Μην πυροβολείτε τον Γιώργο Λούκο

Ελλάς το μεγαλείο σου!

H πρόσφατη ανακοίνωση του προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2012 αλλά και όσα σχετικά γράφτηκαν πριν από αυτήν, προσφέρονται, νομίζω, για τη διατύπωση ορισμένων σκέψεων, αισιόδοξων και μη. Κατ’ αρχάς, το θετικό είναι ότι, σε μια χρονιά που τα πάντα στη χώρα έχουν έρθει «τούμπα«, το Φεστιβάλ θα γίνει, πράγμα καθόλου δεδομένο στις παρούσες συνθήκες γενικότερου αλαλούμ.

H περιρέουσα «φιλολογία», εντούτοις, η – για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό- ευθεία αμφισβήτηση του Γιώργου Λούκου, προέδρου

και καλλιτεχνικού διευθυντή της διοργάνωσης, ήρθε ν’ αποκαλύψει εκ νέου την έλλειψη μέτρου η οποία μας χαρακτηρίζει ως λαό και μέσα σε συνθήκες βαθειάς κρίσης διογκώνεται, ασφαλώς, περισσότερο.

Η απόλυτη λατρεία μπορεί να αποβεί έως και επικίνδυνη. Η εποικοδομητική κριτική είναι θεμιτή και αναγκαία. Η στείρα άρνηση, όμως, χωρίς ουσιαστικά επιχειρήματα και με την ξύλινη γλώσσα του παρελθόντος, είναι φανερό πως δεν μπορεί να προσφέρει απολύτως τίποτα σε περίοδο, μάλιστα, που οι «νησίδες» αισιοδοξίας και δύναμης που προσφέρει η Τέχνη είναι πιο αναγκαίες από ποτέ.

Με την ελπίδα να επανέλθει η ψυχραιμία, θέλω να καλέσω τους φίλους του Φεστιβάλ- και είναι πάμπολλοι αυτοί- να σκεφτούν πώς ήταν, αλήθεια, η διοργάνωση πριν από την έλευση του Λούκου. Οι παροικούντες την πολιτιστική Ιερουσαλήμ δε θα διαφωνήσουν, πιστεύω, πως επί των ημερών του το τοπίο άλλαξε άρδην ανοίγοντας, ει μη τι άλλο,  ένα παράθυρο στον κόσμο. Σε μια εποχή που η διατύπωση θέσης -αντί της στείρας άρνησης- μοιάζει να είναι πιο αναγκαία αλλά εξίσου δύσκολη μια, μόνο, φράση μου’ ρχεται στο νου: Μην πυροβολείτε τον Γιώργο Λούκο.