση να προωθήσει την δωρεάν διαδικτυακή Εκπαίδευση για όλους.

Από το 2003 άρχισε να αναρτά τις πρώτες διαλέξεις στο ίντερνετ του Πανεπιστημίου, και σε αυτόν τον νέο επιστήμονα απευθύνθηκε ο Ομπάμα για να δημιουργήσει μια παγκόσμια βιβλιοθήκη ανοικτή σε όλους.

Πιστεύοντας, ο πρόεδρος της Αμερικής ότι ο καλύτερος τρόπος ενίσχυσης της οικονομίας είναι να βελτιωθεί το επίπεδο Εκπαίδευσης των πολιτών, έκανε το όραμά του πραγματικότητα δημιουργώντας τη Μεγάλη Κοινή Βιβλιοθήκη, που δίνει στον κάθε πολίτη τη δυνατότητα να μορφωθεί δωρεάν.

Ας σκεφθούμε, πού οφείλεται η πρόσφατη ρατσιστική επίθεση εναντίον του σχολείου μεταναστών στον Πειραιά, αλλά και η βεβήλωση μνημείου της Εθνικής Αντίστασης στον Βόλο, που εκθέτουν ανυπολόγιστα τη χώρα μας; Ασφαλώς στην έλλειψη Παιδείας. Τα φαινόμενα αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνον με τη γνώση, με τη δυνατότητα του πολίτη να «παιδευθεί» για να μην παιδεύει τον συμπολίτη του.

Στην Ελλάδα, η λειτουργία του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (Ε.Α.Π.), η εντυπωσιακή ανάπτυξή του τα τελευταία χρόνια και η προτίμηση και προσέλευση σε αυτό χιλιάδων υποψηφίων αποδεικνύει ότι οι Έλληνες διψούν για γνώση και σε αυτήν προστρέχουν όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες. Το ίδιο ισχύει και με τα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης (Κ.Ε.Κ.) του Πανεπιστημίου Αθηνών, που διευρύνονται συνεχώς με νέα γνωστικά αντικείμενα, τα οποία ανταποκρίνονται στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και προσελκύουν σημαντικό αριθμό ενδιαφερομένων. Αξίζει να σημειωθεί ότι και για τους δύο αυτούς φορείς της γνώσης ισχύουν προαπαιτούμενα: καλή οργάνωση, ανοικτές διαδικασίες πρόσβασης, καθώς και αξιοσύνη των εκπαιδευτών.

Ας μη μας φοβίζει, λοιπόν, το δημοκρατικό άνοιγμα της γνώσης στους πολίτες. Αποφεύγοντας τα αρνητικά της Τεχνολογίας, που συχνά μας απειλούν, ας εκμεταλλευτούμε τα θετικά της, που αναμφίβολα υπηρετούν τη γνώση.