Η Φώφη Γεννηματά «εξομολογείται»: Δε μετανιώνω για τις επιλογές μου

Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά, υποδέχτηκε το περιοδικό HELLO! στο σπίτι της και μίλησε για το διαζύγιό της, την περιπέτεια με τον καρκίνο, τα παιδιά της, την καριέρα της.

Υπάρχουν ακόμη σήμερα προκαταλήψεις για τις γυναίκες που ασχολούνται με την πολιτική;
Yπάρχουν. Όμως, σπάμε τα στερεότυπα που θέλουν τις γυναίκες σε δεύτερους ρόλους. Η μάχη είναι καθημερινή και δεν αφορά μόνο την πολιτική. Σε κάθε χώρο δουλειάς οι γυναίκες είμαστε υποχρεωμένες ν’ αποδεικνύουμε ότι μπορούμε. Δουλεύουμε διπλά για να πείσουμε, γι’ αυτά που για έναν άντρα θεωρούνται αυτονόητα.

Για εσάς ήταν μονόδρομος η ενασχόληση με την πολιτική;
Το αντίθετο. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα μου για να πάρω την απόφαση. Ο ίδιος πίστευε ότι θα υπάρξουν πολλοί συνεχιστές για όσα δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει. Στη ζυγαριά βάρυνε η σκέψη πως όσοι μάθαμε δίπλα του, πρέπει να συνεχίσουμε στο δρόμο που άνοιξε. Την πολιτική με ανθρώπινο πρόσωπο.

Πόσο σας εκφράζει ο χαρακτηρισμός «γυναίκα καριέρας»;
Καθόλου. Δεν είναι ο μοναδικός μου στόχος η καριέρα. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς οικογένεια και φίλους.

Η καθημερινότητά σας είναι αρκετά έντονη. Πώς χαλαρώνετε;
Με τα παιδιά και το σύζυγό μου, Αντρέα Τσούνη, με καλούς φίλους. Απλά, αλλά σημαντικά. Ξεκλέβω σύντομες ανάσες.

Υπήρξαν στιγμές που σκεφτήκατε να τα παρατήσετε όλα και να αφοσιωθείτε στην οικογένειά σας;
Προσπαθώ ν’ ανταποκρίνομαι κάθε μέρα και στις οικογενειακές μου υποχρεώσεις. Βοηθάω τα παιδιά στα μαθήματα, έστω και αργά το βράδυ, πηγαίνω στις συναντήσεις στο σχολείο, στα πάρτι, κάνουμε παρέα με άλλους γονείς, παίρνω στα επαγγελματικά μου ταξίδια τα παιδιά για να περνάμε χρόνο μαζί όταν βολεύει το πρόγραμμά τους. Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν μπορώ να ζήσω διαφορετικά.

Είναι εύκολος ο γάμος με μια γυναίκα πολιτικό;
Ρωτήστε καλύτερα τον Αντρέα! (γέλια) Η αλήθεια είναι ότι έχουμε λιγότερη προσωπική ζωή κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αξιοποιούμε κάθε στιγμή. Και, βέβαια, προϋποθέτει ότι το αποδεχόμαστε και οι δύο. Μετά από 15 χρόνια κοινής ζωής, φαίνεται ότι αντέχουμε, στηρίζουμε ο ένας τον άλλο, είμαστε ευτυχισμένοι.

Πέρα από αγάπη, πίστη και υπομονή, ποιες άλλες αρετές κρατούν ενωμένο ένα ζευγάρι;
Ο σεβασμός, η κατανόηση, η αλληλοεκτίμηση, η εμπιστοσύνη. Μα, πέρα απ’ όλα αυτά, τα ζευγάρια δένονται αντιμετωπίζοντας μαζί τις καλές και κυρίως τις δύσκολες στιγμές. Κι εμείς έχουμε πολλά τέτοια κοινά βιώματα.

Είστε μητέρα τριών παιδιών. Έχετε μιλήσει ανοιχτά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίσατε μέχρι να μείνετε έγκυος. Ποια είναι η συμβουλή σας στις γυναίκες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα;
Να μην το βάζουν κάτω. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Αγωνίστηκα δέκα χρόνια, σκέφτηκα να υιοθετήσω ένα παιδί και τότε έμεινα έγκυος στη μεγάλη μου κόρη.

Ποια είναι η σχέση σας με τα παιδιά σας; Πώς είστε ως μητέρα;
Αγχώδης, υπερπροστατευτική, όχι καταπιεστική, αυστηρή όταν πρέπει, αλλά θέλω να τα αγκαλιάζω, να τα φιλάω, να τα στηρίζω, χαίρομαι να τα βλέπω να ανοίγουν σιγά-σιγά τα φτερά τους.

Με τη μεγαλύτερη κόρη σας είστε περισσότερο φίλες ή έχετε την κλασική σχέση μαμάς-κόρης;
Είμαστε φίλες, αλλά είμαι η μητέρα της, δεν το ξεχνάμε. Μιλάμε κάθε μέρα, ακόμα και τώρα που είναι μακριά για σπουδές. Την καμαρώνω που μεγαλώνει, βρίσκει τι θέλει να κάνει, έχει ταλέντο σ’ αυτό και μ’ αρέσει που κοπιάζει για να σταθεί στα δικά της πόδια. Ελπίζω, όταν τελειώσει τις σπουδές της, να μπορεί, αν το θέλει, να γυρίσει. Το να κρατήσουμε τα παιδιά μας στην Ελλάδα είναι ο νέος εθνικός στόχος. Και δε μιλώ γι’ αυτά που θέλουν να φύγουν, αλλά για εκείνα που φεύγουν γιατί δεν μπορούν να μείνουν.

Λένε ότι ένας χωρισμός είναι σαν ένας μικρός θάνατος. Πώς βιώσατε το δικό σας διαζύγιο;
Δε συγκρίνεται η απώλεια του θανάτου με το διαζύγιο. Έχω ζήσει και τα δύο και ξέρω. Το διαζύγιο ήταν μια δύσκολη στιγμή, αλλά το ξεπεράσαμε και παραμένουμε στην πράξη οι γονείς της κόρης μας.

Κάνατε τον πρώτο σας γάμο μόλις 22 ετών. Θεωρείτε ότι ήταν σωστή κίνηση; Αν κάποιο από τα παιδιά σας σας έλεγε το ίδιο, πώς θα αντιδρούσατε;
Δε μετανιώνω για τις επιλογές μου, καρπός αυτού του γάμου είναι η μεγαλύτερη κόρη μου, η Αιμιλία. Από εκεί και πέρα, δε σημαίνει ότι δε συμβουλεύω την κόρη μου να μη βιαστεί να πάρει αποφάσεις ζωής. Τα παιδιά, εξάλλου, σήμερα σκέφτονται διαφορετικά και, επιτέλους, τα κορίτσια δίνουν βάρος και στις σπουδές και στη δουλειά.

Ως γυναίκα έχετε ανασφάλειες ή φοβίες;
Φοβίες όχι. Ανασφάλειες όχι ως γυναίκα, αλλά ως άνθρωπος που ζει σε μια δύσκολη εποχή, γεμάτη αβεβαιότητες. Τις ξεπερνώ δουλεύοντας για ένα καλύτερο αύριο.

Είστε υπέρ των αισθητικών επεμβάσεων; Το έχετε σκεφτεί;
Δεν είμαι αντίθετη, όμως δεν έχω σκεφτεί ακόμη να κάνω κάτι. Πάντα χρήσιμες είναι οι ελεγχόμενες βελτιωτικές αλλαγές.
Αρκετές γυναίκες, κυρίως μετά τα 40, περνούν κρίση ηλικίας. Νιώσατε ποτέ κάτι αντίστοιχο;
Κρίση ηλικίας; Πέρασα κρίση υγείας και χαίρομαι να μεγαλώνω.

Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση από τον πατέρα σας;
Όταν έμπαινε στο χειρουργείο, μου είπε ότι είδε όλη του τη ζωή να περνά από μπροστά του. Τη μητέρα μου όταν γνωρίστηκαν σε μια βάρκα στη Σύμη, τα παιδιά του, τις χαρακτηριστικές στιγμές της πολιτικής του διαδρομής και ιδιαίτερα μια εμπειρία ζωής στα Κουφονήσια, όπου πήγε πριν φτάσει το ηλεκτρικό, με απλούς ανθρώπους που είχαν μια σοφία που τον άγγιξε, το ΕΣΥ όπου έλεγε ότι άφησε ένα κομμάτι από την ψυχή του και την αυτοδιοίκηση που ερωτεύτηκε. Η αισιοδοξία που ξεπηδούσε από τα λόγια του με συντροφεύει.

Ποιο ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που σας δίδαξε για τη ζωή;
Πέρα από την αγάπη και την πίστη στην οικογένεια, η προσφορά στο συνάνθρωπο. Ήξερε να νοιάζεται και να δίνει χωρίς αντάλλαγμα και γι’ αυτό πιστεύω ότι τον σέβονται και τον εκτιμούν μέχρι σήμερα, ακόμα και οι αντίπαλοι.

Έχει τύχει, σε δύσκολες στιγμές σας, να αναλογιστείτε τι θα σας συμβούλευε;
Πολλές φορές, αλίμονο. Εξάλλου, ποιος δεν το κάνει αυτό με τους γονείς του, πολύ περισσότερο όσον αφορά το συγκεκριμένο άνθρωπο και μάλιστα στη σημερινή συγκυρία για τη χώρα και το χώρο μας. Είναι στη σκέψη μου κάθε μέρα.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής σας; Και τι κρατάτε από εκείνη την περίοδο;
Αναμφίβολα, η περιπέτεια της υγείας μου. Με τα παιδιά μικρά, η κατάσταση ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Δεν έχασα όμως το θάρρος και την αισιοδοξία μου. Δεν το έβαλα κάτω. Πάλεψα σκληρά και συνεχίζω να παλεύω γι’ αυτά που αξίζουν.

Τι σας δίδαξε αυτή η περιπέτεια;
Η ζωή είναι ωραία. Έμαθα να μη χάνω στιγμές. Να απολαμβάνω το σήμερα. Να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Να προσβλέπω στο αύριο. Ζω σε ρυθμούς τρέλας, αλλά είναι επιλογή μου.

Τι σας έκανε να μιλήσετε για τη μάχη σας με τον καρκίνο;
Πιστεύω ότι πρέπει να σπάσουμε τα ταμπού, γιατί έτσι βοηθάμε άλλες γυναίκες, πριν απ’ όλα να έχουν το νου τους στην πρόληψη, και ταυτόχρονα πολλές άλλες που μπαίνουν σ’ αυτή την ιστορία και έχουν ανάγκη ν’ ακούσουν ότι δεν τελείωσαν όλα. Βρήκα μεγάλη βοήθεια και διδάχθηκα πολλά από γυναίκες που είχαν περάσει τα ίδια και όμως ήταν όρθιες, γερές και συνέχιζαν τη ζωή τους. Πρόληψη και αισιοδοξία.

Η Μέριλ Στριπ στην ταινία «Ο Διάβολος Φοράει Prada» σας άρεσε;
Ως ηθοποιός τέλεια, ως προσωπικότητα ακόμη περισσότερο –τα έψαλε με άψογο στυλ στον Τραμπ–, όμως ο ρόλος της στην ταινία είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Αλλά και πέρα από το σινεμά, στη ζωή, όλες ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε όταν φτάνουμε ψηλά στον επαγγελματικό μας χώρο: να μην αρνηθούμε το φύλο μας, να μην υιοθετήσουμε ανδρικές συμπεριφορές, να μη λησμονήσουμε τη διαδρομή μας, να δείξουμε και να απαιτήσουμε αξιοπρέπεια και συνέπεια στην τήρηση των νόμων. Και όταν έρθει η ώρα της αποχώρησης, ας έχουμε φροντίσει να έχουμε ανοίξει δρόμους για να μπορούν περισσότερες κάθε φορά γυναίκες να τους περπατήσουν.

Τι μπορεί να πετύχει μια πολιτικός για τις γυναίκες.
Πρέπει να κάνει ανθρώπινη την πολιτική. Μπορείς να στηρίξεις και άλλες, ν’ αναγνωρίσεις την αξία τους και να τις ενθαρρύνεις. Έχεις τη δυνατότητα ν’ αλλάξεις τα πράγματα, να δημιουργήσεις τις υποδομές στήριξης μιας εργαζόμενης μητέρας. Έχεις, όμως, κυρίως τη δυνατότητα, μέσα από τη δημοσιότητα να δημιουργήσεις νέα πρότυπα και ν’ αποδείξεις ότι, ναι, η γυναίκα μπορεί.

Περιοδικό Hello/philenews.com