Ο Μειμαράκης έχασε γιατί θεωρήθηκε εκπρόσωπος των βαρονιών

Ειπώθηκαν πολλά για τους λόγους της νίκης του Κυριάκου Μητσοτάκη απέναντι στο «απόλυτο φαβορί», όπως χαρακτηριζόταν από όλους στο ξεκίνημα της προεκλογικής κούρσας, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης.

Η δική μου γνώμη είναι ότι ο Μεϊμαράκης έχασε, διότι δεν διέθετε ούτε σχέδιο, ούτε στρατηγική. Εξαρχής φαινόταν να θεωρεί περίπου αυτονόητη την επικράτησή του, γι αυτό και πίεζε να στηθούν κάλπες μέσα σε δυο εβδομάδες.

Πίστευε ότι τα «γαλόνια» των 40 χρόνων στο κόμμα και η «ευλογία» Καραμανλή, αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας των βουλευτών, έφταναν και περίσσευαν. Σαν να μη χρειαζόταν να κάνει τίποτα

Έτσι, ενώ το αουτσάιντερ ταξίδευε σε όλη τη χώρα και έδινε καθημερινά συνεντεύξεις, προσπαθώντας να πείσει πως είναι ο Κυριάκος -όχι απλώς ο γιος του Μητσοτάκη- και πως μπορεί να ανανεώσει το κόμμα και να νικήσει τον Τσίπρα, ο ίδιος ο Μεϊμαράκης δεν κουνούσε ούτε το μικρό δάχτυλό του. Μόνο την τελευταία εβδομάδα πριν από τον 1ο γύρο κινητοποιήθηκε και μίλησε δυο -τρεις φορές δημόσια -τότε που εκδηλώθηκε ανοιχτά και η στήριξη Καραμανλή στο πρόσωπό του.

Αλλά και μετά την πρώτη Κυριακή φάνηκε πως δεν είχε στρατηγική για τον 2ο γύρο. Δεν επεδίωξε καμιά συμμαχία, ούτε με τον Απόστολο Τζιτζικώστα, ούτε με τον Άδωνι Γεωργιάδη, πιθανότατα εκτιμώντας πως το περίπου 40% του 1ου γύρου, εύκολα θα γινόταν 50% με τη συνδρομή των καραμανλικών ψηφοφόρων -κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα.

Έτσι, απολύτως φυσιολογικά, έχασε. Όλα εκείνα τα οποία θεωρούσε πλεονεκτήματά του γύρισαν μπούμερανγκ –οι νεοδημοκράτες τον εξέλαβαν ως εκπρόσωπο του κομματικού κατεστημένου και των βαρονιών. Και οι ψίθυροι για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις Καραμανλή -Τσίπρα, του έριξαν τη χαριστική βολή…