Δημοκρατία είναι το χαμόγελο της Μαρίας της ΕΡΤ, του γραφείου, της βιοτεχνίας…

Ανέβαινα τις σκάλες προς τα στούντιο σα χαμένη, κάποια στιγμή ρώτησα

«Από που βγαίνει το ζωντανό της ΕΡΑ ;» Με κοίταξαν περίεργα
«Μα…στον τρίτο κυρία Ταβουλάρη»
Ντράπηκα. Θα νόμισαν πως ξέχασα, διέγραψα, 20 χρόνια σ’ αυτά τα στούντιο στον τρίτο όροφο της ΕΡΤ.
Στάθηκα στον δεύτερο. Τα στούντιο συναυλιών ήταν άδεια. Στη πόρτα ο συνάδελφος της περιφρούρησης με κοίταξε κι άνοιξε την πόρτα.
Δεν είπαμε τίποτα…Πάντα στεκόμουν στον δεύτερο, ζηλεύοντας

τα παιδιά με το βιολί στην αγκαλιά που έτρεχαν να πάρουν θέση για τη πρόβα, πάντα κρυφάκουφα …
Έφυγα πριν βάλω τα κλάματα…
Ανέβηκα τρέχοντας στον τρίτο …η Μαρία …τρέχω κατά πάνω της γελώντας, σαν όπως συναντάς παλιούς φίλους, η Μαρία έκλαιγε «μας κλείνουν» …έπρεπε να πω κάτι, κάτι για παρηγοριά η Μαρία έκλαιγε «έλα, κάτι θα γίνει, θα δώσουν έστω αποζημιώσεις». Η Μαρία με κοίταξε «είμαι άνεργη καταλαβαίνεις, άνεργη στα 42, με ένα εικοσάρικο στη τσάντα», «Μην κλαις, θέλεις λίγο νερό;». «Όχι έχω απάνω στο γραφείο»…

Η Μαρία δεν ανήκει στους 100 προνομιούχους της ΕΡΤ, ανήκει στους 2900 της ΕΡΤ. Παίρνει …έπαιρνε ό,τι η κοπελιά στην εταιρεία που έκλεισε, ό,τι ο τεχνικός στο εργοστάσιο που έκλεισε, ό,τι ο συνάδελφος στην εφημερίδα που έκλεισε …Κάθησα στις σκάλες έβγαλα τον υπολογιστή και τουιτάρισα…
«Δεν είναι για την ΕΡΤ είναι για τη Δημοκρατία ηλίθιε.»
Δημοκρατία είναι η Μαρία να μην κλαίει, η Μαρία να αισθάνεται ασφαλής ,η Μαρία να σχεδιάζει το μέλλον ,η Μαρία να ονειρεύεται …
Η Μαρία της ΕΡΤ, η Μαρία στο κατάστημα της γωνίας, η Μαρία στο εργοστάσιο, στο γραφείο ,στο σχολείο…
Δημοκρατία είναι να μην εξαρτάται η ζωή της Μαρίας από Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Δημοκρατία είναι όταν κανείς δεν μπορεί να επιβάλει στη χώρα σου, στην εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας σου, Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.

Δημοκρατία είναι όταν μπορείς να αντισταθείς στις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Αν όχι, είναι κατοχή…