Δεν είναι φυσιολογικό… Μ’ ακούτε;

Γράφω γιατί δεν έχω άλλη φωνή. Προτιμώ τις κραυγές μου να τις περάσω στο χαρτί, σκεπτόμενη πως εδώ πάνω οι κραυγές θα μείνουν ως λέξεις, και πως ίσως κάποιος, κάποτε, να τις διαβάσει κι ένα μικρό θαύμα να γίνει, να εμπνευστεί, να χαρεί, να λυπηθεί, να συγκινηθεί, να ουρλιάξει, να νιώσει, να ερωτευτεί. Κάτι να σκεφτεί και να το πάει παρακάτω.

Γράφω, γιατί άλλον τρόπο δεν έχω για ν’ αντισταθώ σ’ αυτή τη λαίλαπα που μας σκεπάζει. Άλλο όπλο, τουλάχιστον προς το παρόν, δε βρίσκω για ν’ αντισταθώ σ’ αυτή την ισοπέδωση που θέλουν να με κάνουν να πιστέψω πως είναι φυσιολογική.

Γιατί δεν

Δεν είναι φυσιολογικό να καταφέρεσαι βάρβαρα εναντίον της αξιοπρέπειας και της νοημοσύνης των ανθρώπων και να μην το αντιλαμβάνεσαι, συναισθηματικά τουλάχιστον.

Δεν είναι φυσιολογικό να θεωρείς έναν ολόκληρο λαό χαζό, αναμασώντας ξεδιάντροπα τα ίδια ψέματα, ξανά και ξανά, από δεξιά κι από αριστερά, -όπως βέβαια, δεν είναι και φυσιολογικό που, μια μεγάλη μερίδα αυτού του λάου δε θα κλείσει τ’ αυτιά σ’ αυτές τις ψευτιές, μα θα πάει να τις ξαναψηφίσει.

Δεν είναι φυσιολογικό να μειώνεις κι άλλο τη σύνταξη ενός ανθρώπου που, στην κατηφόρα της ζωής του, υποτίθεται πως θα έπρεπε να γεύεται τους καρπούς των χρόνιων κόπων του.

Είναι, όμως, κι άλλα που δεν είναι φυσιολογικά. Κι αυτά είναι πιο σημαντικά, ίσως, γιατί περνούν στα ψιλά, στα πολύ ψιλά, κι ο κόσμος θα μάθει γι’ αυτά όταν θα είναι, ίσως, πολύ αργά.

Δεν είναι λοιπόν φυσιολογικό, στο όνομα μιας δήθεν πράσινης ανάπτυξης, με την απροκάλυπτη αδιαφορία και ανοχή των αρχών, και χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου την άποψη των ντόπιων κατοίκων και επιστημόνων, να σχεδιάζεις να εγκαταστήσεις τερατώδεις ανεμογεννήτριες στα νησιά του Βορείου Αιγαίου, τα οποία, αν κάτι τους απέμεινε να αντιτάξουν και να αντιπροτείνουν στους αστούς, είναι ακριβώς αυτό που πάνε να τους διαλύσουν με το έτσι θέλω: ένα τρόπο ζωής πιο ανθρώπινο και σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον.

Όπως επίσης δεν είναι φυσιολογικό, άνθρωποι που υψώνουν τη φωνή τους στα σχέδια αυτά, που αποπειρώνται να καταστρέψουν το φυσικό και ιστορικό πλούτο του τόπου τους, να λοιδορούνται ως μηδενιστές κι οπισθοδρομικοί.

Δεν είναι φυσιολογικό που οι κάτοικοι των πόλεων, αντί ν’ αφουγκραστούν και να μάθουν απ’ τη δύναμη και τη σοφία της επαρχίας, τη χαρακτηρίζουν γραφική και μπανάλ, κι αντί να τη στηρίζουν ώστε να αποσυμφορηθεί το ‘κέντρο’, την περιφρονούν σαν παρακατιανή συγγενή.

Δεν είναι φυσιολογικό που, απ’ όλες τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες που έπρεπε να γίνουν, η πιο βάρβαρη εφαρμόστηκε, και πάλι, στους τομείς της Έρευνας και της Παιδείας, στους τομείς δηλαδή από τους οποίους περιμένουμε να γεννηθούν ιδέες, ψυχές κι ανθρώπινα, κοινωνικά οράματα.

Δεν είναι φυσιολογικό που, στο όνομα της αποπληρωμής του δημοσίου χρέους μας, φτάσαμε να θεωρούμε σχεδόν ‘μοιραία’ υποχρέωσή μας το να δεχόμαστε αγόγγυστα και χωρίς καν αντίλογο, οτιδήποτε μας επιβάλλουν οι δανειστές μας.

Δεν είναι φυσιολογικό, δηλαδή, που