Άνθρωποι – μπαταρίες είμαστε… Για να σβήσουμε μας έχει το σύστημα…

Τι εμπνευσμένη σκέψη ήταν αυτή; Το σύνθημα στον τοίχο κοντά στην πλατεία Μαβίλλη έγραφε «Πώς αισθάνεσαι που είσαι μπαταρία»;

Πέντε λέξεις οι οποίες αντικατοπτρίζουν τις ζωές των περισσοτέρων Ελλήνων, στην Ελλάδα του 2013. Ένα σύνθημα που είναι μακράν ο καλύτερος δημοσιογραφικός τίτλος γιά την καθεύδουσα κοινωνία. Μια πολύ σκληρή αλήθεια που σοκάρει και αποτύπωσε με το σπρέι του ο άγνωστος νεαρός σε έναν τοίχο. Δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς είμαστε μπαταρίες με ημερομηνία λήξης. Κυριολεκτικά. Άλλοι νωρίτερα κι άλλοι

αργότερα. Γι αυτό μας έχει προορισμένους το σύστημα. Γιά να σβήσουμε. Το πολιτικό σύστημα μας κατάντησε ανθρώπινες μπαταρίες. Το βρωμερό πολιτικό σύστημα που οι περισσότεροι τύποι που το απαρτίζουν μου θυμίζουν τους πρωταγωνιστές του σήριαλ επιστημονικής φαντασίας το οποίο προβάλλεται στην Αμερική Fringe και καθηλώνει εκατομμύρια τηλεθεατές.

Σε αυτό το σήριαλ, εκτός από τον πλανήτη Γη υπάρχει κι άλλος ένας «πλανήτης Γη» – καρμπόν σε ένα παράλληλο σύμπαν, με τους ίδους ανθρώπους αλλά με άλλα ονόματα, άλλα ρούχα κι άλλες συμπερειφορές.

Οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές στην Ελλάδα ζούνε «στον κόσμο τους». Σε μία εικονική πραγματικότητα όπου όλα είναι τέλεια. Σε ένα παράλληλο σύμπαν – κλώνο, όπως στο αμερικανικό σήριαλ. Μόνο έτσι εξηγείται αυτή η παραφροσύνη που τους διέπει. Μιά πολιτική πραφροσύνη που πρέπει να πολεμήσουμε και να αντισταθούμε δημοκρατικά και ειρηνικά. Όσο μπορεί ο καθένας μας και χωρίς να χάσουμε αξιοπρέπεια, φιλότιμο, ανθρωπιά και ελπίδα. Ας τους δείξουμε ότι μας θεωρούν μπαταρίες, αλλά τουλάχιστον ώσπου να σβήσουμε δεν θα υποκύψουμε στην κτηνωδία τους.

Ας είναι. ΄Αγιες ημέρες του Πάσχα που έρχονται. Μην σκοτεινιάζουμε κι άλλο τη ζωή μας. Μόνο να θυμόμαστε τι λέει ο Νίκος Καζαντζάκης στην Αναφορά στον Γκρέκο: «Τριών λογικών είναι οι ψυχές, τριών λογικών και οι προσευχές. Α΄Δοξάρι είμαι στα χέρια σου Κύριε, τεντωσέ με μην σαπίσω. Β΄Μην με παρατεντώνεις θα σπάσω. Γ΄Παρατεντωσέ με κι ας σπάσω. Εσύ διέλεξε…»