Μια εκπομπή από τον Παράδεισο

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει Παράδεισος και ότι εκεί λειτουργεί μόνο ένας ραδιοφωνικός σταθμός που εκπέμπει σε οικουμενική γλώσσα και είναι οικουμενικής εμβέλειας. Αυτή η οικουμενική γλώσσα μετατρέπεται αυτόματα στη γλώσσα που καταλαβαίνει οποιοσδήποτε άνθρωπος παίρνει σήμα από αυτόν το σταθμό. Όλοι όσοι βρίσκονται στον Παράδεισο μπορούν να μιλήσουν, αν θέλουν και όποια στιγμή θέλουν, αφού ο χρόνος έχει πια καταργηθεί γι αυτούς… Συνήθως οι υπεύθυνοι του σταθμού ρωτούν τους νεοφερμένους αν θέλουν να πουν κάτι σε μια εκπομπή αφιερωμένη σ αυτούς.

Υπεύθυνος: Παύλο θα ήθελες να

Παύλος: Όχι. Τους τα είπα απλά, ειρηνικά, τραγουδιστά και χορεύοντας. Φρόντισα να τους τα πω ακόμα και τη στιγμή που έφευγα για να έλθω εδώ για να μην έχουν παράπονο από μένα. Όχι, εγώ δεν θέλω να μιλήσω. Αλλά αν θέλεις να ακουστεί κάτι για λογαριασμό μου, τότε κανόνισε να διαβαστεί κάτι από το έργο του Μπέρτολτ Mπρεχτ «Τρόμος και Αθλιότητα του Τρίτου Ράϊχ».

Υπεύθυνος: Καλά Παύλο, σε καταλαβαίνω. Θα το φροντίσω.

Εκφωνητής: Καλωσορίζοντας τον Παύλο στον Παράδεισο σας διαβάζω τα ακόλουθα αποσπάσματα από το βιβλίο που μας πρότεινε:

«Προδοσία και διχόνοια, να του κόσμου η κατάρα

και το θωρακισμένο προχωρεί:

Η διχόνοια μας γνέφει με το άσπρο της μαντήλι

και η προδοσία ξεσυρτώνει τις πύλες.

Και βλέπουμε το άρμα μας να τρέχει νικηφόρο

στης Δανίας τον πορθμό, τσαλαπατώντας της Φλάντρας τα γεννήματα.

Και οι λαοί που δεν θέλουν να δουν τη νέα τάξη

πέφτουν κάτω από τις ρόδες του χιτλερικού τανκ.

Γιατί αυτό που έκανε πρώτα στη γερμανική τη χώρα

για της Ευρώπης όλης το καλό θε να το κάνει τώρα.

Από της Μεσόγειος τα ακρογιάλια ως το βόρειο τον πόλο

θα φυτέψει σήμα της νέας τάξης τον αγκυλωτό σταυρό.»

«Έτσι πρόδινε ο γείτονας το γείτονα

έτσι κομματιάζονταν οι φτωχοί άνθρωποι

και η έχθρα φούντωνε σε γειτονιές και σπίτια.

Και εμείς με σιγουριά βαδίζαμε

και φορτώναμε μέσα στο θωρακισμένο μας

καθέναν που δεν είχε εξοντωθεί:

Προδομένοι και προδότες, ολόκληρος ένας λαός

σ΄ένα θωρακισμένο επάνω.»

Όπως γνωρίζετε ο Παύλος όχι μόνο αρνήθηκε να ανέβει σε ένα τέτοιο θωρακισμένο, αλλά προσπάθησε ώστε να δουν και άλλοι το αποτρόπαιο φορτίο του.

Κλείνουμε αυτήν την εκπομπή με την ευχή οι άνθρωποι, ατομικά και συλλογικά, να αναγνωρίζουν και να αντιμετωπίζουν κατάλληλα και έγκαιρα τέτοιου είδους «άρματα» για να μπορούν να ζουν χωρίς τον τρόμο και την αθλιότητα που σπέρνουν στο πέρασμά τους.

ΥΓ. Τα παραπάνω λόγια γράφτηκαν με αφορμή την άθλια κυνικότητα δημοσιευμένων διαλόγων χρυσαυγιτών λίγες ώρες μετά τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα