Ναταλία Τσαλίκη: Περάσαμε από δυσκολίες με τον Γιάννη – Βρεθήκαμε σε ακραίες καταστάσεις μεταξύ μας

Για τη σχέση της με τον σύζυγό της Γιάννη Μπέζο αλλά και την καθημερινότητά της με τις δυσκολίες και την αντιπαλότητα που κυριαρχεί μίλησε μεταξύ άλλων σε συνέντευξή της στο Bovary.gr, η Ναταλία Τσαλίκη.

Αναφερόμενη στον Γιάννη Μπέζο και τη γνωριμία και σχέση τους τόνισε: «Με τον Γιάννη γνωριστήκαμε στη δουλειά, σαν συνάδελφοι, στην παράσταση «Ορφέας και Ευρυδίκη». Εχουν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια, τριάντα τρία. Ηταν το ΄84. Στην αρχή μπορεί να υπήρχαν κάποιες εντάσεις μεταξύ μας, κάποιοι ψευτοεγωισμοί, λόγω της δουλειάς, αλλά αυτό με τον καιρό εξελίχθηκε.

Ανταγωνισμός

δεν υπήρξε ποτέ. Ο ανταγωνισμός βγαίνει όταν έχεις χαμηλή ιδέα για τον εαυτό σου. Και εμείς δεν είχαμε. Είχαμε μια αυτάρκεια. Ούτε απωθημένα ούτε ανασφάλειες. Στόχος μας ήταν να γίνουμε καλύτεροι, οπότε ο μόνος αντίπαλος ήταν ο εαυτός μας. Ο δρόμος μας ήταν κοινός και διαφορετικός μαζί, με την έννοια ότι ο Γιάννης έγινε πιο δημοφιλής, πιο ευρέως αναγνωρίσιμος. Την τελευταία δεκαετία χάραξα μια πιο προσωπική πορεία. Η σχέση μας προηγείται της δουλειάς. Ο ένας θαυμάζει και εκτιμά, επί της ουσίας, τον άλλον, διατηρώντας τους στόχους του.

Μια μακροχρόνια σχέση ποτέ δεν ήταν ούτε είναι εύκολο να κρατηθεί. Θέλει πολλή δουλειά, όπως θέλει πολλή δουλειά η ίδια η ζωή. Για μένα η ζωή είναι πρωταθλητισμός. Εννοείται ότι περάσαμε από δυσκολίες. Δεν υπάρχει σχέση που να μην περάσει. Τουλάχιστον μία, δύο φορές βρεθήκαμε με τον Γιάννη σε ακραίες καταστάσεις μεταξύ μας.

Η συνύπαρξη έχει να κάνει με την ωρίμαση του καθένος ξεχωριστά και του ζευγαριού γενικότερα. Οταν ωριμάζεις εσύ και ωριμάζει και ο σύντροφός σου, οπωσδήποτε ωριμάζει και η σχέση. Το θέατρο είναι μέρος της ζωής μας. Οσο πιο προχωρημένη είναι η σχέση τόσο πιο όμορφη και αποδοτική είναι η συνεργασία μας«.

Σχετικά με την καθημερινότητα αλλά και τη δημοσιότητα ανέφερε: «Βίωσα πολύ δύσκολα τον συνδυασμό της εργαζόμενης μητέρας. Οχι, ενοχές δεν είχα ποτέ. Προτεραιότητά μου ήταν το παιδί μου, αλλά χωρίς ενοχές για τη δουλειά. Φρόντιζα να μην κάνω πολλά πράγματα μαζί, να είμαι εκεί. Και το ήξερε η κόρη μου ότι ήμουν εκεί.

Δεν με ενδιέφερε ποτέ η δημοσιότητα. Ποτέ δεν αισθάνθηκα βάρος. Χαίρομαι να περνάω απαρατήρητη. Ισως επειδή η οικογένειά μου ήταν δημοφιλής, στον μουσικό τομέα, να μην ήθελα να ξεχωρίσω.

Ημουν και είμαι αφοσιωμένη να κάνω τη δουλειά μου σωστά. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό: Να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά. Ο καθένας ξεχωριστά.

Με αφορά και με πονάει πολύ το τι γίνεται γύρω μου. Κυρίως, σαν πολίτης που είμαι, με πληγώνει η εγκατάλειψη που βλέπω στο κέντρο της πόλης, η μουτζούρα, η βρωμιά. Δεν υποτιμώ την κρίση, αλλά με ενοχλεί ότι το περιβάλλον δεν είναι καθαρό. Κατά καιρούς έχω σκεφθεί να πάρω πρωτοβουλίες».

Όσο για το τι τη φοβίζει επεσήμανε: «Με φοβίζει η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Σαν λαός είμαστε της υπερβολής και καταφεύγουμε αμέσως στο να ενοχοποιήσουμε τον απέναντι. Με φοβίζει γιατί οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις, σε αντιπαλότητα, μισαλλοδοξία, ότι ο άλλος έχει άδικο εκ προοιμίου… Επειδή είναι απλά ο άλλος. Με φοβίζει γιατί δείχνει ότι είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση με το μέσα μας. Δεν μας απειλεί κάποιος άλλος. Ο εχθρός είναι μέσα μας«.