Παρελάσεις τιμής και όχι απαξίωσης!

Μια παρέλαση στόχο έχει την απόδοση τιμής στη μνήμη γεγονότων ιστορικών και προσώπων ηρωικών της χώρας μας. Οι στρατιωτικοί, οι δάσκαλοι και οι μαθητές που παρελαύνουν γνωρίζουν , ως είναι φυσικό, τα γεγονότα και τους εκπροσώπους τους από τα βιβλία, ενώ παράλληλα βιώνουν σήμερα συνθήκες αντιφατικές ως προς τις αξίες της ζωής, τις ηθικές, τις πολιτισμικές , τις εθνικές, κάτω από τις οποίες, ο εθνικός παλμός κινδυνεύει να γίνει… απαγορευτικός. Σκεφθήκαμε, άραγε, ότι οι ήρωες του πολέμου είναι πολύ μακριά μας, ενώ κοντά μας βρίσκονται

οι υπεύθυνοι μιας κοινωνίας χρεοκοπημένης; Σκεφθήκαμε, άραγε, ότι η σύγχρονη νεολαία μας δεν έχει προετοιμαστεί παιδευτικά για τις ελληνικές αξίες και τα ιδεώδη, ενώ βιώνει καθημερινά μια πρωτόγνωρη γι’ αυτήν οικονομική εξαθλίωση, μια καλπάζουσα ανεργία και παράλληλα την άθλια απαξίωση της ηρωικής πατρίδας της από τους Ευρωπαίους εταίρους ; Σκεφθήκαμε, άραγε, ότι η επιβίωση των Ελλήνων «παίζεται» καθημερινά στα διεθνή φόρα και όλα ρυθμίζονται με βάση τα οικονομικά συμφέροντα της πολυτάραχης ευρωπαϊκής οικογένειας, στην οποία και εμείς ανήκουμε ; Τραγική είναι η αλήθεια ότι στις μέρες μας οι στρατιωτικοί πόλεμοι έχουν δώσει τη θέση τους στον οικονομικό πόλεμο, που δεν έχει ήρωες αλλά μόνον θύματα, ή καλύτερα, έχει νικητή το χρήμα και ηττημένους τους λαούς.

Εξάλλου, πώς είναι δυνατόν να ξεπερνάμε το γεγονός ότι στις μαθητικές παρελάσεις την ώρα που οι μαθητές πρέπει να αποδώσουν τιμή στους ήρωες, απονέμουν τα εύσημα της «ανοικτής παλάμης» στην πολιτική εξουσία της πατρίδας τους; Πώς είναι δυνατόν να μας απασχολεί ένα τέτοιο γεγονός αποκλειστικά και μόνον από την άποψη της τιμωρίας ή όχι των νέων …δραστών, όταν η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ κινδυνεύει να γίνει θεσμός στη χώρα μας ;

O TEMPORA O MORES ! Φοβούμαι ότι η Ενωμένη Ευρώπη των λαών και των αξιών που οραματιστήκαμε καταργεί η ίδια τις αξίες, καταργεί, ίσως, και την επιβράβευση των εθνικών ιδεωδών !