«Σέρβις» στους νεοναζί του Μιχαλολιάκου; Όχι ευχαριστώ…

Αυτές τις τόσο πυκνές σε εξελίξεις μέρες, δεν έγιναν μόνο τα αποκαλυπτήρια της εγκληματικής συμμορίας των Χρυσαυγιτών.

Ήρθε στο φως και μια περίεργη «συμμαχία» πολιτικών, νομικών, δημοσιογράφων και γενικώς δημοσιολογούντων, που -εκκινώντας από διαφορετική αφετηρία- έδωσαν την εντύπωση ότι (εκουσίως ή ακουσίως) ύφαιναν δίχτυ προστασίας της νεοναζιστικής ομάδας του Νίκου Μιχαλολιάκου.

Στην αρχή αμφισβήτησαν τη νομιμότητα των συλλήψεων που έγιναν το περασμένο Σάββατο, με το αστείο επιχείρημα ότι δήθεν έπρεπε

να προηγηθεί άρση της ασυλίας για όλους τους κατηγορούμενους βουλευτές.
Λες και δεν ήξεραν ότι η εγκύκλιος του πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Γιάννη Τέντε, προβλέπει τη σύλληψη βουλευτών για αυτόφωρα κακουργήματα, χωρίς άρση της ασυλίας τους.

Το επόμενο βήμα ήταν η υπονόμευση του πορίσματος που συνέταξε ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπος Βουρλιώτης -πάνω στο οποίο στηρίχθηκαν οι κατηγορίες για σύσταση, συμμετοχή και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης.
Ήταν θλιβερό το θέαμα κάποιων νομικών (ελάχιστων, είναι η αλήθεια) που επιχειρούσαν να κατεδαφίσουν ένα κατηγορητήριο, το οποίο δεν είχαν καν διαβάσει.

Και το τρίτο ολίσθημά τους ήταν όταν επετέθησαν σε νομικούς και δημοσιογράφους, κατηγορώντας τους ότι παρεμβαίνουν στο έργο της Δικαιοσύνης, επειδή είχαν το ανάστημα να ασκήσουν κριτική στην απόφαση του ανακριτή να αφήσει ελεύθερους του Κασιδιάρη, Παναγιώταρο και Μίχο. Λες και είναι υπεράνω κριτικής οι δικαστικές αποφάσεις…

Το κορυφαίο παράδοξο ήταν ότι οι φωνές υπέρ της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης ακούστηκαν τη στιγμή που η ίδια η κορυφή της (η εισαγγελία του Αρείου Πάγου) είχε διοχετεύσει τη βαθύτατη δυσφορία της για την απόφαση του ανακριτή.
Αυτήν ακριβώς την πληροφορία μετέφεραν οι περισσότεροι δημοσιογράφοι και σχολίασαν οι αναλυτές.
Αν δεν ήταν αληθής, δεν θα τη διέψευδε ακαριαία ο Άρειος Πάγος; Προφανώς. Τέτοια διάψευση, ωστόσο, ουδέποτε υπήρξε.

Πολλά μπορεί να σκεφτεί κανείς για τις προθέσεις, τόσο των πιο φουριόζων εξ αυτών, οι οποίοι εκτέθηκαν στο πανελλήνιο με τη στάση τους, όσο και άλλων που (λέγεται ότι) επιχειρούσαν στο παρασκήνιο να πείσουν δικαστές ότι είναι οριακής νομιμότητας οι συλλήψεις και αδύναμο το κατηγορητήριο»…
Μεταξύ αυτών και βουλευτής, ο οποίος στο πρόσφατο παρελθόν είχε αποτελέσει ζωντανή δυσφήμηση του υπουργικού αξιώματος.

Προφανώς, δεν είχαν όλοι τα ίδια κίνητρα. Κάποιοι, πράγματι, φοβήθηκαν ότι το κατηγορητήριο δεν ήταν «δεμένο» και θα κατέρρεε γρήγορα -γεγονός που θα ενίσχυε αντί να ξεδοντιάσει τη Χρυσή Αυγή. Κάποιοι άλλοι, πράγματι, πίστεψαν ότι με τον τρόπο αυτό υπερασπίζονται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Υπήρξαν, όμως, και κάποιοι που έκαναν κανονικό «σέρβις» στους νεοναζί…
Γιατί, άραγε; Μένει να αποδειχθεί…

Όλα αυτά, βέβαια, έχουν και την καλή τους πλευρά. Βοήθησαν να ξαναγνωριστούμε…

Υ.Γ.: Ίσως κάποιοι αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στις παραπάνω γραμμές. Αν στραφούν εναντίον μου θα έχετε την ευκαιρία να τους αναγνωρίσετε και εσείς, για δεύτερη φορά…

Follow on twitter: @XrPanag