Ο Κυριάκος ψάλλει το «δεύτε τελευταίον ασπασμόν» στην Κεντροαριστερά

Τα πρώτα άγουρα συμπεράσματα από την επικράτηση Μητσοτάκη στο «μπρα ντε φερ» για την ηγεσία της ΝΔ.

1. Η Κεντροαριστερά και τα κόμματα, ή οι κινήσεις που την εξέφραζαν (ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, 58, Συμπαράταξη) είχε τα τελευταία χρόνια σοβαρό πρόβλημα να αρθρώσει λόγο. Έχοντας μετακινηθεί σε απολύτως φιλελεύθερες απόψεις και υλοποιώντας –μερικώς έστω- φιλελεύθερες πολιτικές ταυτίστηκε με τη Δεξιά. Πλέον η ΝΔ, έχοντας έναν ηγέτη που πιστεύει απολύτως σε αυτή την ιδεολογική πλατφόρμα, θα απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών που επιθυμούν μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στον τρόπο

λειτουργίας της οικονομίας και του κράτους. Αφήνει, έτσι, τον υπόλοιπο χώρο στον ΣΥΡΙΖΑ και καθιστά την Κεντροαριστερά περιττή, αφού δεν θα έχει, (όπως ήδη δεν έχει), κανέναν να εκφράσει. Στην ουσία, ο Μητσοτάκης ψάλλει το «δεύτε τελευταίον ασπασμόν» στην Κεντροαριστερά.

2. Αν ο Μητσοτάκης μετατρέψει τη ΝΔ σε φιλελεύθερο κόμμα, τότε αυτή δύσκολα θα παραμείνει ενωμένη. Είναι αδύνατο να υπηρετήσουν ειλικρινώς αυτό το ιδεολόγημα μια σειρά από στελέχη της ΝΔ –από τον Βορίδη και την Άννα-Μισέλ, μέχρι τη Βούλτεψη και τον Ντινόπουλο. Από την άλλη μεριά, αν παραμείνει ενωμένη, δύσκολα θα γίνει πραγματικά φιλελεύθερη. Όλα αυτά πέρα από την απέχθεια που προκαλεί το όνομα Μητσοτάκης σε ένα μεγάλο τμήμα της ΝΔ. Τουτέστιν θα υπάρξουν διεργασίες στον ευρύτερο χώρο της Δεξιάς.

3. Εφ όσον υπάρξει διάσπαση -και σε συνδυασμό με τη δικαστική εξέλιξη στη δίκη της Χρυσής Αυγής- «ελήλυθεν η ώρα» για τη δημιουργία του σοβαρού ακροδεξιού κόμματος, που ονειρευόταν ο Μπάμπης Παπαδημητρίου. Σε περίπτωση καταδίκης των μελών της ηγετικής ομάδας, τότε ένα σημαντικό κομμάτι στελεχών της ΝΔ με αναφορές στην άκρα, τη φιλοβασιλική και τη λαϊκή Δεξιά, θα δημιουργήσουν ένα νέο κόμμα, που θα καλύψει αυτόν τον χώρο. Θα έχει ενδιαφέρον τότε να δούμε ποια θα είναι η τύχη των ΑΝΕΛ.

4. Ξεμπερδέψαμε με τον Κώστα Καραμανλή. Ο πολιτικός που ευθύνεται, μαζί με τον Κώστα Σημίτη, κατά το μεγαλύτερο μέρος για τη σημερινή κατάσταση, λίγο ήθελε να αναδειχτεί σε ρυθμιστή και των σημερινών πολιτικών πραγμάτων, με την ιδιότυπη και παράξενη συμμαχία του με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Αυτή η καλή σχέση που είχε αναπτύξει με τον σημερινό πρωθυπουργό δεν ήχησε καλά στα αυτιά των περισσότερων φίλων της ΝΔ. Επίσης, οι Νεοδημοκράτες, προφανώς, τον εκτιμούν, αλλά δεν του αναγνωρίζουν το δικαίωμα να διοικεί το κόμμα από τη Ραφήνα -και μάλιστα χωρίς να μιλά. Η νίκη Μητσοτάκη τον βάζει για τα καλά στη γωνία και οι λαμπάδες θα πιάσουν αράχνες.

5. Ο πολιτικός χρόνος για την κυβέρνηση και τον Τσίπρα θα αρχίσει, πλέον, να τρέχει διαφορετικά. Από τις εκλογές του Ιανουαρίου μέχρι το δημοψήφισμα του Ιουλίου έπαιζε μόνος του, στηριζόμενος στις ελπίδες ανατροπής που γέννησε η εκλογή του σε μια πλατειά πλειοψηφία των μη προνομιούχων και των περιθωριοποιημένων. Μετά το δημοψήφισμα διατηρήθηκε στην εξουσία επειδή δεν υπήρχε σοβαρή εναλλακτική (τα είπαμε για την Κ/Α), η ΝΔ ήταν σε εσωτερικη περιδίνηση και η κοινωνία ήθελε να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Ο χρόνος του, όμως, τελειώνει και για πρώτη φορά (δεδομένου πως τα εσωκομματικά ζητήματα της ΝΔ έληξαν) θα νιώσει την πίεση μιας σοβαρής αντιπολίτευσης και σε ιδεολογικό επίπεδο.

6. Ωστόσο, η εκλογή Μητσοτάκη, ίσως φανεί χρήσιμη σε ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα, σε έναν βαθμό. Πλέον, για να μην έχει την τύχη των κομμάτων της Κ/Α, όπως περιγράψαμε παραπάνω, θα πρέπει σαφώς να διαφοροποιηθεί στις φιλελεύθερες πολιτικές που του επιβάλλονται από τους «θεσμούς». Αν δεν αντισταθεί σε αυτές είναι βέβαιο πως οι πολίτες θα στραφούν προς τον αυθεντικό εκφραστή τους.

7. Επιστρέφουμε σε έναν νέο διπολισμό, οι αναφορές του οποίου θα είναι όχι στο δίπολο «Δεξιά – Αριστερά», αλλά «ιδιωτικό – δημόσιο».