«Αόρατη κλωστή» συνδέει τον Ντάνιελ ντέι Λιούις με το 4ο Όσκαρ

Για τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις πιστεύω ό,τι και για τη Μέριλ Στριπ: κάθε χρόνο πρέπει να παίρνει το Όσκαρ, είτε έχει παίξει σε ταινία (καλή, μέτρια ή αριστουργηματική) είτε όχι. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι δυσκολεύομαι να γράψω για φιλμ που πρωταγωνιστεί ο ίδιος -πολύ περισσότερο όταν έχει ήδη προταθεί για 6 Όσκαρ.

Η

«Αόρατη κλωστή», («Ρhantom thread» ο πρωτότυπος τίτλος) είναι η τελευταία τανία με πρωταγωνιστή τον Βρετανό ηθοποιό, καθώς ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από τον κινηματογράφο. Ποιος αποσύρεται; Ο νικητής τριών Όσκαρ (συν ένα που του έκλεψαν για τις «Συμμορίες της Νέας Υόρκης»). Η πρώτη σκέψη που κάνω είναι ότι ο κινηματογράφος θα γίνει πολύ πολύ φτωχότερος χωρίς εκείνον.

Η δεύτερη σκέψη μου είναι αποτέλεσμα αυτής καθεαυτής της ταινίας, η οποία εκτυλίσσεται στο Λονδίνο τα μεταπολεμικά χρόνια και αφηγείται την ιστορία ενός μόδιστρου άκρως επιτυχημένου, αλλά και βαθύτατα μοναχικού, στα όρια της ψυχικής διαταραχής. Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις δίνει ρεσιτάλ -ακόμη και με τις σιωπές του- και δικαίως διεκδικεί το έπαθλο για τον πρώτο ρόλο. Αν και πιθανότατα θα το χάσει από τον Γκάρι Όλντμαν (παραμένει ακλόνητο φαβορί για την ερμηνεία του ως Τσόρτσιλ στην «Πιο σκοτεινή ώρα»), ο τρόπος που παίζει τον σχεδιαστή Γούντκοκ πρέπει να διδάσκεται στις σχολές υποκριτικής του παρόντος και του μέλλοντος.

Ο Ντάνιελ έχει διδαχθεί τη «Μέθοδο», όπως τη λένε οι Αμερικάνοι, τη ρώσικη Σχολή Στανισλάφσκι -όπως την ονοματίζει ο υπόλοιπος πλανήτης. Το ίδιο είχαν κάνει οι γίγαντες Μάρλον Μπράντο, Ρόμπερτ ντε Νίρο, Αλ Πατσίνο, Ντάστιν Χόφμαν, Τζακ Νίκολσον. Το έξοχο αποτέλεσμα το βλέπουμε στο «πανί».

Ο μόδιστρος Ρέινολτς Γούντκοκ ντύνει μέλη βασιλικών οικογενειών όλης της Ευρώπης, αστέρια του κινηματογράφου και πάμπλουτες βρετανίδες, έχοντας στο πλευρό του την αδελφή μου Σίριλ (Λέσλι Μάνβιλ) που φροντίζει για όλα. Άκαμπτη και απόλυτη, με ατσάλινο πειιαρχία. Πολλές γυναίκες μπαινοβγαίνουν στη ζώνη του, καμία όμως δεν έχει διάρκεια, εκτός μια γκαρσόνα που έμελλε να γίνει η μούσα του και να αλλάξει τα πάντα. Η απόλυτα προγραμματισμένη ζωή του, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, κλονίζεται παρά τις ισχυρότατες άμυνές του. Αντιδρά στο απροειδοποίητο με θυμό και επιφυλάσσει ταπεινώσεις στη γυναίκα που επιχειρεί να τον βγάλει από τις ράγες του, διεκδικώντας το για εκείνον αδιανόητο: την προσοχή του.

BQ5A0571.CR2

Η Λέσλι Μάνβιλ στο ρόλο της αδελφής του δίνει «ρέστα», κυριαρχεί σε κάθε σκηνή που εμφανίζεται, και δικαίως διεκδικεί το Όσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου. Είναι εκεί για να προστατεύει τη μοναδικότητα, αλλά και την ιδιορρυθμία του, ουσιαστικά τον εξουσιάζει. Όταν βλέπει δε τον κίνδυνο να χαθεί η παντοδυναμία της προτείνει να εκδιωχθεί η πρώην σερβιτόρα από το σπίτι, τελικά όμως κάνει πίσω διαπιστώνοντας τη διαφορετική επιθυμία του αδελφού της.

Ο σκηνοθέτης Πολ Τόμας Άντερσον διεκδικεί το Όσκαρ σκηνοθεσίας περιγράφοντας έναν ανδρικό κόσμο με αξίες και κώδικες, τους οποίους η γυναικεία «εισβολή» πολεμά να καταρρίψει. Η άλλοτε σερβιτόρα δέχεται απαξίωση και προσβολές από τον γοητευτικό μόδιστρο, αλλά δεν τα παρατάει. Προσπαθεί να κερδίσει κάποιες στιγμές «δικές τους», χωρίς την παρουσία άλλων. Ερωτευμένη, αλλά και απελπισμένη, αναρωτιέται «τι κάνω εγώ σε αυτό το σπίτι;» και εκείνος δείχνει να μην καταλαβαίνει καν τι εννοεί. Τον δηλητηριάζει σιγά σιγά, όχι με στόχο να τον σκοτώσει αλλά να τον έχει λαβωμένο μόνο δικό της, απολύτως εξαρτώμενο από την ίδια. «Θέλω να πέσεις στα γόνατα και να εξαρτάσαι μόνο από εμένα» του λέει, κάποια στιγμή. Και ο Ρέινολτς, που διαπιστώνει ότι υπάρχει «αέρας θανάτου» στο σπίτι, παραδίδεται ομολογώντας ότι δεν μπορεί να ζήσει μακριά της.

«Αόρατη κλωστή» συνδέει τον Ντάνιελ ντέι Λιούις με το 4ο Όσκαρ

The post «Αόρατη κλωστή» συνδέει τον Ντάνιελ ντέι Λιούις με το 4ο Όσκαρ appeared first on Aixmi.gr - Ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο - Έκτακτη επικαιρότητα.