Φιλοξενία στους γονείς του δολοφονημένου Πακιστανού αρτεργάτη

Στη Φιλοσοφική της Αθήνας οι φοιτητές της Σχολής και οι φοιτητές του Φυσικομαθηματικού φιλοξένησαν για λίγες ώρες τους γονείς του Πακιστανού αρτεργάτη Σαχζάτ Λουκμάν, που δολοφονήθηκε πέρυσι από δύο χρυσαυγίτες την ώρα που πήγαινε (νύχτα) στον φούρνο να πιάσει δουλειά.

Συγκινημένοι οι χαροκαμένοι γονείς ευχαρίστησαν τους φοιτητές για τη φιλοξενία, ευχήθηκαν «να σταματήσει το ρατσιστικό μίσος» στη χώρα μας, να βγει ο λαός μας «δυνατός και σοφός» από τις δυσκολίες που περνάει και «να δείξει

«Το παιδί μας -είπαν με ένα στόμα- ήρθε στην Ελλάδα το 2007 και άλλαξε τρεις δουλειές. Στη τρίτη δουλειά του, στον φούρνο, είχε και ασφάλεια. Είχε φτιάξει μια ήσυχη καθημερινότητα, είχε μάθει ελληνικά, είχε πολιτικοποιηθεί και είχε μόνο φίλους. Ο Σαχζάτ άνοιξε τα μάτια του στην Ελλάδα. Άνοιξε και τα δικά μας μάτια μιλώντας μας στο τηλέφωνο. Αλλά κάποιοι του τα έκλεισαν τα μάτια για πάντα. Εμείς ζητάμε την τιμωρία των δύο δολοφόνων του στη δίκη που θα γίνει στις 31 Ιανουαρίου, αν και γνωρίζουμε ότι το παιδί μας δεν θα γυρίσει πίσω».

Τα παραπάνω λόγια τα αφιερώνω στον ψηφοφόρο της Χρυσής Αυγής, ο οποίος δυσαρεστήθηκε από το άρθρο του Χρήστου Παναγιωτόπουλου, που δημοσιεύεται στην παρούσα ιστοσελίδα με τίτλο: «Ο Κασιδιάρης βρίζει και απειλεί γιατί φοβάται πολύ».

Με τη θολούρα της αγανάκτησης και της ανάγκης για εκδίκηση ξέχειλη στο κεφάλι του, με την πολιτική «όρασή» του υπό το μηδέν, λόγω της ίδιας θολούρας και την ικανότητα να κρίνει και να επιλέγει πάλι υπό το μηδέν λόγω της εξαθλίωσης, στην οποία πιθανόν να έχει περιπέσει, ο εν λόγω ψηφοφόρος υποστηρίζει ότι όσα φοβερά και τρομερά αποκαλύπτονται από τη δικαστική έρευνα σε βάρος του κόμματός του, είναι ψέματα.

Τι άλλο θα μπορούσε να πει ένας άνθρωπος που πιθανόν τα παιδιά του να λιποθυμούν στο σχολείο από την πείνα, που πιθανόν να ψάχνει στους κάδους με τα σκουπίδια των σούπερ μάρκετ για να τους βρει τροφή, που πιθανόν να ξεπαγιάζει όλη η οικογένειά του σε ένα σπίτι χωρίς θέρμανση Γενάρη μήνα;

Φοβάμαι ότι ένας τέτιος άνθρωπος δεν είναι σε θέση να καταλάβει τα λόγια των γονέων του άτυχου Σαχζάτ.

Εγώ, όμως, επιμένω να του στέλνω την αφιέρωση.

Εκτός κι αν είναι ένας ιδεολόγος φασίστας.

Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι δεν είναι.

Ποιος, όμως, μπορεί να με βεβαιώσει ότι λέει την αλήθεια;

Στην Ελλάδα υπάρχει από τον Β´Παγκόσμιο Πόλεμο μια σφιχτή «μαγιά» φασισμού. Τόσους ταγματασφαλίτες είχαμε στην Κατοχή, τόσους γερμανοντυμένους βασανιστές Ελλήνων πατριωτών, τόσους κουκουλοφόρους καταδότες, τόσους μαυραγορίτες, τόσους δοσίλογους που γλίτωσαν την τιμωρία.

Αυτοί ,βέβαια, έχουν πεθάνει οι περισσότεροι. Έχουν αφήσει, όμως, πίσω τους παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα άριστα «διαπαιδαγωγημένα».