Γιατί ασχολούμαστε με το ΠΑΣΟΚ αφού θα έρθει 4ο ή 5ο στις εκλογές;

Derby Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού, με διακοπή στο 82ο λεπτό του αγώνα, επεισόδια και βία. Μετά από τι; Μετά από το derby με το λευκό και το άκυρο, στο ΠΑΣΟΚ. Εσωκομματική διαδικασία, θα πεις, δεν ενδιαφέρει πολύ κόσμο, αφού αν τα ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις

λένε την αλήθεια, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ θα είναι πολύ μικρότερη. Τότε γιατί ασχολούμαστε με το ΠΑΣΟΚ, αφού είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει 4ο ή 5ο κόμμα στη Βουλή την επόμενη των εκλογών;

«Γιατί είναι στην κυβέρνηση θα πείτε». Εγώ θα πω άλλο. Γιατί είναι περίπλοκο και έχει ενδιαφέρον, πολύ περισσότερο σε σχέση με τα άλλα κόμματα – θα πω εγώ- ίσως κι επειδή διαχειρίστηκε την εξουσία για πολλά χρόνια. Ιδίως από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου όπου, πλέον, τα διαφορετικά στρατόπεδα εκδηλώθηκαν ανοιχτά και διεκδίκησαν κομμάτι της πίτας και της επόμενης ημέρας. Οι εσωκομματικές διαδικασίες είχαν τεράστιο ενδιαφέρον, καθώς η μάχη ομάδων, στρατοπέδων και Δούρειων Ίππων ακόμα δεν έχει σταματήσει. Σημίτης, Γιώργος Παπανδρέου, Ευάγγελος Βενιζέλος. Ή όπως προτιμά από προχθές ο ίδιος, Βαγγέλης Βενιζέλος.

Από το 1974 και την ίδρυσή του, έπρεπε να περάσουν 3 χρόνια για την Πανελλήνια Συνδιάσκεψη πριν από τις Εθνικές εκλογές του ίδιου έτους και 10 χρόνια για να πάει το κόμμα στο πρώτο του Συνέδριο. Η διαχείριση της εξουσίας πάντα δημιουργεί προστριβές και ανάγκη πολιτικού προσανατολισμού, καθώς και συσπείρωση της εκλογικής βάσης. Το επόμενο Συνέδριο ήρθε μετά την ήττα του 1989, το 1990 και αφού ο Παπανδρέου είχε ήδη ασθενήσει και η όλη πολιτική κατάσταση εκείνη την εποχή οδήγησε σε εσωστρέφεια. Τρίτο Συνέδριο μετά την αθώωση από το ειδικό δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά και την επανεκλογή του 1993, μισό χρόνο μετά την εκλογική νίκη.

Μετά ήρθε το Ωνάσειο, το 2005, ο Ανδρέας Παπανδρέου παραιτήθηκε για λόγους υγείας και βγήκαν πια – και επισήμως- τα μαχαίρια το 2006, όπου ο Παπανδρέου απεβίωσε και τον ίδιο μήνα το 4ο Συνέδριο εξέλεξε τον Κώστα Σημίτη. Από εκεί και πέρα, το ΠΑΣΟΚ βάδιζε σε μια Ελλάδα που άλλαζε, χωρίς τον ιδρυτή του, με τον Σημίτη να βγαίνει νικητής και στις δύο επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, έστω και στο νήμα, όταν στέρησε τη νίκη στη Νέα Δημοκρατία, με βραχεία κεφαλή. Κατά τη διακυβέρνηση Σημίτη, το ΠΑΣΟΚ ξαναπάει σε Συνέδριο το 1999, ο Σημίτης επανεκλέγεται ως μοναδικός υποψήφιος, με ποσοστό 65,7% και το κόμμα εν΄όψει Εθνικών εκλογών, ανασυντάσσεται και ανασυγκροτείται. Σχεδόν παραδοσιακά, πριν από τις εθνικές εκλογές, όταν υπάρχει χρόνος (και χρήμα), αλλά κυρίως διαμάχη, αιτία και ανάγκη ανανέωσης και συσπείρωσης. Τον Οκτώβρη του 2001, μετά από μια περίοδο κρίσης, ο Σημίτης ζητάει νέα εντολή από το 6ο Συνέδριο και την παίρνει, με 71,16% η εκλογή – υπό εκείνες τις πολιτικές συνθήκες, χαρακτηρίζεται πανηγυρική.

Η εποχή Σημίτη, ουσιαστικά τελειώνει εσωκομματικά σε επίπεδο αρχηγίας, με το περιβόητο δαχτυλίδι, τον Ιανουάριο του 2004 και επικυρώνεται με την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου, ένα μήνα μετά, από τη βάση, με πρωτόγνωρες για το ΠΑΣΟΚ διαδικα