Δημοψήφισμα: Αποθέωση Δημοκρατίας ή θανάσιμη παγίδα για τη χώρα;

Μια αποστροφή του Αλέκου Φλαμπουράρη, εξ απορρήτων συνεργάτη του πρωθυπουργού, για το προαναγγελθέν δημοψήφισμα, με έβαλε σε μεγάλη ανησυχία.
Είπε, λοιπόν, ο υπουργός Επικρατείας:
«Αν φτάσουμε σε δημοψήφισμα, ο λαός θα ψηφίσει την πρόταση της κυβέρνησης και οι εταίροι πρέπει να δεχθούν τη δεύτερη ετυμηγορία του ελληνικού

Δηλαδή, αν η πρόταση της κυβέρνησης είναι να απορριφθούν τα μέτρα που επιβάλλουν οι δανειστές, και οι πολίτες την υπερψηφίσουν, πρέπει οι δανειστές να τη δεχτούν;
Και αν πουν «όχι»; Τι θα συμβεί τότε;
Και αν έχουν ενημερώσει εκ των προτέρων τους Έλληνες ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούν τίποτα διαφορετικό από ό,τι έχει προταθεί στις διαπραγματεύσεις, ποια θα είναι η εξέλιξη;

Με δυο λόγια, η κυβέρνηση θα έχει εισηγηθεί στο λαό να απορρίψει τα μέτρα με το δημοψήφισμα και, συνεπώς, θα του έχει αναθέσει την ευθύνη της ενδεχόμενης χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ;

Ωραία λογική, τετράγωνη! Και εννοείται ότι μέχρι το δημοψήφισμα, όποιος διανοείται να επισημαίνει τους κινδύνους, θα θεωρείται «γερμανοτσολιάς»...

Η κυβέρνηση δείχνει να πορεύεται με μεγάλη ελαφρότητα σε ένα ζήτημα που αφορά την ίδια την ύπαρξη της χώρας. Την ίδια αφέλεια έδειχνε και προεκλογικά, όταν φαντασιωνόταν ότι οι εταίροι θα κάνουν πίσω έχοντας απέναντί τους ένα ισχυρό, νεοεκλεγμένο κόμμα.

Και τι συνέβη; Δέχθηκε ο Μάριο Ντράγκι την περαιτέρω έκδοση εντόκων γραμματίων, ώστε να βγει η θηλειά από την ελληνική οικονομία;
Όχι.
Δέχθηκε η (μετονομασθείσα σε «θεσμούς«) τρόικα, να υπαναχωρήσει από τις απαιτήσεις που προέβαλε και στην κυβέρνηση Σαμαρά;
Όχι.

Τι μας κάνει, λοιπόν, να πιστεύουμε ότι θα αλλάξουν στάση οι δανειστές μετά από ένα δημοψήφισμα;
Τι μας κάνει να νομίζουμε ότι δεν θα εκλάβουν τυχόν «όχι» ως απόφαση των Ελλήνων να εγκαταλείψουν το ευρώ;

Αυτό που τώρα προβάλλεται ως οιονεί αποθέωση της Δημοκρατίας (τα ίδια έλεγε και ο Γιώργος Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2011), μήπως είναι μια θανάσιμη παγίδα για τη χώρα;