Η Προανακριτική για τη λίστα Λαγκάρντ «βουλιάζει» τη Βουλη

Ακόμη και οι έμπειροι κοινοβουλευτικοί συντάκτες, αν ερωτηθούν αιφνιδιαστικά, μπορεί να χρειαστούν μερικά αμήχανα δευτερόλεπτα, αυτές τις ημέρες, για να σου απαντήσουν ότι ο λόγος της σύστασης της Προανακριτικής Επιτροπής που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Βουλή αφορά στη λίστα Λαγκάρντ.

Πόσο μάλλον αν ρωτήσεις ένα πολίτη, έστω κάποιον από τους λίγους εκείνους που από ενδιαφέρον για τα κοινά παρακολουθούν ακόμη τα πολιτικά δρώμενα.

Δεν είναι διόλου απίθανο να σου πει ότι δεν θυμάται πια τον λόγο για τον

Όμως, είναι πάρα πολύ πιθανό να σχολιάσει με τον πιο απαξιωτικό τρόπο όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες στην αίθουσα 150 της Βουλής των Ελλήνων, στολίζοντας με τα ανάλογα “κοσμητικά” επίθετα πολιτικά πρόσωπα, αλλά και πολιτικούς χώρους.

Τα όσα διαμείφθηκαν την ημέρα της κατάθεσης του Βαγγέλη Βενιζέλου στην Επιτροπή, ήταν αν μη τι άλλο, το σάπιο κερασάκι στην ξινισμένη τούρτα που έχει καταντήσει η Προανακριτική, η οποία –υποτίθεται- ότι θα διερευνούσε τις σκοτεινές διαδρομές της λίστας Λαγκάρντ.

Αντί να συμβεί κάτι τέτοιο όμως, το μόνο που πέτυχε από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας της ήταν να κερδίσει επαξίως τη θέση του εμβόλιμου ψυχαγωγικού ρεπορτάζ στα ειδησεογραφικά δελτία του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης και τις πολιτικές στήλες των εφημερίδων.

Οι…σπαρταριστοί διάλογοι μεταξύ συγκεκριμένων – όπως ο χρόνος έχει αποδείξει – μελών της Επιτροπής, μπορεί να τέρπουν στιγμιαία τις απαξιωτικές διαθέσεις τηλεθεατών, ακροατών και αναγνωστών για το πολιτικό σύστημα.

Όχι όμως για πολύ ώρα, αφού σχεδόν ταυτόχρονα συνειδητοποιούν με οργή ίσως και με τρόμο, ότι όλα όσα συμβαίνουν πίσω από τις κατ΄ επίφαση κλειστές πόρτες της Προανακριτικής σκιαγραφούν την επικίνδυνα αρρωστημένη κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή συνολικά το ελληνικό κοινοβουλευτικό σύστημα.

Οι συνεχείς τραμπουκισμοί, οι ειρωνείες, οι ανταλασσόμενες ύβρεις, ακόμη και οι εμμονική συμπεριφορά ορισμένων μελών της Επιτροπής, δείχνουν να έχουν παγιώσει αυτή την κατάσταση, η οποία έχει κατά πολύ ξεφύγει από τον όποιο μηχανισμό θα μπορούσε να την ελέγξει.

Ακόμη πιο ανησυχητικό, μάλιστα, είναι το γεγονός ότι τα φαινόμενα αυτά δεν περιορίζονται στη συγκεκριμένη Επιτροπή. Τα ίδια, πάνω κάτω, συμβαίνουν και σε άλλες επιτροπές, τα μέλη των οποίων επιδεικνύουν συμπεριφορές που δεν έχουν σε τίποτα να “ζηλέψουν” εκείνες των συναδέλφων τους της Προανακριτικής.

Τα όσα, για παράδειγμα, ακούστηκαν στην επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου περί “χιτών”, “ταγματασφαλιτών”, “αληταράδων” κλπ και μάλιστα από στελέχη κομμάτων του λεγόμενου “συνταγματικού τόξου”, δεν απέχουν καθόλου από όλα όσα έχουν κατά καιρούς ακουστεί στην επιτροπή για την λίστα Λαγκάρντ. Απέχουν, όμως, έτη φωτός από αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως εύρυθμη λειτουργία των κοινοβουλευτικών θεσμών.

Οι αγωνίες και οι φοβίες του πολιτικού κόσμου μπορεί να είναι εύλογες. Καθώς είναι, σε μέγιστο βαθμό, υπεύθυνος για την κατάσταση την οποία βιώνει η κοινωνία, εκ των πραγμάτων γίνεται ο υπ΄ αριθμόν ένα αποδέκτης της λαϊκής “οργής”, ακόμη κι αν ορισμένες πολιτικές δυνάμεις επιχειρούν συστηματικά να επενδύσουν σε αυτή ακριβώς την έντονη δυσαρέσκεια.

Με τις εντός Κοινοβουλίου συμπεριφορές του, όμως, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από να προδίδει ανοικτά τον πανικό του από τη μια πλευρά, ή να αποκαλύπτει τον καιροσκοπισμό του από την άλλη.