Γιατί με μισείς; Αφού εγώ, είμαι εσύ. Κι εσύ, είσαι εγώ.

Την εποχή των παππούδων μου ήταν οι φασίστες και οι κομμουνιστοσυμμορίτες. Την εποχή των γονέων μου οι δεξιοί και οι αριστεροί. Εγώ από τότε που γεννήθηκα πρόλαβα τους χουντικούς και τους αντιστασιακούς. Μετά τους Καραμανλικούς και τους προοδευτικούς. Έπειτα τους νεοδημοκράτες και τους πρασινοφρουρούς. Ακολούθησαν οι συντηρητικοί και οι εκσυγχρονιστές και οι αντιδραστικοί και οι λάτρεις του Γιώργου Παπανδρέου. Τα τελευταία χρόνια έζησα τους μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς και τις τελευταίες εβδομάδες ήρθαν οι οπαδοί του ευρώ και οι δραχμολάγνοι ή (όπως θέλετε) ονομάστε τα δύο στρατόπεδα.Ένας διαρκής εμφύλιος στην Ελλάδα δηλαδή, από όσα μου περιέγραψαν οι αείμνηστοι γονείς μου, αλλά κυρίως από όσα βιώνω «στο πετσί μου» από τα σχολικά κιόλας χρόνια. Αν δεν ψήφιζες ΠΑΣΟΚ ήσουν οπωσδήποτε μίασμα δεξιός. “Η το αντίθετο αν δεν ήσουν Νέα Δημοκρατία, ήσουν πρασινοφρουρός. Αν δεν υποστήριζες Σημίτη – δεν γίνεται – ήσουν αντιδραστικός δεξιός. Ή το αντίθετο αν δεν συμφωνούσες με τις απόψεις της Νέας Δημοκρατίας – δεν μπορεί – θα ήσουν Σημιτικός.Ζήσαμε τα ενθουσιασμένα στίφη με το κλέος των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας και τους συγκρατημένους πολίτες που προβληματίζονταν με το κόστος διεξαγωγής. «Στο καπάκι» οι φανατικοί του Γιώργου Παπανδρέου που πίστεψαν στο «λεφτά υπάρχουν» και οι εχθροί του ¨ηγέτη» που θα… έσωζε τη χώρα από τον Κώστα Καραμανλή.Ήρθε μετά η πενταετία με το αίσχος των… προδοτών μνημονιακών και των καλών αντιμνημονιακών ή των αγανακτισμένων και βολεμένων, για να καταλήξουμε στο δραματικό σήμερα με τις φατρίες του ευρώ και της δραχμής. Κάποια στιγμή θα περάσει κι αυτή η παραλλαγή του διαρκούς κοινωνικού εμφυλίου και θα εφευρεθεί κάτι άλλο.Αν εξαιρέσουμε τους λεγόμενους πλούσιους, που δεν είναι μόνο αυτοί που φαίνονται και γνωρίζουμε, και δεν έχουν καμία ανάγκη, αγωνία για επιβίωση και προβλήματα, όλοι οι υπόλοιποι είμαστε το ίδιο. Αδύναμοι άνθρωποι είμαστε που αν δεν εργαστούμε σκληρά (αν έχουμε δουλειά) δεν θα ζήσουμε τις οικογενειές μας.Οι άνεργοι θα περιμένουν τη βοήθεια από συγγενείς και φίλους. Οι χαμηλοσυνταξιούχοι θα είναι στο έλεος του Θεού. Τόσο απλά. Και κάθε χρόνος που έρχεται δυστυχώς θα είναι οικονομικά χειρότερος από τον προηγούμενο. Αυτή είναι η πολύ σκληρή αλήθεια. Και στο διηνεκές η χώρα θα σέρνεται με δανεικά και πολιτικά τρικ. Δεν θα μας σώσει κανένας γιατί δεν μπορεί και να ήθελε να μας σώσει. Δεν σας φταίω σε τίποτα γιά το χάλι στις ζωές σας. Δεν μου φταίτε σε τίποτα γιά τα δεινά της ζωής μου. Το μόνο κοινό μας λάθος είναι ότι εμπιστευόμαστε εδώ και δεκαετίες την ψήφο μας σε λάθος πολιτικούς από όλα τα κόμματα. Τα κόμματα δεν είναι «φαντάσματα». Είναι άνθρωποι που τα υπηρετούν και μας οδήγησαν στην καταστροφή.]Γιά εσάς που έχετε «οπλίσει» και είστε έτοιμοι να «πυροβολήσετε» τις σκέψεις μου, αλλά και για τους λίγους που θα συμφωνούν με αυτές, ανακάλυψα ένα εκπληκτικό ποίημα του Πέρση ποιητή Φαρίντ αλ Ατάρ που έζησε γύρω στα 1130. Ελπίζω μετά απ΄αυτό να σκεφτείτε πιό καθαρά πριν «καταδικάσετε» κάποιον που έχει άλλη άποψη από τη δική σας.Η πόρτα ήταν κλειστή.«Ποιός είναι;»«Εγώ».«Δεν σε ξέρω».Η πόρτα εξακολουθούσε να είναι κλειστή.Την επόμενη ημέρα.«Ποιός είναι;»«Εγώ».«Δεν ξέρω ποιός είσαι».Η πόρτα παρέμενε κλειστή.Και την επόμενη ημέρα.«Ποιός είναι;»«Είμαι εσύ».Και η πόρτα άνοιξε…