Ο Μουρίνιο και ο άλλος…

Η συντριβή της Μπαρτσελόνα από τη Ρεάλ Μαδρίτης δεν ήταν τυχαία. Ούτε εξέπληξε όσους παρακολουθούν συστηματικά τις δύο ομάδες.

Για τη Μπαρτσελόνα το καμπανάκι του κινδύνου έχει χτυπήσει δυνατά από την αρχή του 2013 – πριν από την ήττα στο Μιλάνο – όταν με δυσκολία κέρδιζε μικρομεσαίες ομάδες του ισπανικού πρωταθλήματος ή έχανε όπως με τη Σοσιεδάδ.

Η ομάδα από άλλο πλανήτη του… εξωγήϊνου, αλλά προσφάτως γήινου Λιονέλ Μέσι, δείχνει κουρασμένη, χωρίς έμπνευση και κυρίως χωρίς καθοδήγηση. Χωρίς διάθεση υποτίμησης της Ρεάλ, το βράδυ της Τρίτης έπαιξε αυτό που ξέρει (και ξέρουμε) στο Καμπ

Νου. Αντιθέτως, η Μπαρτσελόνα ήταν αυτή που δεν εμφανίστηκε ποτέ στο γήπεδο, παρουσιάζοντας ένα τραγικό πρόσωπο σε σχέση με ό,τι έχουμε συνηθίσει…

Εξηγήσεις υπάρχουν αρκετές κι ήδη έχουν γραφτεί και ειπωθεί αρκετά για την κοιλιά των «μπλαουγκράνα» τους τελευταίους δύο μήνες.

Ωστόσο, αυτό που κυριαρχούσε πιο έντονα στην εικόνα των δύο ομάδων στον ημιτελικό του Κυπέλλου, ήταν η έλλειψη ηγεσίας. Η Ρεάλ του Ζοζέ Μουρίνιο δέσποζε μέσα στο γήπεδο με τον Πορτογάλο να κινεί μαεστρικά τη μπαγκέτα, αντιθέτως με τη Μπαρτσελόνα που έπαιζε… μόνη της και τον βαπτισμένο ως προπονητή, λόγω αρρώστειας Βιλανόβα, Ρούρα, να δείχνει σα να τα έχει χαμένα!

Ο ρόλος του προπονητή δεν ανακαλύφθηκε τυχαία στο ποδόσφαιρο, ασχέτως εάν το ερώτημα για το αν κάνει ο προπονητής την ομάδα ή η ομάδα τον προπονητή δεν έχει απαντηθεί ακόμα, καθώς ουσιαστικά δεν υπάρχει ερώτημα, από τη στιγμή που ο ένας ρόλος συμπληρώνει τον άλλο!

Μπορεί ο Πεπ Γκουαρντιόλα να μην επαναλάβει τα κατορθώματά του σε άλλη ομάδα, αλλά αποδείχθηκε φέτος ότι ήταν ο άνθρωπος που μπορούσε να βρει τη «χημεία» του Μέσι, του Τσάβι, του Ινιέστα και των πιο υποτιμημένων, αλλά άξιων, Μπουσκέτς και Πικέ και να φτιάξει την ομάδα που κυριάρχησε παντού.

Οταν έφυγε πέρσι το καλοκαίρι, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα μπορούσε να κάνει το ίδιο ο διάδοχός του, ο Τίτο Βιλανόβα, παρότι έδειχνε να τα καταφέρνει εξαιρετικά μέχρι την επανεμφάνιση του καρκίνου. Και πολύ περισσότερο, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα το μπορούσε ο αναπληρωματικός του αναπληρωματικού, δηλαδή ο Ρούρα, επειδή σώνει και καλά η Μπάρτσα συνεχίζει το μοντέλο με τους προπονητές που βγαίνουν μέσα από την ομάδα…

Σε τέτοιο επίπεδο, όπως στους αγώνες κόντρα με τη Ρεάλ ή στο Τσάμπιονς Λιγκ, οι λεπτομέρειες που χωρίζουν τις ομάδες είναι περισσότερο εμφατικές. Ο Μουρίνιο γνωρίζοντας απ’ έξω το παιχνίδι του αντιπάλου, ήξερε πώς να το αντιμετωπίσει μπλοκάροντας τον άξονα, την ίδια ώρα που ο προπονητής της Μπαρτσελόνα δεν μπόρεσε ή δεν ήξερε πως να αλλάξει τη ροή του αγώνα και το παιχνίδι της ομάδας του…

Κι όσο αν κάποιοι αντιπαθούν τον Μουρίνιο λόγω χαρακτήρα, μερικά πράγματα δεν είναι τυχαία στη ζωή…