Κυβέρνηση: Με ανεμελιά στην άκρη του γκρεμού

Η «δημιουργική ασάφεια» για την οποία επαίρετο ο Γιάνης Βαρουφάκης κατά την συμφωνία στις 20 Φεβρουαρίου παίρνει ραγδαίως την μορφή της παραλυτικής ασάφειας.

Η κυβέρνηση, σύμφωνα με την έρευνα της Kapa Research που δημοσίευσε το ΒΗΜΑ, διατηρεί το εκλογικό της ποσοστό περιβεβλημένη με την αχλύ υφαίνει γύρω της ο μύθος της «αντίστασης», που δημιουργεί προστατευτικό μανδύα. Μιας αντίστασης ωστόσο άτακτης, ασχεδίαστης, χωρίς οριοθετημένα χαρακώματα και χωρίς όπλα.

Το

αναγνώρισε ειλικρινώς ο υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, Ευκλείδης Τσακαλώτος, λέγοντας ότι ήταν λάθος της κυβέρνησης που δεν εξασφάλισε μαζί με την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου και την εκταμίευση χρημάτων. Ηταν τότε που οι υπουργοί πασιχαρείς και εφησυχασμένοι, δήλωναν στις κάμερες ότι δεν θα πάρουμε την δόση των 7,2 δις , γιατί δε την χρειαζόμαστε και γιατί η λήψη της θα συνεπαγόταν δεσμευτικά μέτρα.

Ουαί τοις αφελέσι! Το αναγνώρισε ο ίδιος λέγοντας πως η κυβέρνηση έχει «σχετική απειρία», και τόνισε ότι είχε προηγηθεί συνάντηση του Γ. Βαρουφάκη και του Μ. Ντράγκι, παρουσία του ιδίου, κατά την οποία ο επικεφαλής της ΕΚΤ είχε πει πως «εάν υπήρχε συμφωνία στο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου αυτό θα ήταν το σήμα που χρειαζόταν».

Αλλά ο Γιάνης, σε μια δική του ακαταλόγιστη θεώρηση, δεν χρειαζόταν τα λεφτά, με αποτέλεσμα να στεγνώνουν πλέον τα ταμεία της χώρας και να ζούμε τον τρόμο της ολοκληρωτικής αφαίμαξης.

Ναι, τα λεφτά δεν θα ήταν χωρίς υποχρεώσεις. Αλλά όπως επισήμαναν στην aixmi παλιές καραβάνες, που έχουν περάσει δια πυρός και σιδήρου από το υπουργείο Οικονομικών, θα μπορούσε η κυβέρνηση να είχε προβεί σε συγκεκριμένες συμφωνίες, καθώς το κλίμα ήταν θετικό. Να σιγουρέψει, ας πούμε, την μείωση του πλεονάσματος στο 1,5 ή 1,2%, να αρχίσει την ενοποίηση των ταμείων, κάτι το οποίο ούτως ή άλλως αντιμετωπίζει ως ενδεχόμενο, να εκφράσει την πρόθεση περικοπής (χωρίς ακόμη να περικόψει) των συντάξεων μητέρων με ανήλικα τέκνα ή τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και να αφήσει τα μεγάλα θέματα του ασφαλιστικού και του εργασιακού για τον Ιούνιο, να πάρει μέρος της δόσης, χωρίς να ζει τώρα τον τρόμο της τελευταίας σταγόνας.

Φυσικά αυτά τα πρακτικά και λογικά χρειάζονταν ένα επιτελείο με πείρα, πραγματισμό, επίγνωση δυνατοτήτων, γνώση εξωτερικού περιβάλλοντος και του δεσμευτικού των θεσμικών αναγκαιοτήτων.

Σαφώς, έχω ξαναγράψει, ότι οι στόχοι του ΣΥΡΙΖΑ για διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, προκειμένου να απελευθερωθεί η χώρα από τις αλυσίδες που την καθηλώνουν στην ύφεση, τη φτώχεια, την απαξία, την οικονομική ασφυξία, είναι εκ των ων ουκ άνευ. Αλλά αυτό χρειάζεται εμπιστοσύνη των εταίρων, και όπως είπε στις προαναφερόμενες δηλώσεις του ο κ. Τσακαλώτος δεν υπάρχει εμπιστοσύνη με τους θεσμούς. Χρειαζόταν ένα επιτελείο που να μπορεί να προγραμματίσει και να διοικήσει τη χώρα, και όχι να ζει τον μύθο του της αντιμπεριαλιστικής αντίστασης, με ανθρώπους νέους στην ηλικία, καλής προαίρεσης αλλά άσχετους εν πολλοίς για το πώς διοικείται μία χώρα, και παράλληλα ενός αυτοαναφορικού υπουργού Οικονομικών, που πειραματίζεται –φοβάμαι ελαφρά τη καρδία- με το μέλλον ενός λαού, και ο οποίος προσμετρά το μπόι του με εκείνο του … Ρούσβελτ!. Που γράφει σε δηλώσεις ότι «καλωσορίζει το μίσος τους», όσων τον επικρίνουν, χωρίς να κάνει την στοιχειώδη αυτοκριτική, μήπως όντας εκτός κλίματος εδώ και τρεις μήνες, δεν τον μισούν επειδή τους αντιστάθηκε, αλλά τον οικτίρουν γιατί δεν επιτελεί το έργο επί τω οποίω ετάχθη: Να είναι ο εργατικός, ευφάνταστος, δημιουργικός οικονομικός νους μιας χώρας χρεοκοπημένης, που θέλει να αναδυθεί στην επιφάνεια, αφήνοντας πίσω της τις ώρες του οικονομικού τρόμου, αντί να ακκίζεται με την εικόνα του στα διεθνήmedia.

Πλέον ήγγικεν η ώρα . Ο κ Τσίπρας, προφανώς, υπό το πρίσμα της συνειδητοποιημένης ευθύνης, δείχνει να έχει αποστασιοποιηθεί από τις υπερφίαλες, υψιπετείς , αστείες δοξασίες ότι «Το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ πλανιέται πάνω από την Ευρώπη και απειλεί τις κυρίαρχες ελίτ», όπως με …ρωμαλέα οίηση έγραψε στο iskra ο βουλευτής και μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, Στ. Λεουτσάκος!

Ο κ. Τσίπρας τηλεφώνησε την Κυριακή εκ νέου στην κ. Μέρκελ – ναι στην Μέρκελ που πέρυσι της έλεγε «go back», στην Μέρκελ για την οποία στην διακαναλική τόνιζε «Δεν αναγνωρίζω στην κ. Μέρκελ το προνόμιο να είναι κάτι ξεχωριστό από τους άλλους 28 ηγέτες της ΕΕ». Του το αναγνώρισε η ίδια η ζωή ωστόσο και τώρα είναι στα τηλέφωνα μήπως και προλάβει την καταστροφή που έρχεται.

Γιατί καταστροφή δεν είναι βέβαιον ότι είναι η αποφασισμένη, προγραμματισμένη, σε συνεννόηση μες τους εταίρους, επιστροφή στη δραχμή. Καταστροφή όμως είναι βέβαιον ότι είναι η άτακτη επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, ως αποτέλεσμα άτακτης χρεοκοπίας – κάτι που παραδέχτηκε στον γράφοντα και ο κατεξοχήν κήρυκας της επιστροφής στη δραχμή,Παναγιώτης Λαφαζάνης.

Το κυβερνητικό στρατόπεδο, με δηλώσεις στελεχών του σε ασκήσεις γενναιότητας, εξακολουθεί να προειδοποιεί για το ενδεχόμενο εκλογών ή δημοψηφίσματος – με μικρότερες πιθανότητες το δεύτερο. Ωστόσο δεν απαντάει στο απλό: Τι διαφορετικό θα κάνει ένας αναβαπτισμένος στη λαϊκή εντολή ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο δεν μπορεί να κάνει τώρα;