Επέτειος για το «χέρι του Θεού»

Το ματς με την Αγγλία στις 22 Ιουνίου του 1986 ήταν ένα από εκείνα που σχετίζονται με τον Έρωτα. Το τάνγκο του Μαραντόνα εκτελέστηκε άρτια. Ήταν η πρώτη αναμέτρηση της Αργεντινής με την Αγγλία μετά τον πόλεμο των Φόκλαντς.

Ο Barrilete Cósmico, μεγαλωμένος στο υποβαθμισμένο προάστιο Βίγια Φιορίτο του Μπουένος Άιρες, ένιωθε πάντα την ευθύνη της εκπροσώπησης των υπερήφανων φτωχών στις πλάτες του.

Την ανάγκη να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια όλων όσοι, όπως ο πατέρας του, έμεναν νηστικοί για να μπορέσουν

να φάνε τα παιδιά τους. «Είναι κλοπή να κλέβεις από τους κλέφτες;», ήταν ένα συνηθισμένο ερώτημα των Αργεντινών που πανηγύριζαν δίχως ηθικούς ενδοιασμούς για το χέρι του Θεού. «Τότε, το αποκάλεσαν το χέρι του Θεού. Μαλακίες χέρι του Θεού. Ήταν το χέρι του Ντιέγο και ήταν σαν να να κλέβει τους Άγγλους», έλεγε αργότερα ο ίδιος.

Σε ένα λαό βασανισμένο επί χρόνια από τη χούντα και την φτώχεια και με την εθνική του υπερηφάνεια πληγωμένη από τους 649 νεκρούς στον πόλεμο των Φόλκλαντς κανείς δεν μπορούσε να μιλήσει περί no politica ή διαχωρισμό του αθλητισμού από την πολιτική. Πόσω μάλλον όταν εμπνευστής της εκδίκησης μέσα στο γήπεδο ήταν ο μεγαλύτερος επαναστάτης της αλμπισελέστε.΄Ηταν σαν να τραγουδάει μέσα στη μούρη της Θάτσερ το «God save the Queen» και να δίνει στους συμπατριώτες του ένα αίσθημα λύτρωσης.

Παρότι μέσα τους όλοι ήξεραν πως μια νίκη που προήλθε από ένα γκολ με το χέρι και ένα γκολ-ποίημα δεν θα φέρει πίσω τους νεκρούς ή την κυριαρχία των Μαλβίνας. Το παιχνίδι εκείνο ήταν το peak του. Ο καλύτερός του χορός. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στο πρώτο γκολ, η μεγαλύτερη επιτυχία στο δεύτερο. Και η παραδοχή πως ό,τι κι αν λέει, ό,τι κι αν κάνει, είναι ο καλύτερος. «Ευχαριστούμε Θεέ για το ποδόσφαιρο, για τον Μαραντόνα», κραύγαζε ο Αργεντινός σπίκερ.

Πηγή: gazzetta.gr